|| ညလုံးေပါက္ ေမးျမန္းတဲ့ လက္ေရးလွစာပန္းခ်ီ ၊ လက္ဖ်ားစနီနီ ေရာယွက္လိုက္တဲ့ေမႊးရနံ႔ခ်ိဳရီ ||
ရွဲ႕လ်န္က အမွန္ေတာ့ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကို စိတ္ထဲ သိႏွင့္ေနၿပီးသားပဲ ။ ဒါေပမဲ့ ဟြားခ်န္ရဲ႕ တုန႔္ျပန္မႈဟာ သူထင္ထားတာနဲ႔ အေတာ္ႀကီးကို ကြာျခားေနခဲ့တယ္ ။
တစ္ခဏမွ် တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဟြားခ်န္ဟာ ႐ုတ္တရက္ ေျပာလာတယ္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဘာကို?" ရွဲ႕လ်န္ ရႈပ္ေထြးသြားတယ္ ။
အစက သူေတြးမိတာက " ခ်န္းသန္း နတ္ကြန္း" ဆိုတာ ကိုယ့္ဂိုးကိုယ္ သြင္းမိသလိုမ်ိဳး ေနာက္ေျပာင္မႈတစ္ခုသာမဟုတ္ခဲ့ရင္ ဒါနဲ႔ ဆက္ႏြယ္မႈ အရွိႏိုင္ဆုံး သူတစ္ေယာက္ဟာ ဟြားခ်န္ပဲ ျဖစ္ရမယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွန္းဆခ်က္က ဘယ္လိုပဲ လြဲေခ်ာ္သြားသြား ဟြားခ်န္က ေတာင္းပန္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး ။ ဟြားခ်န္က ျပန္မေျဖေပမဲ့ သူနဲ႔ ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႔ ဟန္အမူအရာ ျပသတာေၾကာင့္ သူဦးေဆာင္ရာဆီ ရွဲ႕လ်န္ လိုက္လာခဲ့တယ္ ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား အတန္ၾကာ ေလွ်ာက္လာၾကၿပီးေနာက္ တစ္ဖက္ကို ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္တဲ့အခါ က်ယ္ျပန႔္တဲ့ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းထိ သူျမင္ႏိုင္တဲ့ ျမင္ကြင္းတဆုံး ႐ုတ္ျခည္း ပြင့္လန္းသာယာသြားကာ ျပာေဝသြားေလာက္ေအာင္ တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ ေရာင္ဝါနဲ႔ ထူးကဲသာလြန္လွတဲ့ နတ္ကြန္းတစ္ခုကို ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္မွာ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္စြာ ျမင္လိုက္ရတယ္ ။
အဲဒီတဒဂၤမွာ သူ႔အသက္ရႈသံေတြ ရပ္တန႔္သြားခဲ့တယ္ ။
ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္ဟာ မႈန္မႈိင္းမႈိင္း အနက္ေရာင္ အခိုးအေငြ႕ေတြနဲ႔ ၾကက္ေသြးနီေရာင္ ေတာက္ေတာက္ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့ တေစၦေလာကရဲ႕ ျမင္ကြင္းျဖစ္ၿပီး နမိတ္မေကာင္းဟန္ ေနာက္ခံမ်ိဳး ဝန္းရံခံထားရတာေတာင္ ဒီ နတ္ကြန္းဟာ စာဖြဲ႕မမွီ တုယွဥ္မရ လွပလြန္းၿပီး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ မီးပုံးေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္ေတြဟာ ႐ႊန္းတင့္စြာနဲ႔ ေကာင္းကင္ဘုံအလား ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးဖြယ္ စိတ္ႏွလုံးကို ယူက်ဳံး ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းတယ္ ။
