"မဆိုးပါဘူး ရော့ မုန့်ဖိုးယူလိုက်~"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သူဌေး~"
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ပြရုံနဲ့ ပိုက်ဆံတစ်အုပ်ရလိုက်တာမို့
ကြောက်စိတ်ပျောက်ပြီး ပျော်ရွှင်လာတဲ့ဂျောင်ကုက
သူ့ကိုနှာဘူးမျက်လုံးနဲ့ကြည့်နေကြတာကိုလဲကရုမစိုက်တော့~
*ဒီအလုပ်က နည်းနည်းရှက်စရာကောင်းဘေမဲ့
ပိုက်ဆံကတော့အများကြီးရတာဘဲ~*
"စစချင်းနေ့မှာကံကောင်းတာဘဲ ဆက်ကြိုးစား~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
"အရေးကြီးတာတစ်ခုရှိတယ် ဧည့်သည်ကသူတို့နဲ့အိပ်ဖို့တောင်းဆိုရင် မင်းသဘောဘဲနော် အိပ်ချင်လဲရတယ်မအိပ်ချင်လဲရတယ် အိပ်မယ်ဆိုရင် ငါတို့ကနာရီကြေးနှုတ်တယ်
ဧည့်သည်ပေးတဲ့ပိုက်ဆံကိုမင်းတို့ရတယ်~"
"အဲ့လောက်ကြီးကျ~"
"စျေးကိုမင်းစိတ်ကြိုက်ပြောလို့ရတယ် ဧည့်သည်က
မင်းတောင်းတဲ့စျေးအတိုင်းပေးမှာ နာရီကြေးထက်ပိုရတယ်~"
"အဲ့လိုပြောတာမဟုတ်ဘူး အိပ်ဖို့တောင်းဆိုတာကရှိလို့လား~"
"တောင်းဆိုတဲ့ဧည်သည်တွေရှိတယ်~"
"အဲ့လိုလား ဟုတ်ကဲ့ နောက်ထပ်ဘယ်ကိုပို့ရမလဲ~"
"ဝိုင်းနံပါတ်13ကို~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
ဝိုင်းတွေက တစ်ဝိုင်းနဲ့တစ်ဝိုင်းအခန်းကန့်ခြားထားတာမို့
ဟိုဘက်ဒီဘက်မမြင်ရဘဲ ဝိုင်းနံပါတ်တွေကို
ခြားထားတဲ့တိုင်တွေမှာတပ်ထားတာ~
"မှာထားတာတွေရ.....
"ရရင် ချပြီးထွက်သွားတော့~"
ဂျောင်ကုသွားပို့ရတဲ့ဝိုင်းကထယ်ယောင်းဖြစ်နေပြီး
မျက်စိမှိတ်ခပ်လျှောလျှောထိုင်ထားကာ
waiterကောင်လေးတစ်ယောက်ကblow jobလုပ်ပေးနေတာမို့ဂျောင်ကုအံ့သြလို့မဆုံး~
*စီနီယာထယ်ယောင်းကဘာလို့ပွေရှုပ်လွန်းတာလဲ~*
"နောက်..နောက်ထပ် ဘာများလိုအပ်ပါသေးလဲခဗျ~"
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အွန်း~"
"အား...လိုရင်ခေါ်လိုက်မှာမို့ အခုသွားတော့~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
