zoraki evlilik- ryan, seb

12

Seb eve gelince direkt odasına çıkmıştı. Bugün yaşananları düşününce istemsizce gülümsedi. Yeni biri ile tanışmıştı ve iyi anlaşmışlardı, babası yaşında olsa bile.

Dolabından kendine yanları yırtmaçlı bir şort ve lana del rey sigara detaylı bir tişört çıkarttı. Şuan üstünde olan kıyafetleri çıkartıp diğerlerini giydi. Yerdeki kıyafetleri alıp kirli sepetine attı ve odasına geri döndü. Aşağı indi. Ryan televizyon izliyordu.

"Selam."

"Selam Ryan abi. Hayırdır kafana taş falan mı düştü?"

Ryan başını olumsuzca sallarken Seb'te ayaklarını sehpaya uzatmıştı ve arkasına yaslamıştı. Telefondan annesini aradı görüntülü ve yüzünün hizasına tuttu. Annesi açınca iç çekip selam verdi.

"Sultanım, n'aber?"

Annesi gülümsedi.

"İyiyim oğluşum, sen nasılsın?"

"İyiyim bende annecim. Annecim sen benim şuan oturduğum evin yerini biliyorsun değil mi?"

"Evet biliyorum, ne oldu ki?"

"Şey... Buraya gelebilir misin? Senin ile çok önemli birşey konuşmam lazım."

"Ay yoksa bebek mi geliyor!?"

"Yok be anne, ne bebeği? Bu yaşta bebek mi taşıyacağım birde? Bu konu seni ilgilendiriyor bu arada."

"Tamam oğlum çıktım ben yola. Damadımı bir göstersene."

Seb telefonun kamerasını çevirip Ryan'ı gösterdi. Ryan cevap verdi tabii ki.

"Merhaba annecim!"

"Merhaba oğlum nasılsın?"

"İyiyim annecim sen nasılsın?"

"Bende iyiyim be evlat, geçinip gidiyoruz işte öyle."

"Aaa olur mu hiç öyle annecim? Daha Allah'a şükür genceciksin."

"Ah saol oğlum, annen nasıl?"

"Bilmem, düğünden belli görüşmüyoruz."

"Ah oğlum o düğünde olan neydi ya? Gerçekten çok üzülüyorum ben size. Oğlum belli etmese bile çok üzülmüştür, düşündükçe içim hiç rahat etmiyor. Ama neyse... Bebek nasıl peki? Cinsiyeti falan belli oldu mu?"

Ryan iç çekip konuştu.

"Aslında o kadın hamile değilmiş ve bunuda oğlunuz sayesinde yani müstakbel eşim sayesinde öğrendim."

"Vay orospu vay..."

Ryan kahkaha atmıştı. Seb'in anneside kahkaha atmıştı.

"Neyse yavrum görüşürüz."

"Görüşürüz annecim."

Seb kamerayı kendine çevirdi.

"Görüşürüz bir tanem."

"Görüşürüz annem!"

Seb öpücük atıp kapattı telefonu. Sonra Ryan'a döndü.

"Sende bir gelişme gözledim. Senin içinde orospudan, müstakbel eşe yükseldik herhalde. Hayırdır ne oldu bi' değişiksin?"

"Ne? Doğru değil mi bu?"

"Doğru ama ne bileyim... Garibime gidiyor işte şu son iki gündür ki hâllerin."

"Asıl sen garipsin. Ziyech gelince niye öyle yaptın ki..."

"Ryan abi ben sana birşey anlatacağım."

"Gel bakalım şöyle, anlat."

Ryan oturuşunu düzeltip yanını patpatladı. Seb hemen Ryan abisinin dibinde bitmişti.

"Anlat bakalım."

"Hani bana tecavüz etmişlerdi ya, sen gelip almıştın beni."

"Evet?"

"Bana dokunan kişi Ziyech'ti işte. O yüzden o pisliğin yüzünü bile görmek istemiyordum."

"Ziyech mi? Nasıl ya... Hiç beklemezdim, hemde hiç..."

"Uyuşturucu manyağının teki zaten. Bir polise şikayet etsem ömrü mahkemelerde geçer haberi yok aptalın."

"Özür dilerim ben bilmiyordum..."

Seb gözlerini şaşkınlıkla açıp ayağa kalktı.

"Sen sen değilsin! Ryan abim nerede!? Ona ne yaptın!? Polisi arayacağım!"

"Ya yine ne oldu?"

"Özür diledin... Hemde benden! Allah'ım kıyamet alameti geliyor herhalde!"

"O kadar mı ya?"

"Ne o kadarda mı ya?"

"Senin gözünde bu muyum ben? İstemediğimiz halde bize dokunan, yerli yersiz döven, ağzından düzgün sözler çıkmayan... Bak ben vallahi böyle bir insan değilim ya. Senin gözünde böyle mi gözüküyorum ben?"

"Evet öyle gözüküyorsun benim gözümde çünkü bana bu bahsettiğin herşeyi yaptın. Vücudumudun belirli belirsiz yerlerinde morluklar var senin yüzünden!"

"Hani bakayım."

"Sırtımda, o merdivenden düşme olayından sonra belimin morluğu geçmedi zaten."

Seb tişörtünü kaldırıp, sırt bölümünü göstererek konuşmuştu.

"Zaten üstüme kahve döktüğün için göğsümün ortasında koskoca bir yanık izi var."

Göğsünü gösterdi bu sefer.

"Bacaklarımı konuşmaya bile gerek yok bence..."

Özellikle baldır taraflarını gösterdi. Evet, her yeri mosmordu. Ryan şuan pişmanlık çekiyordu. Keşke yapmasaydım diyordu. Fakat zil çalınca Seb kapıyı açmaya gitmişti.

...