ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

"နောက်ဆုံး ဒါက နန်းတော်ထဲကို အပြင်က လူတစ်ယောက် ရောက်လာတာ​လေ ဒါ​ကြောင့် ဧကရာဇ်က သိကိုသိမှာပဲ ဒါ​ပေမဲ့ အသေးစိတ်ကိုတော့ ကိုယ်တော်လည်း မပြောပြခဲ့ဘူး ညဘက်တွေ နန်းတော်ထဲမှာ သဲလွန်စတွေ ရှိကောင်းရှိနိုင်တာ​ကြောင့် တစ်ခုခုရှာဖို့ တစ်ညလောက်နေဖို့ လိုတယ်လို့ပဲ ​ပြောခဲ့တယ်"

လင်းရု​ဖေးသည် ၎င်းကို စဉ်းစားပြီး​နောက် သူ့စကားများကို သဘောတူလိုက်သည်။ ပိုင်ကျင့်လွင်သည် တတိယမြောက်မင်းသမီးကို အရမ်းချစ်သည်။ ထို့​ကြောင့် ရွှမ်ချင်းသည် သူမနှင့် အကြီးဆုံးမင်းသားကို သံသယရှိနေကြောင်း သူသိသွားပါလျှင် သူ့စိတ်နှလုံးသည် လွန်စွာ​ပျော်ရွှင်နိုင်​တော့မည်မဟုတ်​ပေ။ ရွှမ်ချင်းသည် အလွန်ထက်မြက်ပြီး ဤအရေးကြီးသောပြဿနာကို တိုက်ရိုက်ရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့သည်။

နွေရာသီ ကောင်းကင်ကြီးသည် မှောင်ရီပျိုးရန် အချိန်အနည်းငယ်ပိုကြာ​ပေသည်။ နေဝင်ပြီးနောက်တွင် ကောင်းကင်သည် မိုးပြာရောင်ဖျော့ဖျော့​လေးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားကာ အဝေးမှ လှမ်းကြည့်သည့်အခါ ကောင်းကင်တွင် လွင့်​မြောနေသည့် အလွန်တောက်ပသော မီး​တောက်မီးလျှံသဏ္ဍာန်တိမ်များကို မြင်နိုင်သည်။

ရွှမ်ချင်းနှင့် လင်းရု​ဖေးတို့သည် လက်ဖက်ရည်ပူပူနှစ်ခွက်ကို ​ရှေ့၌ချကာ အခန်းထဲတွင် ထိုင်နေကြသည်။

လင်းရု​​ဖေးက ​မေးလိုက်၏။ “ဆရာတော်ရွှမ်ချင်း ဘာလို့ သွားပြီး အရင်ဆုံး အနားမယူရတာလဲ အချိန်လည်း စောနေသေးတာ​ကြောင့် အဲဒီအရာ မလာမှာကို ကျွန်​တော် စိုးရိမ်မိတယ်"

ရွှမ်ချင်းသည် ပြန်​ဖြေလိုက်၏။

"လင်းကုန်းဇီ တစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာ ထိုင်​နေရတာ နည်းနည်းတော့ ငြီးငွေ့စရာ​ကောင်းတယ် မဟုတ်လား"

လင်းရု​ဖေးသည် အ​လေးအနက်စဥ်းစားလိုက်ပြီး "ပျင်းဖို့​ကောင်းတယ်လား"

ရွှမ်ချင်း၏စိတ်သည် အ​သေးစိတ်ကို အလွန်ဂရုစိုက်လွန်း​သော​ကြောင့် သူ အနည်းငယ် အံ့ဩသွားသည်။