"ဘာ..ဘာလုပ္တာလဲ လြတ္ပါ~"
"အိစက္ေနတာဘဲ ေဘာင္းဘီခြၽတ္ျပရင္မုန္႔ဖိုးအမ်ားႀကီးေပးမယ္ ခြၽတ္ျပပါလား~"
"မျဖစ္ဘူး မခြၽတ္ျပႏိုင္ဘူး~"
"အံ့ၾသစရာဘဲ ငါ့ကိုဆိုပိုက္ဆံမရလဲဖင္ကုန္းေပးခ်င္တဲ့သူမွအမ်ားႀကီးကို မင္းကျငင္းဆန္တယ္?"
"ေတာ္ေတာ့စီနီယာ အရမ္းမူးေနၿပီအိမ္ျပန္ေတာ့~"
"စီနီယာ???"
"ဟူးး တကယ္ ဘာမွမမွတ္မိေတာ့ဘူးကို~"
ေဂ်ာင္ကုကေျပာၿပီးထဖို႔လုပ္တာကိုထယ္ေယာင္းက
အလြတ္မေပးဘဲ ေဂ်ာင္ကုရဲ့မက္မြန္သီးကိုညစ္ကိုင္ကာ
ရင္ဘတ္ကထင္းေနတဲ့ခ်ယ္ရီသီးကိုကိုက္လိုက္ေလရဲ့~
"ဘာလုပ္တာလဲ လြတ္!"
"တကယ္ကိုအထိမခံေလးဘဲ ေကာင္းပါၿပီမထိေတာ့ဘူး
ဒါေဘမဲ့ ခနေလး~"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုေဘာင္းဘီအထဲ
ပိုက္ဆံေတြထိုးထည့္ေပးကာ အက်ႌထဲကိုလဲထိုးထည့္ေပးၿပီး
လြတ္ေပးလိုက္တယ္။
"အဲ့တာက ဘာလဲ~"
"အဲ့တာက ခနကကိုင္မိတဲ့အတြက္အဖိုးအခ~"
ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲထြက္သြားတဲ့ေဂ်ာင္ကုကိုၾကည့္ၿပီး
မူးဟန္ေဆာင္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ၿပံဳးရင္း
ေဆးလိပ္ယူေသာက္ေနပံုမွာ ေက်ာင္းကထယ္ေယာင္းပံုစံနဲ႔
တစ္ျခားစီ~
*အတင္းအက်ပ္လုပ္ရတာကိုမႀကိဳက္ဘူး အဲ့တာေၾကာင့္
စိတ္ပါၿပီးဖင္ေပးလာေအာင္လုပ္မယ္~*
မိဘေတြကက်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာတဲ့သူေဌးေတြမို႔
ပိုက္ဆံကိုေရလိုသံုးေနတဲ့ထယ္ေယာင္းက တစ္ဖက္လူရဲ့
ခံစားခ်က္ေတြဘာေတြသူမသိ~
"လူသစ္ေရ ဝိုင္းနံပါတ္13ကမင္းကိုေခၚေနတယ္~"
"ဟူးး အခုကဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ~"
"ဒီတိုင္းေခၚတာမို႔သြားလိုက္~"
"ေကာင္းပါၿပီ~"
*မူးၿပီး ၿပီတီတီလုပ္ေနမယ့္ရုပ္ကိုျမင္မိတဟ္~*
ထယ္ေယာင္းေခၚတာေသခ်ာတာမို႔ေဂ်ာင္ကုလဲ
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔သြားရာ သူထင္သလိုျဖစ္မေနဘဲ
ထယ္ေယာင္းကငိုေနတာမို႔ ေဂ်ာင္ကုလန္႔သြားတာအမွန္~
"စီ..စီနီယာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ~"
"အရမ္း..သူစိမ္းဆန္တာဘဲ ကိုယ့္ကိုဆိုလူတိုင္းက
အဲ့လိုသူစိမ္းဆန္ဆန္ဆက္ဆံၾကတယ္~"
"မဟုတ္ပါဘူး ဒီတိုင္းဘယ္လိုေခၚရမလဲမသိလို႔~"
"ရင္းႏွီးသြားေအာင္ကိုကိုလို႔ေခၚေလ~"
"အဲ့လိုက်ေတာ့.......
"ဟင့္...ဒီလိုေျပာမွာသိပါတယ္ ကိုယ္အရမ္းအထီးက်န္တယ္~"
"မဟုတ္ပါဘူးကိုကိုရယ္ ကိုကို႔ကိုအထီးမက်န္ေစရပါဘူး~"
ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းကိုဖက္ၿပီးနင့္သိမ့္ေပးေတာ့
သူမျမင္တဲ့ ၿပံဳးေနတဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ့မ်က္ႏွာကို
လံုးဝမျမင္ဘဲသနားေနေသးတာ~
👉🌟👈💬💬
...........................................................
Thank you for reading🙏
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
