"အဲ့လိုကျတော့.......
"ဟင့်...ဒီလိုပြောမှာသိပါတယ် ကိုယ်အရမ်းအထီးကျန်တယ်~"
"မဟုတ်ပါဘူးကိုကိုရယ် ကိုကို့ကိုအထီးမကျန်စေရပါဘူး~"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းကိုဖက်ပြီးနင့်သိမ့်ပေးတော့
သူမမြင်တဲ့ ပြုံးနေတဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့မျက်နှာကို
လုံးဝမမြင်ဘဲသနားနေသေးတာ~
👉🌟👈💬💬
...........................................................
Thank you for reading🙏
#Zawgyi#
တစ္ေန့တာကိုပင္ပင္ပန္းပန္းေက်ာင္းတက္ရင္း
အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ကုန္ဆံုးရတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ငွားထားတဲ့တိုက္ခန္းဆီျပန္လာအနားယူေတာ့လဲ
ေအးေဆးအနားမယူရဘဲ ေန့ကသင္ခဲ့တဲ့စာေတျြပန္ၾကည့္ရျပန္ေရာ~
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ စာေတြကမခက္ခဲလို႔~"
စာေတြလုပ္ၿပီးလို႔အနားယူအိပ္စက္ဖို႔လုပ္ခ်ိန္မွာ
ထယ္ေယာင္းေပးခဲ့တဲ့ႏို႔ခ်ဥ္ဘူးေလးကိုျမင္ေတာ့
ၿပံဳးရင္းလွန္းယူလိုက္တဲ့ေဂ်ာင္ကု~
"ျမင္ဖူးတာေတာင္မၾကာေသးတဲ့လူကိုသေဘာက်မိေနတယ္?~~စီနီယာထယ္ေယာင္းက လူတိုင္းသေဘာက်ႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဘဲေလ~"
"............."
"ငါ့အတြက္အခြင့္ေရးေတာင္ရိွပါ့မလား
ေသခ်ာေပါက္မရိွဘူးေပါ့~"
ထယ္ေယာင္းအေၾကာင္းေတြးရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ေဂ်ာင္ကုက အိပ္မက္ထဲမွာပါထယ္ေယာင္းကိုျမင္မက္ကာ
မနက္ေလးနာရီထ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တစ္မ်ိဳးဆီသြားရတယ္။
"စားပြဲေတြအရင္သုတ္ေပးပါ~"
"ဟုတ္ကဲ့ သူေဌး~"
*ပင္ပန္းေဘမဲ့ႀကိဳးစားရေအာင္ေဂ်ာင္ကု~*
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အားေပးရင္းအလုပ္ႀကိဳးစားတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာမနက္ပိုင္းအခ်ိန္ပိုင္းဝင္လုပ္ၿပီး
ကိုးနာရီဆိုေက်ာင္းအမွီသြားရျပန္ၿပီ~
"ေနာက္မက်ေသးဘူး ေတာ္ေသးတယ္ ဟူးး~"
"ေဟ့ မင္းကအခုမွပထမႏွစ္လား~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
