|| က်ဳံးခ်ိဳးပြဲေတာ္ ညေနခင္းဝယ္ လၾကည့္ရင္း မီးပုံးယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမယ္ [ အပိုင္း ၂ ] ||
သို႔ေပမဲ့ ေဆြးစရာ အေၾကာင္းမလွသလို ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ သူသြားေတာ့ သြားရမွာပါပဲ ။ သူက မိုးအရွင္သခင္လို ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဧကစာရီက်င့္ႀကံသူမဟုတ္ ။ ေျမအရွင္သခင္လိုလည္း လက္ထဲမွာ လ်ိဳ႕ဝွက္တာဝန္တန္းလန္းနဲ႔ မဟုတ္သလို အေသခ်ာဆုံးကေတာ့ ေရအရွင္သခင္လို သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္နိုင္သူ မဟုတ္ဘူး ။ သူက အေရးပါအရာေရာက္သူ မဟုတ္ေပမဲ့ သူအေနနဲ႔ ပြဲလမ္းေတြ သေဘာမက်လို႔ ဆိုၿပီး တက္ေရာက္ဖို႔ အသည္းအသန္ ျငင္းဆန္ေနခဲ့ျပန္ရင္လည္း မၾကာမတင္မွာ သေဘာမက် မေက်မလည္မွုေတြ ေပါက္ဖြားလာေစနိုင္ၿပီး ေျပာစရာေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ။ ဒါေတြကို သူအေနနဲ႔ စိတ္ထဲမထား အာ႐ုံ မစိုက္ေပမဲ့ ကၽြင္းဝူကို အခက္ေတြ႕ေစနိုင္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူက ရွီးခ်င္းရႊမ္ရဲ့ ဖိတ္ၾကားမွုကို ခ်က္ခ်င္းလက္ခံလိုက္တယ္ ။
" ဟုတ္ပါၿပီ ! အခ်ိန္က်ရင္ ကၽြန္ုပ္ ေသခ်ာေပါက္ လာတက္ေရာက္ပါ့မယ္ "
ဒီရက္ေတြထဲမွာ ရွဲ႕လ်န္ဟာ နည္းလမ္းေပါင္းစုံ အသုံးျပဳခဲ့ေပမဲ့ ခ်ီ႐ုံကို အဲဒီလူရဲ့ ကိုယ္ခႏၶာထဲကေန ခြဲထုတ္ဖို႔ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး ။ ခ်ီ႐ုံကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ အေတာ္ေလး သိပ္ေက်နပ္ေနေလရဲ့ ။ ကံေကာင္းတာက ကူက်စ္တစ္ေယာက္ရွိေနၿပီး သူ႔ " အေဖ" ကို မၿငီးမျငဴေကၽြးေမြးျပဳစုေနေပလို႔ပဲ ။ မဟုတ္ရင္ ရွဲ႕လ်န္တစ္ေယာက္ သူ႔ပါးစပ္ထဲကို ဘာမွ ထပ္ထိုးထည့္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး ။ က်ဳံးခ်ိဳးပြဲေတာ္ရက္ ေရာက္လာတဲ့အခါ ရွဲ႕လ်န္က ဖူက်ိနတ္ကြန္းေလးရဲ့ အျပင္မွာ အစီအရင္တစ္ခုေရးဆြဲၿပီး တံခါးကို အျပင္က ေသာ့ခတ္ကာ ခ်ီ႐ုံကို တုတ္ေႏွာင္ထိန္းသိမ္းထားဖို႔ ေရာ့ယယ္ကို ထားခဲ့ၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံဆီ သတင္းပို႔ရန္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္ ။
ကဗ်ာ အလကၤာေတြထဲေတာ့ ဤသို႔ဤႏွယ္ ဖြဲ႕ဆိုေလ့ရွိၾကတယ္ :
" ေကာင္းကင္ေပၚက ေက်ာက္စိမ္းျဖဴၿမိဳ႕ေတာ္ ဘုံဆယ့္ႏွစ္ဆင့္တြင္ ၿမိဳ႕ငါးၿမိဳ႕ျဖစ္တင္ ၊ ကၽြန္ုပ္ဦးေခါင္းေပၚ နတ္မင္းဂ႐ုဏာေတာ္ ညင္သာစြာထိေတြ႕ခဲ့ေသာ္ ၊ ထုံးဖြဲ႕ဆံႏြယ္ အမတသူေတာ္စဥ္ဘဝကို ခံယူမယ္ " ။
