"ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ အလုပ်များများလုပ်လို့ရတယ်
ကဲ အလုပ်သွားရှာရအောင်~"
"အလုပ်ရှာနေတယ်ဆိုရင် ဆက်သွယ်လိုက်ပါ~"
"ဟင်?''
လက်ထဲရောက်လာတဲ့စာစောင်တစ်ခုကြောင့်
ဂျောင်ကုဖတ်ကြည့်ရာ ည7နာရီကနေမနက်7နာရီကြား
အချိန်ပိုင်းအလုပ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး လုပ်ရမယ့်နေရာကclubတစ်ခုမှာ~
"တစ်နာရီကိုရတဲ့ငွေကတော်တော်များတာဘဲ
သွားကြည့်ရမယ်~"
ခက်ခဲနေတဲ့အချိန်မို့ပိုက်ဆံကလွဲပြီးဘာမှမသိတဲ့ဂျောင်ကုက
နေ့ပိုင်းအလုပ်တွေအကုန်လုပ်ပြီး
ညနေငါးနာရီကျ အလုပ်သစ်အတွက်ဖုန်းဆက်တော့
အလုပ်ကလက်ခံလို့clubကိုသွားလိုက်တယ်။
"ဘယ်အချိန်ထိလုပ်မှာလဲ~"
"အခုမှအစဆိုတော့ တစ်နာရီဘဲစမ်းလုပ်ပါ့မယ်~"
"တစ်နာရီမရဘူး အနည်းဆုံးနှစ်နာရီဘဲ~"
"အင်း အဲ့လိုဆိုလဲလုပ်ပါ့မယ်~"
"ကောင်းပြီ ဝတ်စုံသွားလဲ ဝတ်ရမယ့်ဝတ်စုံကိုlockerထဲထည့်ထားတယ် ဒီတည့်တည့်ကိုသွားလိုက်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
အလုပ်အဆင်ပြေသွားတာနဲ့ဂျောင်ကုက
အဝတ်စားသွားလဲတော့ အဝတ်စားတွေက
သာမာန်waiterဝတ်စုံဆိုဘေမဲ့ အရမ်းကျပ်ပြီး
တင်ပါးနဲ့ ချယ်ရီသီးကိုပေါ်လွင်စေနေတာမို့စိတ်မလုံတာအမှန်~
*ငါ့ခန္ဓာကိုယ်လဲကြီးတဲ့အထဲမပါပါဘူး မန်နေဂျာကိုသွားမေးရမယ်~*
"ဟိုလေ မန်နေဂျာ ဝတ်စုံကနည်းနည်းကျပ်နေတယ်~"
"အဲ့လိုအကျပ်တွေဝတ်ရတာဘဲလေ~"
"ဒါဘေမဲ့နည်းနည်း~~~"
"တစ်ခြားwaiterတွေဘယ်လိုအလုပ်လုပ်လဲကြည့်ပြီးလိုက်လုပ် ဧည့်သည်ကမုန့်ဖိုးပေးရင်ယူလို့ရတယ်~"
*waiterကိုဘယ်သူကမုန့်ဖိုးပေးလို့လဲ~*
မန်နေဂျာရဲ့စကားကထူးဆန်းနေလို့
ဂျောင်ကုလဲသူများတွေအလုပ်လုပ်တာကိုလိုက်ကြည့်ရာ
ကောင်လေးတစ်ယောက်က စားပွဲတစ်ခုကိုသောက်စရာတွေသွားချပေးတာကို ရိုးရိုးမသွားဘဲsexyကျအောင်သွားနေတာ~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
