« កុំបន្ទោសខ្លួនឯងអីវាមិនមែនជាកំហុសលោកទេគ្រោះថ្នាក់យើងមើលមិនឃើញទេថាវាកើតឡើងពេលណាដូច្នេះហើយលោកឈប់បន្ទោសខ្លួនឯងទៀតទៅ » ថេយ៉ុងព្យាយាមនិយាយលួងលោមនាយកុំឲ្យនាយពិតថាខ្លួនឯងជាអ្នកខុសទៀត
« បាទថេយ៍ហាមាត់មកចាំខ្ញុំបញ្ចុក » ជុងហ្គុក
« ខ្ញុំញាំុំខ្លួនឯងបាន » ថេយ៉ុង
« តែខ្ញុំចង់បញ្ចុក » ជុងហ្គុក
« តែខ្ញុំឈឺខ្លួនមិនមែនឈឺដៃទេ » ថេយ៉ុងនៅតែប្រកែកមិនឲ្យនាយបញ្ចុកដដែល
« ឬចង់បញ្ចុកមាត់និងមាត់ឬចង់បែបនិងបានមកចាំ ..» ជុងហ្គុក
« ក៏បានៗលោកបញ្ចុកមកចូលចិត្តតែគំរាម » ថេយ៉ុង
« មិនបានគំរាមមកពីក្មេងក្បាលរឹងខ្លួនឯង » ជុងហ្គុក
« លោកថាអ្នកណាក្មេង » ថេយ៉ុងសួរទាំងសម្លក់មុខនាយចូលចិត្តណាស់អាហៅគេថាក្មេងនិង
« លលេងទេមកញាំុំបាយវិញត្រជាក់អស់ហើយ » ជុងហ្គុកដោយឃើញថេយ៉ុអង្គុយសម្លក់មុខនាយពេកក៏និយាយបន្លប់ទៅរឿងផ្សេងវិញ
*មន្ទីរពេទ្យ
លោកស្រីនៅមិនទាន់អាចចេញពីមន្ទីរពេទ្យបានទេព្រោះគាត់មានការប៉ះទង្គិចខ្លាំងធ្វើឲ្យគាត់ធ្វើជាមនុស្សរុក្ខជាតិមួយរយៈដោយមិនអាចកម្រើកខ្លួនបានឬក៏និយាយបានត្រឹមតែបង្ហើបសំឡេងមកតិចៗតែប៉ុណ្ណោះ។
« យ៉ាងម៉េចដែរលីអានបានដំណឹងអីខ្លះពីកូនប្រុសយើងឬអត់ » លោកចនពេលនេះគាត់បានដឹងដំណឹងមកថាកូនប្រុសរបស់គាត់ជួបគ្រោះថ្នាក់នៅតាមផ្លូវដោយគាត់ស្មានថាវាជាឧបទ្ទិហេតុដោយចៃដន្យប៉ុន្តែវាមិនដូចអ្វីដែលគាត់គិតឡើយ។គឺមានពួកសត្រូវលួចឆ្មក់កូនរបស់គាត់ពីក្រោយខ្នងសោះ
« នៅទេលោកប្រុសធំប៉ុន្តែលោកប្រុសកុំបារម្ភអីខ្ញុំនឹងតាមរកអ្នកប្រុសតូចដែលឃើញខ្ញុំជឿថាគាត់មិនបានស្លាប់ដូចពាក្យដែលគេនិយាយនោះទេ។ » លីអានដែលត្រូវជាជំនិតរបស់ជុងហ្គុកនិយាយដោយភាពជឿជាក់គេគិតថាចៅហ្វាយរបស់គេមិនងាយស្លាប់ឡើយ។ទោះជាយ៉ាងណាគេនឹងខំប្រឹងតាមរកចៅហ្វាយរបស់គេឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព
KAMU SEDANG MEMBACA
ពេទ្យតូចម្ចាស់បេះដូង
Fantasiឯងមិនហត់ទេហ្អេដែលត្រូវមកមើលថែមនុស្សពិការដូចជាយើង មិនហត់ទេព្រោះវាជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវមើលថែអ្នកជំងឺ😊😊
ភាគទី:51 ត្រៀមស្លាប់ហើយឬនៅយាយកញ្ចាស់
Mulai dari awal
