~Alıntı~
" korkuyor musun?"
"hayır.."
"titriyorsun ama"
"soğuktan öyle"
"evet soğuk ama bence ondan değil. Neden korku filminden korktuğunu söylemedin?"
"benim için değiştirmelerini istemedim.."
"saçmalama yine başka güzel bir film açabilirdik."
"...
Hissettiğim soğuk havayla vücudum titredi. Gözlerimi açmaya çalışıyordum ama bu olanaksız bir şeymiş gibi açamıyordum.
Gözlerimi açtım ama gözüme bağlanmış siyah bir şey vardı, ve bu benim görüş alanımı kapatıyordu. Hareket etmeye hiç halim dahi yoktu. Sanki üzerimde yılların verdiği yorgunluk vardı ve bu yorgunluk beni esiri altına alıyordu adeta.
Hareket etmeye çalıştım ama başaramadım, korku tüm bedenimi kaplarken ne olduğunu dahi hatırlamıyorum.. Yani kısmen biraz hatırlıyordum. En son salonda otururken biri yanıma yaklaştı. bağırdığım esnada... Gerisi yok bende çünkü artık ne yaptıysalar bayılmıştım.
Konuşup, bağırıp çağırmak istiyorum ama yok olmuyor ağzımda birşey vardı. Kendi kendime düşünürken büyük bir ses geldi. Kapı açılma sesiydi sanırım.
Yanıma doğru yaklaşan adımlar.. Korkuyordum hemde hayatımda hiç olmadığı kadar korkuyordum. Daha önce hiç böyle bir şey yaşamamıştım. Yaşamakta istemiyordum taki bu güne kadar.
Ses gittikçe yaklaştı ama tek bir kişinin ayak sesi değildi bu, Önümde duran bedenlerin gölgeleri üzerime vuruyordu.
Biri yaklaştı yanıma ve arkama doğru adımladı, korkum iki katına çıktı. Umarım öyle kötü bir niyetleri yoktur. Arkamdaki adam ağızımdaki bezi çıkardı
Ama ses yoktu kimse birşey demedi..
Ahu: kimsiniz, ne istiyorsunuz benden?
Bartu: bence bilirsin sen ne için burada olduğunu
Ahu: GERİZEKALI!!, bilesem sorar mıyım
Bartu: kes sesini, bir daha da yükseltme
Ahu: bunu sana sormayacağım
Bartu: hiç iyi şeyler olmaz o zaman
Ahu: naparsın el mi kaldırırsın, dene istersen tabi bunu yapacak kadar düştüysen
Sabır dilercesine içine derin bir nefes çekti.
Akın: ne yapalım abi
Bartu: siz biliyorsunuz.
Benim önüme doğru bir gölge hareket etti.
Bartu: bu kadar cesur olmamalısın, Yanlış yerde yanlış hareket canını yakar.
Ahu: sizden korkmuyorum.
Yalandı korkuyordum hemde fazlasıyla ama onların gözünde korkak gözükmek istemiyordum.
Güldü evet güldü.. Sadece güldü.. Ben güçsüzdüm, hemde fazlasıyla ben hayatım boyunca hep pozitif birisiydim, enerji dolu birisiydim. ama sürekli de dışlanıyordum taki üniversiteye kadar.
Hep zorbalık görürdüm. Babam beni korurdu hep arkamda dururdu bu durumlarda, çünkü biliyorlardı benim öyle biri olmadığımı. Eğitim de almadım dövüş sanatları üzerine. Anlayacağınız ben güçsüz biriydim hep.
Tekrar o gürültülü ses geldi. Biri çıkmıştı bana doğru gelen adımlarla dikkatimi o yöne verdim. Arkama doğru bir el uzandı ve gözlerimi açtı. O anın verdiği mayışma ile gözlerimi hemen açamadım. Yavaş yavaş açıyordum.
Gözüme çarpan ışık ile geri kapatıp iki kez kırpıştırdım. Ardından gözlerimi açtım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
