၁၉၉၀ ခုနှစ်က ဖက်ထုပ်လုံးလေး

YOU ARE READING

Romance

1990 ခုနှစ်ဆီသို့ ကလေးလေးအဖြစ်ကူးပြောင်းသွားတာမျိုးပါရှင့်။

#90s #babies #love #lovely

အခန်း ၂

Start from the beginning

by Alice_Yizhan_7012

သူမမျက်စိလေးများက တလက်လက်တောက်ပသွားသည်။ ဖေဖေစုန့်၏ လက်ညှိုးညွှန်ရာသို့ အလိုအလျောက်ပင် ကြည့်မိတော့သည်။ ဆိုင်ပိုင်ရှင်က ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ပဲ ဝက်အူချောင်းများကို လှီးဖြတ်နေသည်။ ပြီးနောက် သူ့လက်တစ်ချက်မ,လိုက်သည့်အခါ ဝက်အူချောင်းများက အကြော်အိုးထဲသို့ တောင်ပံများဖြန့်ပြီး ပျံသွားသကဲ့သို့ လှလှပပကြီး ဝေ့ဝဲဆင်းသွားလေ၏။

အကြော်အိုးထဲမှ ဆယ်ထုတ်ခံရပြီးလျှင် အူအနားများမှာ ကြွပ်ရွနေပြီဖြစ်၏။ ဝါးတုတ်ချောင်းလေးများနှင့် သီပြီးနောက် ဇီရာမှုန့်နှင့် နှမ်းစေ့များရောထားသည်ကို သုတ်လိုက်၏။ အပြင်ပန်းကကြွပ်ရွပြီး ကိုက်လိုက်လျှင် အတွင်းက နူးညံ့နေမည်မှာ တွေးကြည့်ရုံနှင့် သိနိုင်ပေသည်။

ပါးစပ်ထဲမှာ ရူးလောက်အောင် သွားရည်ယိုနေပြီ!

သို့သည်တိုင် စုန့်ချောင်ရှီသည် သူမအကြည့်များကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ကာ ခေါင်းခါပြီး ငြင်းလိုက်ပါ၏။

"မစားချင်ဘူး။"

စိတ်ထဲမှာ သူမအမေက လမ်းဘေးဆိုင်တွေက မသန့်သဖြင့် စားမိလျှင် အစာအိမ် နာမည်ဆိုကာ စားခွင့်မပေးလောက်ဘူးဟု ထင်မိသောကြောင့်ပင်။

မေမေ့ကို စိတ်မရှုပ်စေချင်ဘူး။

"ရှီရှီနေ့လယ်စာလည်း သိပ်စားထားတာ မဟုတ်ဘူး။ ညစာအထိ ဘယ်စောင့်နိုင်မှာလဲ။ အဆာလွန်နေမှာပေါ့။"

ဖေဖေစုန့်က မစားချင်ဘူးဟု သူမပြောလိုက်သည်ကို ကြားဟန်မတူ။ သူမအမေကို အသနားခံသည့် လေသံနှင့် လှမ်းပြောနေရှာသည်။

မျက်လုံးထောင့်က စွေကြည့်တော့ မေမေစုန့်သည် သူမယောကျ်ားကို မဟန်နိုင်စွာကြည့်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထုတ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဆရာ ဝက်အူချောင်းကြော် တစ်ပွဲပေးပါ။ ကလေးစားမှာမို့ မစပ်စေနဲ့ ဇီရာမှုန့်လျှော့ပေးပါရှင့်။"

"ရမယ်ဗျာ။ ၅၀ ကျတယ်ဗျ။"
ဆိုင်ရှင်က ပြန်အော်ပြောပြီး ဓါးကိုထုတ်ကာ ဝက်အူချောင်း အထုပ်သစ်တစ်ထုပ်ကို ဖောက်လိုက်၏။ ပိုက်ဆံပေးပြီးနောက် သူမနှင့် ဖေဖေစုန့်ကို စောင့်ခိုင်းခဲ့ကာ ရေဝယ်ရန် အနီးအနားရှိဆိုင်သို့ထွက်သွားသည်။

