Ψεύτικοι Εραστές

Πέστροφες.

Η συμφωνία ήταν ξεκάθαρη. Δεν θα συναντούσε η Θεοφανώ μονάχη της ποτέ τον Λάσκαρη μέχρι να γίνουν οι γάμοι. Η Θεοφανώ όμως ποτέ δεν ακολουθούσε τους κανόνες και όταν ο πατέρας της Κερασίνας μήνυσε στην κόρη του ότι έπρεπε να πάει μαζί του μέχρι την πόλη για να αγοράσουν κάποια πράγματα η κοπέλα δεν είχε άλλη επιλογή. Είχε κανονίσει με τον Αντρέι πριν φύγει από τους αρραβώνες του Μάρκου ότι σήμερα θα συναντηθούν και δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάει.

Κοίταξε τον καθρέφτη όσο έπλεκε τα μαλλιά της σε μια κοτσίδα παρατηρώντας την Μεταξία η οποία κεντούσε ένα μαντήλι για την προίκα της. Δεν της άρεσε καθόλου η ιδέα της, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Δεν μπορούσε να το σκάσει και δεν θα καθόταν άπραγη. "Μεταξία;" Ρώτησε κάνοντας την άλλη κοπέλα να αναπηδήσει. Μεταξύ τους μιλούσαν σπάνια και το ότι της μίλησε η Θεοφανώ την σόκαρε. "Έχεις κανονίσει τίποτα;" Ολοκλήρωσε την ερώτησή της η Θεοφανώ. "Γιατί ρωτάς;" Ανασήκωσε εκείνη το φρύδι της. "Έλεγα αν ήθελες να έρθεις μαζί μου που θα πάω να δω τον Αντρέι. Μπορώ να του μηνύσω αν θέλεις να φέρει το Τζανή μαζί του για να σας γνωρίσουμε. Σου άρεσε η ιδέα της Κερασίνας, έτσι δεν είναι;" Είπε όλη την πρόταση της με μια ανάσα.

Η Μεταξία τέντωσε το κορμί της κάνοντας το φόρεμά της να θροΐσει. "Ότι τώρα εσύ, νοιάζεσαι αν θα αποκατασταθώ εγώ...;" Ρώτησε και η Θεοφανώ ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα. "Με ρωτάς επειδή η Κερασίνα δεν μπορεί να έρθει, έτσι δεν είναι;" Της πέταξε. "Σε νοιάζει;" Της αντιγύρισε η Θεοφανώ. "Αν δεχτείς θα βγεις απο εδώ πέρα χωρίς να κρύβεσαι και θα μπορέσεις επιτέλους να δεις τον καταυλισμό των Λασκαραίων. Μην μου πεις ότι δεν είσαι έστω και λίγο περίεργη... και αν όχι για τον καταυλισμό, για τον Τζανή..." Επιστράτευσε η Θεοφανώ το μεγαλύτερό της όπλο. Η Μεταξία ήταν περίεργη και αυτό πολλές φορές δεν της έβγαινε σε καλό. Τώρα όμως ήταν κάτι που θα βοηθούσε τη Θεοφανώ. "Δεν πρόκειται να καθίσω να σας κρατάω το φανάρι..." Της είπε. "Δεν σου ζήτησα κάτι τέτοιο. Μπορείς να τριγυρνάς όσο θέλεις εκεί πέρα. Οι Λασκαραίοι δεν νοιάζονται για αυτά."

Στην αρχή ο Σπήλιος ήταν δύσπιστος. Μόνο και μόνο που έβλεπε την αδερφή του με την κόρη του να έρχονται παρέα να του μιλήσουν του μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά. Του ζήτησαν να πάνε μαζί στο Λάσκαρη και εκείνος τις κοίταζε σαν να είχε δει φάντασμα. Ευτυχώς η Γερακίνα έδωσε αμέσως την άδειά της και ο Σπήλιος δεν είχε λόγο να αρνηθεί αφού η γυναίκα του είχε πει το ναι.

Μισή ώρα περίπου αργότερα τα δυο κορίτσια ήταν ήδη έξω από τον καταυλισμό των Λασκαραίων. Ο φύλακας είδε την Θεοφανώ και χαμογέλασαν μέχρι και τα μουστάκια του. "Κυρά! Καλώς ήρθες!" Της είπε ανοίγοντας την πόρτα για να μπουν. "Ήρθες να δεις τον αφέντη;" Ρώτησε αφήνοντας τα κορίτσια να περάσουν. "Ναι, ήρθα για τον Αντρέι. Είναι εδώ;" Ρώτησε η Θεοφανώ και κοίταξε ένα γύρω γεμάτη προσμονή. "Κυρά, δεν ξέρω αν σε περίμενε αλλά έχει πάει στο ποτάμι με τον Κοσμά για ψάρεμα." Η Θεοφανώ τον κοίταξε απογοητευμένη. "Η αλήθεια είναι ότι ήρθαμε νωρίς..." άρχισε να λέει όταν είδε από μακριά τον Τζανή. Φώναξε το όνομά του ενθουσιασμένη και η Μεταξία δίπλα της που μέχρι τώρα βαριόταν τρομερά, πετάχτηκε σχεδόν και κοίταξε προς την κατεύθυνση που κοιτούσε η Θεοφανώ.

