Kalem

20 11 8
                                    

Hüzün her daim vardı insanın fıtratında
Kimi kabullenebildi onunla gülmeyi
Kimi ne hep yabancıydı bir sokak ötesi
Gülebiliyordum zira sadakatsizliğin
Sevgiyi öldürdüğüne şahit oldum
Bir af gerektirirdi elbet
Kim olduğunu bilmediğim bir bene
Değmeyecek şeyler için yorulan kaleme
Değil mi ? ✍🏻

SÂHİB-İ MELÂHAT  ( DÜZENLENİYOR )Where stories live. Discover now