စုန့်ချောင်ရှီသည် သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ဖေဖေစုန့်ခေါင်းပေါ်တင်ပြီး ထိုလက်များပေါ်၌ မေးထောက်ထားကာ သူမ၏ကံကောင်းခြင်းများကို ထိန်းသိမ်းရန်နှင့် စိုးရိမ်ကြောင့်ကြခြင်းများကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်အလို့ငှာ ကြိုးစားနေမိသည်။ ထိုစဉ် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို မြင်လိုက်ရ၏။

မုန့်ဆိုင်နှင့် မီတာအနည်းငယ်ကွာဝေးသော လမ်းမကြီးဘေးတစ်နေရာ၌ ဘေးတွင် လွယ်အိတ်ကြီးပိုက်လျက် အပြာရောင်အစင်းကြားရှပ်အင်္ကျီဝတ်ဆင်ထားသော ပိန်ပိန်ပါးပါးကောင်လေးတစ်ယောက်ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။

အမှုမှတ်တမ်း ပြုလုပ်စဥ်က ရဲမေသည် လာရောက်တိုင်တန်းသော ကောင်လေး၏ သွင်ပြင်ကို ပြောပြခဲ့သည်။ ထိုသည်ကိုထောက်၍ စုန့်ချောင်ရှီတွေးမိသည်က တိုင်တန်းပေးခဲ့သူမှာ ချူကျင်းပင် ဖြစ်ရပေမည်။

မိဘများကလည်း သူမကို ကူညီပေးခဲ့သည့် အစ်ကိုလေးကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောရမည်ဟု ပြောခဲ့ပါ၏။

"ချူကျင်း! ကိုကိုချူကျင်း!"

ဖေဖေစုန့်၏ ပုခုံးပေါ်မှနေ၍ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ လက်ဝေ့ယမ်းရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

တစ်ဖက်လူမှာ မိမိကို အရေးမလုပ်သည်ကို တွေ့သော် စုန့်ချောင်ရှီမှာ အလောတကြီးနှင့် သူမအဖေပုခုံးပေါ်မှဆင်းရန် လုပ်ပြီး စိုးရိမ်စွာပြောသည်။

"ရဲကို ခေါ်ပေးတဲ့ ကိုကို့ကို တွေ့လိုက်တယ်။"

ဖေဖေစုန့်လည်း ပုခုံးပေါ်မှ သူမကို အလျင်စလို ချပေးလိုက်၏။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မြေပေါ်ရောက်သည်နှင့် သူမလည်း ခြေထောက်တိုတိုလေးများကို အားပြုကာ ချူကျင်းဆီသို့ ခြေကုန်သုတ်ပြေးတော့သည်။ ဖေဖေစုန့်ကတော့ စိတ်ပူသဖြင့် လှမ်းအော်ရသေး၏။

"ရှီရှီရေ ဖြည်းဖြည်းပြေးလေ!"

ချူကျင်း မတ်တပ်ထရပ်သည်ကို မြင်သည်နှင့် ဒီလူထပ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူမ အရှိန်တင်ပြေးလိုက်သည်။

ချူကျင်းနားသို့ ရောက်သည့်အခါ တစ်ဖက်လူက ကျောပိုးအိတ်ကို လွယ်ပြီးဖြစ်ကာ ထွက်ခွာဖို့အသင့်ပင်။ စုန့်ချောင်ရှီက ကျောပိုးအိတ်မှကြိုးစကို အလျင်စလို ဆွဲထားလိုက်သည်က လွန်ဆွဲပွဲဖြစ်နေသလိုပင်။

"ချူ.. ကိုကို ချူကျင်း။ ဟုတ်တယ်။ ရဲကိုခေါ်ပေးခဲ့တာ ကိုကိုမဟုတ်လား။ ကျေးဇူးမတင်ရသေးလို့။"

ချူကျင်းက မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ပြီး သူမကို ငုံ့ကြည့်သည်။ သူမကလည်း မျက်နှာလေးကိုမော့ကာ သူ့ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

'ဒီအစ်ကိုလေးက ပိန်လိုက်တာ။ ငါဆွဲထားလိုက်ရင် ငါ့ကိုတွန်းပြီး ထွက်ပြေးဖို့ အားတောင် မရှိတော့ဘူး မဟုတ်လား?'