"Ξαδέρφη!" Αναφώνησε ο Τζανής πλησιάζοντας τα κορίτσια. "Τι κάνεις εδώ;" "Ήρθα να δω τον Αντρέι, αλλά έχει πάει στο ποτάμι. Σου κάνει κόπο να μας συνοδέψεις μέχρι εκεί πέρα;" Η Θεοφανώ δεν χρειαζόταν καμία απολύτως συνοδεία, αλλά ήταν η τέλεια ευκαιρία για να γνωρίσει ο Τζανής τη Μεταξία. Εκείνος δέχτηκε και τα μάτια του συνάντησαν αυτά της ανηψιάς της. "Ξαδέρφη; Δεν θυμάμαι η φίλη σου να είναι σαν νεράιδα." "Τζανή, ντροπή." Τον μάλωσε. "Η Κερασίνα είναι πανέμορφη, αλλά αυτή είναι η Μεταξία. Η ανηψιά μου." "Η κόρη του Σπήλιου..." μουρμούρισε εκείνος περισσότερο στον εαυτό του ενώ η Μεταξία ένευσε όλο καμάρι. "Φυσικά και θα σας συνοδεύσω. Ελάτε, πάμε." Είπε χωρίς να παίρνει τα μάτια του από πάνω της.

...

Ο Αντρέι καθόταν σε μια συστάδα δέντρων, πάνω στο μαλακό γρασίδι και δίπλα του η Θεοφανώ που ακουμπούσε το κεφάλι της στον ώμο του. Ο Κοσμάς πιο εκεί πετούσε τα δίχτυα για να πιάσει πέστροφες ενώ ο Τζανής έκανε κόλπα με ένα νόμισμα στην Μεταξία που χαχάνιζε σαν σχολιαρόπαιδο. "Ποια είχε αυτή τη φαεινή ιδέα;" Ρώτησε τελικά ο Αντρέι δείχνοντας τους άλλους δύο. "Η Κερασίνα. Εγώ είμαι αθώα." Ξεκαθάρισε η Θεοφανώ τη θέση της. Ο Αντρέι την κοίταξε με το φρύδι ανασηκωμένο. "Ναι, αλλά εσύ την έφερες μαζί σου." "Ανωτέρα βία. Αν δεν το έκανα δεν θα ερχόμουν ούτε και εγώ." Ο Αντρέι πέρασε το χέρι του από τη μέση της και την τράβηξε ακόμα πιο κοντά του. Σαν να φοβήθηκε ότι η κοπέλα θα έφευγε. "Απλά είναι λίγο περίεργο. Είναι υπερβολικά ίδιοι..." Διαπίστωσε και η Θεοφανώ έπνιξε ένα γέλιο.

"Ο αδερφός μου παραπονιέται ότι δεν έρχεσαι καθόλου εσύ και ότι δεν είναι σωστό." Είπε η Θεοφανώ ξαφνικά. "Εμένα δεν με νοιάζει." Του είπε όντως αδιάφορα "...αλλά ξέρεις πώς είναι αυτά." Ο Αντρέι ένευσε. "Τι θα έλεγες ό,τι πέστροφες πιάσουμε να τις πάρουμε και να πάμε να τις φάμε σε εσάς; Ή με τον αδερφό σου ή όχι, ό,τι θέλετε. Να δει και ο Κοσμάς την Κερασίνα. Κοντεύει να διώξει όλα τα ψάρια με τα νεύρα του." Η Θεοφανώ ένευσε ενθουσιασμένη. "Μπορείς να γνωρίσεις και τον Φρίξο μιας και θα είσαι εκεί. Δηλαδή, τον ξέρεις... αλλά κατάλαβες, έχεις να τον δεις από παιδί." "Φρίξος είναι εκείνο το γούδελο που σε γυρόφερνε όλη την ώρα;" Ρώτησε δήθεν αδιάφορα.

"Δεν είναι γούδελο. Είναι σαν αδερφός μου!" Του είπε λίγο πειραγμένη. "Μπορεί αυτός να μην σε βλέπει έτσι..." άρχισε να λέει. "Καλέ, τι είναι αυτά που λες; Ο Φρίξος βλέπει τη Μορφούλα και μόνο που δεν έχει ζωγραφίσει πώς θα μοιάζουν τα παιδιά τους." Του είπε και ο Αντρέι αμέσως ανάσανε. "Λάσκαρη, ζηλεύεις;" Διαπίστωσε η κοπέλα χαμογελώντας. Ο Αντρέι την κοίταξε σοβαρός. "Και αν ζηλεύω τι;" Την ρώτησε. "Απλά δεν υπάρχει λόγος." Του είπε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

// Είχαμε και την πρώτη συνάντηση Τζανή - Μεταξίας αλλά γενικά δεν θα τους βλέπουμε πολύ. Περισσότερο θα αναφέρονται από εδώ και πέρα. Δύο ζευγάρια είναι ήδη πολλά για να γράφεις. Δεν θέλω να χαθεί η μπάλα μετά. Πείτε μου πώς σας φάνηκε, τι σας άρεσε ή τι δεν σας άρεσε... Γενικά, αφήστε μου feedback ( που λέμε και στο χωριό μου ).