Venus en de maan ⟡ Matthy van de Bankzitters

˗ˏˋ ★ 41 ★ ˎˊ˗

Elin wordt met lichte hoofdpijn wakker. Ze voelt Matthy's warme, blote armen om haar middel heen. Wanneer ze net even wat anders wil liggen houdt hij haar tegen. Zijn armen houden haar alleen maar steviger vast waardoor ze amper kan bewegen. Ze moet dus maar gewoon blijven liggen zoals dat ze wakker werd want ze wil Matthy niet wakker maken. En ze vindt het nou ook niet bepaald erg om in zijn armen te liggen. Ze kan nog net haar telefoon pakken door de sterke armen van Matthy heen. 10 over 7 geeft de klok op haar scherm aan. Ze zucht en scheldt in haar hoofd haar werkritme uit. Kan ze eindelijk een keer uitslapen, wil het niet lukken. Elin probeert opnieuw te ontsnappen uit Matthy's grip, dit keer houdt hij haar wat losser vast en pakt ze de kans om op te staan uit het bed.

Ze slaat de deken na haar weer dicht en met een voorzichtige glimlach kijkt ze naar de jongen die nog vredig aan het slapen is in haar bed. Wanneer Elin hem zo rustig ziet liggen merkt ze op dat veel van haar twijfels verdwenen zijn. De enige twijfels die ze op dit moment nog heeft gaan over de toekomst van hun samen. Hoe gaan ze samen verder? Hoe gaan ze om met Matthy's bekendheid? Maar vooral, wat worden hun patronen? Kunnen ze open blijven praten met elkaar? Of gaan ze elkaar uitsluiten zodra het lastig wordt?

Elin schudt snel met haar hoofd heen en weer. Ze moet hier niet over nadenken. Het gaat over het hier en nu. En in het hier en nu is ze tevreden. Blij dat ze elkaar gisteren tegenkwamen en dat ze goed hebben gepraat. En wanneer ze terugdenkt aan gisternacht bij haar thuis geniet ze nog even na. Hij was zo lief en luisterde naar haar. Niet alleen naar haar woorden maar ook naar alle geluiden die ze maakte. Dat deed hij allemaal om te zorgen dat het voor haar zo fijn mogelijk was. Het was duidelijk dat er deze keer meer was dan de vorige keren dat ze het bed hebben gedeeld. Meer tevredenheid, meer vertrouwen, meer liefde. Met een glimlach op haar gezicht loopt ze naar het aanrecht om een kopje thee te zetten.

"Elin?" Ze kijkt op van haar boek dat ze rustig aan het lezen was op de bank. Ze kijkt over haar schouder naar haar bed waar ze Matthy in zijn ogen ziet wrijven. "Goedemorgen." Antwoord ze. Ze legt snel haar boekenlegger tussen de bladzijden en loopt dan naar het bed. Ze gaat op de rand zitten en glimlacht naar Matthy. Hij glimlacht terug. "Hoe laat is het?" Vraagt hij terwijl hij om zich heen aan het zoeken is naar zijn telefoon. "Hier-" Ze geeft Matthy's telefoon, die op het nachtkastje lag, aan hem. "-En het is iets na achten." Matthy knikt en strekt even zijn schouders en rug uit. "Kan ik even douchen?" "Tuurlijk, handdoeken liggen in het kastje links van de wasbak." Hij staat op uit het bed, maar voordat hij doorloopt naar de badkamer blijft hij even voor Elin staan. "Dankjewel." En hij geeft haar een vlug kusje, daarna loopt hij weg om te gaan douchen. Elin kijkt hem na met lichtroze wangen, aan dit soort affectie van hem wil ze wel wennen.

"Je bent een lieverd." Zegt Matthy nadat Elin hem een broodje ei heeft voorgeschoteld. Ze voelt een soort trots in haar lichaam tevoorschijn komen wanneer hij een koosnaampje voor haar gebruikt. "Geen probleem hoor." Zegt ze terwijl ze vlug haar hand door zijn handdoekdroge haren haalt. Ze legt de koekenpan in de wasbak, ze wast hem later wel af. Dan gaat ze tegenover Matthy zitten aan de eettafel. "Moeten we het nog hebben over gisteren?" Vraagt Matthy tussen zijn happen door. Elin kijkt hem vragend aan. "Nou gewoon, nog dingen die je wil toevoegen ofzo?" Ze haalt haar schouders op. "Ik denk het niet. Jij?" Hij kauwt nog een paar keer en als hij alles heeft doorgeslikt geeft hij antwoord op de vraag. "Dat ik alles meende van wat ik heb gezegd." Hij legt zijn open hand halverwege de houten tafel en Elin pakt hem vast. "Ik ook." Zegt ze zachtjes en Matthy knijpt dan even in haar hand. "Mooizo." Na nog een paar seconden oogcontact laat Matthy haar hand weer los en neemt hij de laatste paar happen van zijn broodje.