မထင်မှတ်ထားစွာပင် ချူကျင်းက ကျောပိုးအိတ်ကို ချွတ်ချလိုက်ရာ စုန့်ချောင်ရှီမှာ ကျောပိုးအိတ်ကြီးကို ရေဘဝဲတစ်ကောင်လို ဖက်တွယ်ထားလျက် မြေကြီးပေါ် ဖင်ထိုင်လျက် ပြုတ်ကျသွားရလေတော့၏။

ဖေဖေစုန့်က အလျင်အမြန်ရောက်လာတာ ချူကျင်းကိုလည်း ဆွဲထားရင်း သူမကိုပါ ဆွဲထူလိုက်သည်။

သူမ ဒဏ်ရာရ၊မရ စစ်ဆေးပြီး အဆင်ပြေတာ သေချာပြီဆိုမှ ဖေဖေစုန့်က ကျောပိုးအိတ်ကို ယူလိုက်သည်။ သူမအဖေ၏ နောက်ကျောတွင် ပုန်းနေရင်း အင်္ကျီစကိုဆွဲလျက် ခေါင်းလေးပြူကာ ချူကျင်းကို ခိုးကြည့်နေသည့် ရှီရှီပင်။

သူမအဖေက ခါးကိုကိုင်းကာ ချူကျင်းကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ကျောပိုးအိတ်ကို ပြန်ပေးသည်။

"သားလေးက ရဲတိုင်ပေးတဲ့ကလေးလား။"

စကားပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းသာပြန်ငြိမ့်ပြကာ ချူကျင်းက ကျောပိုးအိတ်ကို ပြန်ယူလိုက်သည်။ လက်ဆန့်လိုက်သည့်အခါ သူ့ပုခုံးများ၌ အရှိုးရာများကလည်း အထင်းသားပေါ်ထွက်လာပါသေး၏။

မျက်တွင်းများက မည်းနက်နေကာ မျက်နှာမှာ ဖြူဖျော့နေသည်။ ကော်လာက ချောင်နေသဖြင့် ပိန်သေးသော လည်ပင်းရိုးများကိုလည်း မြင်နေရပါသည်။

အစ်ကိုသေးသေးလေး၏ ဖြူလျော့သွယ်လျသော လက်ချောင်းရှည်များမှာ အလွန်လှပပါ၏။ စန္ဒယားပညာရှင်တစ်ဦး၏ လက်များလိုပင်။ အိမ်ရာဝန်းထဲ၌ စန္ဒယားသံချိုချိုကို လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်မကသောအချိန်က ကြားဖူးခဲ့သည်ကို သတိရမိသွားသည်။

ဖေဖေစုန့်က ချူကျင်းကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောနေသည်ကို နားထောင်ရင်း သူမမျက်လုံးများက မရည်ရွယ်ပါဘဲ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် အမာရွတ်များရှိနေသည့် ချူကျင်း၏ ခြေထောက်များကို ကြည့်မိသွားသည်။

စုန့်ချောင်ရှီ၏ စိတ်ထဲ ထိတ်လန့်သွားရသည်။

'ချူကျင်းမှာ ဘာဖြစ်နေတာလဲ?'

ဝတ္ထုထဲမှ ချူကျင်း၏ ငယ်ဘဝအကြောင်း ရေးသားထားမှုများကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်သည်။

မူလစာအုပ်ထဲတွင် သူ့မိဘများ ဆုံးပါးသွားပြီးနောက် ချူကျင်းကို သူ့ဦးလေးက မွေးစားခဲ့သည်။ သို့သော်ငြား များမကြာမီမှာပင် သူ့ဦးလေးက သူတို့မိသားစု၏ ပိုင်ဆိုင်မှုများကို သုံးဖြုန်းပစ်လိုက်သည်မှာ အငွေ့ပျံသွားသည့်နှယ်။ ချူကျင်းထံတွင် ခြူးတစ်ပြားမှ မရှိတော့သဖြင့် အခြားဆွေမျိုးများကလည်း သူ့ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် အကြောက်အကန်ကို ငြင်းပယ်ကြတော့တာပင်။ နောက်ဆုံး သူ့မှာ လမ်းပေါ်တွင် သေလုနီးပါးပင် ဖြစ်ခဲ့ရရှာလေရဲ့။

