|| ေဆာက္တည္ရာမရျခင္း မမည္ေသာ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားမႈ [ အပိုင္း ၂ ] ||
" ငါ ..."
ရွဲ႕လ်န္က ေျပာတယ္ ။
သူ႔ရဲ႕ စကားမဆုံးခင္ ဟြားခ်န္က အားနည္းနည္းသုံးၿပီး ညႇစ္လိုက္သလိုမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရကာ ဆက္တိုက္ နာက်င္မႈ အတြဲလိုက္ဟာ သူ႔ေျခေထာက္ဆီ တြားတက္လာတယ္ ။ သူထိန္းမထားႏိုင္ဘဲ ေနာက္တြန႔္သြားမိတယ္ ။
ဟြားခ်န္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အေတာ္ေလး ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာျဖစ္ၿပီး ဒီနာက်င္မႈေသးေသးေလးဟာလည္း ရွဲ႕လ်န္အတြက္ မေျပာပေလာက္ေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ဟြားခ်န္ရဲ႕ေရွ႕မွာ သူဟာ နာက်င္မႈကို ဖုံးကြယ္မထားႏိုင္သလိုပဲ ။ ၾကည့္ရတာ အေစာက ဟြားခ်န္ ေျပာထားတာတဲ့ စကားေၾကာင့္ သူက ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ အသည္းအသန္ႀကိဳးစားရင္း ရလာဒ္က ေျပာင္းျပန္ထြက္လာခဲ့တာ ျဖစ္မယ္ ။ ရွဲ႕လ်န္ ေနာက္ကို တြန႔္သြားတာကို ခံစားမိတဲ့အခါ ဟြားခ်န္က ခ်က္ခ်င္း သူ႔ေျခခ်င္းဝတ္ကို တင္းတင္းဆုတ္လိုက္ၿပီး ညင္သာတဲ့ အသံတိုးလွ်လွ် နဲ႔ စိတ္ေအးေစရန္ ႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္ ။
" စိတ္မပူပါနဲ႔ ၿပီးေတာ့မွာ.. မေၾကာက္နဲ႔ "
ရွဲ႕လ်န္က ေခါင္းယမ္းလိုက္ေပမဲ့ ဟြားခ်န္ရဲ႕ လက္ေတြဟာ ပိုလို႔ေတာင္ ညင္သာလာၿပီး လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ အလုပ္လုပ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္ကို ျပန္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့အခါ ေသးသြယ္တဲ့ အပ္ေလးဟာ ဆြဲထုတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ ။
" ရၿပီ ! ၿပီးသြားၿပီ "
ရွဲ႕လ်န္က ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အဲဒီအပ္ကေလးရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားမွာ ျပင္းထန္တဲ့ အဆိပ္ရဲ႕ ေရာင္ျပန္ဟပ္ထင္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ။ ဟြားခ်န္က လက္ကို အသာ ဆုတ္လိုက္ၿပီး အဲဒီအပ္ကို အနက္ေရာင္ အခိုးအေငြ႕ေတြအျဖစ္ အလြယ္တကူပဲ ေခ်မြပစ္လိုက္ကာ ေလထဲ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေစလိုက္တယ္ ။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ရွဲ႕လ်န္ဟာ သူ႔ရဲ႕ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မႈ အားလုံးကို ေဘးခ်ၿပီး အေလးအနက္ဟန္နဲ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္တယ္ ။
" အမုန္းတရား အာဃာတအၿငိဳးေတြ သိပ္ႀကီးလြန္းတာပဲ ! ထုံးစံအရ သေႏၶသားဝိညာဥ္တစ္ေကာင္မွာေတာ့ ဒီေလာက္အားျပင္းတဲ့ ဝိညာဥ္စြမ္းအား ရွိမေနသင့္ဘူး "