"Ben ik vanmiddag weer welkom?" Vraagt Matthy wanneer hij zijn jas aan doet. Het is ondertussen half 10 en Matthy gaat richting kantoor. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen." Elin doet een paar stappen naar hem toe om hem een kus te geven op zijn wang. Matthy glimlacht vanwege het gebaar maar dan bedenkt hij zich opeens iets. "Wacht, kut. Mijn auto staat niet hier." Elin begint te lachen om de beduusde uitdrukking op zijn gezicht. "Oh nee, moet meneer met het OV?" Matthy zucht diep en kijkt op zijn telefoon naar de route naar het Bankzitters kantoor. Het ligt helemaal aan de andere kant van het centrum. Het is bijna een uur lopen en met het OV is het ook niet handig. Matthy heeft het niet echt door maar Elin kijkt voorzichtig met hem mee op zijn telefoon. "Je mag mijn fiets wel lenen." Hij kijkt haar twijfelend aan. "En je fiets dan aan het einde van de middag?" "We hebben al eerder ondervonden dat die in je auto past." Zegt ze wanneer ze opeens terug moet denken aan Matthy die haar toen ophaalde van haar werk, met haar fiets achterin zijn auto.

"Wat nou als je mee gaat?" "Huh, wat?" Elin schrikt lichtelijk van Matthy's voorstel. Bedoelt hij echt dat zij mee gaat naar zijn werk? Wat moet ze daar? "Dan gaan we samen met jouw fiets heen en dan fiets jij weer terug. Dan kom ik vanmiddag met de auto." Elin denkt na over de uitleg van zijn voorstel. "Want je hebt geen zin om mijn fiets in je auto te proppen?" "Ja, en dan kan ik nog even met jou zijn." Elin smelt bijna bij die opmerking. De liefdevolle, maar ook hoopvolle blik van Matthy haalt haar dan over om ja te zeggen. "Oké, maar jij fietst heen!" "Deal."

"Handen aan het stuur!" Gilt Elin wanneer Matthy opnieuw beide handen van het stuur af haalt. Ze duikt met haar gezicht nog dieper in zijn rug en haar armen trekken samen rond zijn middel. "Maar nu houd je me zo lief vast." Zegt hij lachend. Elins reactie op die opmerking is een lichte klap met haar rechterhand op zijn schouderblad. "Zijn we er bijna?" "Nog een paar minuten." "Als je je handen nog één keer van het stuur haalt, mag je gaan lopen!" Lachen haalt hij zijn ene hand los en daarna langzaam ook de andere. "Ik meen het!"

Matthy stopt met fietsen maar houdt de fiets stevig vast totdat ook Elin met beide voeten op de grond staat. Hij zet de fiets op de standaard. "Ik wist niet dat je kapper was?" "Wat?" Elin wijst naar de kapperszaak waar ze voor staan. Hij geeft de fietssleutel aan haar die ze met een glimlach aanpakt. "Nee sukkel, daarboven." Hij wenkt omhoog en Elin kijkt naar de grote ramen. "Daar zitten jullie met zijn vijven?" Matthy lacht zachtjes om haar onwetendheid. "Nee, veel meer." "Aha." "Wil je een rondleiding?" Ze bijt zachtjes op haar onderlip en kijkt hem twijfelend aan. "Is dat niet raar?" Matthy schudt zijn hoofd en trekt haar dan mee naar de ingang. Hij vist zijn sleutelbos uit zijn jaszak om de deur te openen.

"Hoe moet ik me gedragen?" Vraagt Elin onzeker wanneer ze samen in de lift naar boven staan. Matthy drukt de knop in met de juiste verdieping en slaat dan een beschermende arm om haar schouders heen. "Gewoon, zoals je altijd doet." "Daar heb ik toch helemaal niks aan!" Zucht ze en via de lift spiegel kijkt ze streng naar Matthy die daardoor alleen maar breder moet glimlachen. "Alle belangrijke mensen heb je al een keer gezien." Zegt Matthy in de hoop dat het Elin wat gerust stelt. Hij voelt haar nerveusiteit, alsof de gehele lift er mee is gevuld. "Oh ja. Wat als ze verwachtingen van me hebben?" Matthy pakt haar beide schouders vast en kijkt in haar ogen. Ze kijkt onzeker terug. "Stop met stressen. Het komt allemaal goed en ik ben bij je." Elin haalt een keertje diep adem en knikt dan. Matthy geeft haar snel een kus en dan openen de liftdeuren. Hij pakt haar linkerhand vast en trekt haar dan mee naar het kantoor.

"Kom." "Oké."