ကယ်တင်ခံရသော်လည်း ထို့နောက်တွင် ချူကျင်းသည် လူငယ်ထိန်းသိမ်းရေးကျောင်းသို့ ပြုပြင်ခံရရန် ဆိုးသွမ်းလူငယ်အနေနှင့် အပို့ခံလိုက်ရတော့သည်။ သည်မှစ၍ ချူကျင်းမှာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းကို မနှစ်မြို့သော စရိုက်စွဲကပ်လာခြင်းပင်။

စက်မှုတော်လှန်ရေး ခေတ်ပြောင်းအပြီး သူ အောင်မြင်ကျော်ကြားလာချိန်၌တောင်မှ သူ့ထံတွင် အစွန်းရောက်တဲ့စရိုက်၊ အငြိုးအတေးထားတဲ့လူ၊ အကြင်အနာမဲ့တဲ့လူ စသည့်ဂုဏ်ပုဒ်များသာ ရှိလေသည်။

ချူကျင်းသည် တစ်ချိန်တွင် တစ်လောကလုံး၏ ကိုးကွယ်ခြင်းကို ခံရမည့်လူဖြစ်သော်လည်း ယခုအခါမှာတော့ သူဟာ ဘာမှမဟုတ်သေးပေ။

စုန့်ချောင်ရှီသည် မျက်လုံးဝိုင်းများနှင့် ချူကျင်းကို ကြည့်နေမိသည်။ အေးစက်ပုံပေါ်သော်ငြား ဖေဖေစုန့်၏ စကားများကို ယဥ်ကျေးစွာ ပြန်ဖြေနေပါ၏။

သူမအရှေ့မှ သနားညှာတာချင့်စဖွယ် ကောင်လေးနှင့် အနာဂတ်၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ဗီလိန်အကြီးစားကို မည်သို့မျှဆက်စပ်၍ တွေးလို့မရပါချေ။

သူသည် အနာဂတ်တွင် အင်မတန်ဆိုးသွမ်းသည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်လာမည်မှာ မှန်ပေသည်။ သို့သော်ငြားလည်း သူဟာ စုန့်ချောင်ရှီ၏ အသက်ကို ကယ်တင်မည့်လူလည်း ဖြစ်လာမည် မဟုတ်ပါလား။ တစ်ခုခုလုပ်သင့်သည်ဟု မသိစိတ်ထဲ၌ ခံစားနေရသည်။

'ဒါပေမဲ့ တအားစိတ်ရှုပ်နေပြီ။ ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ?'

ဖေဖေစုန့်က ချူကျင်းကို အိမ်နီးနားချင်းကလေးအနေနှင့် မှတ်မိသည်ကို ကြားရတော့ သူ့အနေနှင့် သူ၏ မိဘများသည် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ၊ အိမ်နီနားချင်းများနှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းကြောင်း ပြောဖို့ အနည်းငယ်ရွံ့နေမိသည်။

ဖေဖေစုန့်က သူ့လက်ကြီးများဖြင့် ချူကျင်း၏ လက်မောင်းလေးများကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း စိတ်မကောင်းစွာ မေးလေ၏။

"သားအပြင်မှာ ဒီလိုတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။"

သူဘယ်လောက်တွေ့ကြုံ ခံစားရပြီးပြီလဲဆိုတာကို အကြမ်းဖျင်းမှန်းဆပြီးဖြစ်၍ သည်လိုမေးခြင်းပင်။

အဖြေတစ်စွန်းတစ်စလေးပင် ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ချူကျင်းသည် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို သွေးထွက်လုနီးပါးဖြစ်သည်အထိ ဖိကိုက်ထားရင်း ဖြည်းညှင်းစွာ ခေါင်းခါယမ်းပြသည်။

"ဘာလို့ လမ်းကူးသွားလိုက်တာလဲ။ ကျွန်မရှင့်ကို ရှီရှီနဲ့အတူ အဲမှာပဲစောင့်နေဖို့ မပြောခဲ့ဘူးလား.... ဟင် သားက လောင်ချူတို့အိမ်က ကလေးမဟုတ်လား။ "

မေမေစုန့်၏ အသံသည် ပုလွေသံအလားနှယ်။ လက်တစ်ဖက်က ဝက်အူချောင်းပါသည့် ပလတ်စတစ်အိတ်ကို ကိုင်ထားရင်း ပြောလာသည်။ ချူကျင်းကိုလည်း မှတ်မိပုံပင်။

"မင်းကိုနောက်မှပြောပြမယ်။"

ဖေဖေစုန့်က သူ့အမျိုးသမီးကို မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်ပြီး သူမလက်ထဲမှ မုန့်အိတ်ကို လှမ်းယူပြီး ရှီရှီ့လက်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။

ကလေးများကို လျှောက်မပြေးရန် ပြောပြီးနောက် သူ့မိန်းမကို စကားပြောရန်ခေါ်ကာ မီတာအနည်းငယ်ဝေးသည့်နေရာသို့ အတူထွက်သွားခဲ့သည်။

သူမလက်ထဲရှိ ဝက်အူချောင်းမှာ အလွန်မွှေးကြိုင်လှသည်။ စားပစ်ချင်သည့် လောဘကို သွားရည်နှင့်အတူ မျိုချကာ ထိုမုန့်ကို ချူကျင်းဆီ ကမ်းပေးလိုက်သည်။

"ကိုကို့အတွက်"

ချူကျင်းက အဝေးတစ်နေရာသို့ မျက်နှာလွှဲကာ ငေးနေလိုက်သည်။ လည်စေ့လေးကလည်း အနည်းငယ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူမထံမှ ခပ်ခွာခွာနေလိုသည့်အလား ခြေလှမ်းများကို နောက်သို့အနည်းငယ် ဆုတ်လိုက်သေး၏။

"စားလို့အရမ်းကောင်းတာပါဆို စားကြည့်လို့။"

ချူကျင်းက တစ်လှမ်းဆုတ်လျှင် ချောင်ရှီက တစ်လှမ်းတိုးပြီး သူ့လက်များကို ဖမ်းဆွဲကာ လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးပြီး ထပ်ပြောပြန်သည်။ ချူကျင်းက မသိလိုက်ပါဘဲ အလိုအလျောက် ရုန်းပြီး တုန့်ပြန်မိသည့်အခါ မုန့်မှာ အောက်သို့ပြုတ်ကျသွားတော့၏။

ဝက်အူချောင်းမှာ တလှိမ့်တလှိမ့် မြေပြင်ပေါ်လူးသွားရာ ဖုန်တွေသဲတွေကပ်ကုန်ပြီး စားဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်တော့။ သူစိုးရိမ်စွာဖြင့် စုန့်ချောင်ရှီကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

ကောက်ညှင်းဖက်ထုပ်လေး၏ မျက်ဝန်းဝိုင်းများထဲတွင် နှမြောတဿမှုများ ပြည့်နှက်လာကာ စိုစွတ်လာပါတော့သည်။

ချူကျင်းသည် သူ့ဦးလေး၏ သမီးလိုပင် ချောင်ရှီသည်လည်း ငိုပြီးရင်း ငိုကာ လူကြီးတစ်ယောက်ယောက်ဆီပြေးသွားပြီး သူ့ကို ရိုက်နှက်ဆုံးမပေးရန် တိုင်တောတော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။

ချူကျင်းကို သူ့အဒေါ်က အိမ်ကနေ နှင်ချလိုက်ခြင်းမှာ သူက ဝါးဟားဟားအအေးကို ခိုးသောက်သည်ဟု သူ့ဝမ်းကွဲက လိမ်လည်တိုင်ပြောခဲ့ခြင်းကြောင့်ပေ။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီအအေးဘူးကို သူသောက်ဖို့ဆိုပြီး ထိုတိုင်ပြောသည့်လူကိုယ်တိုင်က ထည့်ပေးခဲ့တာ။

လူတိုင်းက သူ့ကိုဆို ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး တစ်ခုလို သဘောထားကြပြီး ပုပ်သိုးနေတဲ့ သုံးစားမရတဲ့အမှိုက်တစ်ခုလိုမျိုး အဝေးကို ကန်ထုတ်ချင်နေကြတာချည်းပဲ။ ကောင်းကင်ဘုံမှ မိဘတွေကလွဲရင် သူ့ကို ချစ်ပေးမယ့်လူမရှိဘူး။ ဒီ ရှီရှီလို့ခေါ်တဲ့ ကောင်မလေးလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပဲပေါ့။