Senior High Series #6: A Tale Of Pens And Pans(A collaboration Series)

CHAPTER 2

   “Paano ba ‘yan, Pres. Mukhang may titira sa vice mo. Baka maunahan ka.” Tahimik ko lamang pinapakinggan ang mga ito habang abala ako sa pagre-review para sa aming quarterly exam.

   “Ako kasama niyan nag ice cream kagabi, why would I be scared?” Malakas na loob nitong pagkasabi.

   “Ako ang Kasama, pero hanap mo siya.” Pagkanta pa ni Clyde, bokalista ng aming klase. Matiim naman siyang nakatanggap ng pag-irap galing kay Jereeyne. Kay bilog.

   “Galing mong kumanta, ikaw nalang kaya ang lumaban sa boxing?” He sarcastically stated as he rolled his eyes to Clyde.

   “Ayos lang ‘yan pre, nandito lang ako paulit-ulit kitang pipiliin.” Pabirong saad ni Argie na mas ikinabanas ni bilog at mas ikinalakas ng tawanan sa loob ng silid.

   “Salaula ka!” Pagganti niya naman dito.

   A sudden silence roams into our classroom when our professor came in.

   “Good morning, Class.” Nakangiting saad ng aming professor.

   “Good morning, Mr. Gray!” Sabay-sabay naming tugon.

   “Take a sit please. Sherylle, will you please hand this form to Mr. Vermauv?” Mr. Gray, casually stated.

   “Tadhana nga naman! Acckk!”

   “Grabe ka, girl! Ganda mo!”

   Hindi napigilan ng aking mga kaklase ang mapatili ng dahil sa inutos at kung kanino ang ipinag-uutos ng aming professor. Pinandilatan ko ang mga ito at isa-isa namang nanahimik.

   “Anong meron?” Usyoserong saad ng aming professor.

   “Ah, ano sir, wala po. Aalis na po ako.” In an instance, I didn’t realize that my response will make the classroom filled with loud exclaims.

   “Excited ka masyado girl!” Inirapan ko lamang si Samantha ng banggitin niya iyon.

   “Aguy, paano na ang manok ko?” Napaubo ako sa isinaad ng aming professor, I didn’t imagine he would get my classmates that easy.

   “Better do the move, Jey.” Nanunukso nitong saad.

   And then again, the classroom were filled with loud exclaims.

   “Class quiet. By the way, after mo itong maibigay kay Mr. Vermauv ay nais ng principal na pumunta ka sa kaniyang opisina para ayusin ang nangyari noong intrams. I would be there too, kaya mag-iiwan lang ako ng activity. Jey, you must be the one to facilitate this class for now, collect there activity on time and better maintain your voices low to avoid disturbance sa ibang klase.” Napatango lamang ang lahat bilang tugon sa saad ni Mr. Gray.

   “Copy sir, I will go now.” Nang makita ko na ang pagtango ni Mr. Gray ay kaagad na akong lumabas ng silid at tinahak ang landas patungo sa opisina ng nasabing student teacher.

   I was about to knock on the open door when Mr. Vermauv is currently drinking a water. Normal na pangyayari lamang ito para sa mga normal na babaeng, hindi katulad ko.

   I am a woman who easily gets attracted to addams apple.

   I gulped. Watching him drinking a bottle of water habang gumagalaw ang kaniyang lalagukan. The hell with this man? He’s really a God to look at, but a devil to be with.

   Napaismid na lamang ako ng biglang may pumulupot na kamay sa bewang ng lalaki habang taimtim niya itong tinitingnan.

   Kung bakit ba kase sa loob ng halos 50 na studyante sa aming klase, ako pa ang nautosan na magbigay ng kung anong form sa lalaking ‘to.

   Napatikhim ako sa aking nakita kaya sabay na napalingon sa akin ang dalawa. Para namang balisang pusa ang naturang lalaki ng mahagip ang presensya ko at kaagad na lumayo sa babaeng nakapulupot sa kaniyang bewang.

   He sat on his swivel chair at inayos ang sarili bago tumikhim at matamis na ngumiti.

   I avoided his gaze, pinasadahan ko ng tingin si Scarlett at isang irap lamang ang aking natanggap. Hindi ko na iyon pinansin at tumuon na lamang sa aking pakay.

   I forwarded a little and formed a smile on my lips.

   “Good morning, Sir Vermauv. Our professor, Sir Gray asked me to hand this form to you.” Dere-deretso kong saad. Tumango lamang ito at tinaggap ang nasabing form.

   “I’ll go now, Sir.” Nakangiti ko pa ring saad.

   “It’s Whylle.” He insisted.

   “I’m sorry?” I am confuse.

   “Call me Whylle, drop the word sir, and do not call me by me last name.” He stated straightly.

   “That is the appropriate way, Sir. I have to go now. Thank you.” Hindi ko na hinintay ang tugon nito at lumabas na ng opisina. I don’t like the way he act, so flirtatious.

   I walk into the principals office para mapag-usapan ang nangyari sa intrams.

   “Good morning, Mr. Lim. Good morning, teachers.” Saad ko ng makapasok na ako sa opisina at namataang halos kompleto na ang mga intrams facilitator.

   “Good morning, Ijah. Maupo ka, hinihintay na lamang natin si Miss Jameeson, and si Mr. Vermauv. But I’m pretty sure any moment now they’ll be there.” Nakangiting saad ng principal.

   Prente akong umupo sa gilid ng upoan, katapat ng upoan ni Mr. Gray.

   “Hi po.” Napalingon ako ng binati ako ng isang batang babaeng kakalabas lang ng comfort room.

   I smiled. It’s her.

   “Hello, are you alright now?” I softly stated. Tumango lamang ito at cute na umupo sa aking tabi.

   “Let us start.” Saad ng aming principal pagkapasok na pagkapasok ng dalawa.

   “Good morning to each of everyone of you.” Ngiti at pagtango lamang ang itinugon ng nakararami sa binanggit na ito ng aming principal.

   “We won’t take this any longer. Last intramurals, nakaabot sa akin ang pangyayari sa table tennis na nagbigay alarma sa amin. This scene heated up when Miss Scarlett Johansson, posted a table tennis table and captioned it ‘bias’. We are here now to settle what have happened. Firstly, I wanna know what happened exactly?” Dere-deretsong paglitanya ng principal at taas noong ipinakita sa monitor ang nasabing post ni Scarlett.

   Damn this girl, she really wants trouble, huh?

   “Mister Gray?” Pagtatanong ng aming principal sa aming umpire.

   “There is no such a bias or any favoritism that have happened, ma'am. We all know that both of them were very capable of playing table tennis, lahat tayo ay saksi do’n. In between of our game, this little girl...” Sabay lingon ni sir Gray sa aking katabi. “Accidentally bumped into the table that causes an error to Miss Jameeson. And, I do apologize for that. Mali na hindi namin inayos at isinirado ang room ng magsimula na ang laro. Paumanhin po.”

   “I see. Then, what made it bias Miss Jameeson?” Our principal said it monotone.

   “Obviously, kinakampihan ng umpire ang opponent ko. Sinasabi na hindi iyon problema at ipagpatuloy na lamang ang laro na parang walang nangyari.” Kaagad na nag-init ang ulo ko sa narinig at hindi napigilan ang sariling magsalita.

   “Really? That's not what happened, Miss. Hindi ka tumigil kahit ibinigay nh umpire ang tamang rule ng laro kapag may ganoong mga pangyayari, I even give you the favor na hindi ko dapat ibinigay. Saan ang bias do’n?” I sarcastically stated, trying to calm myself. She rolled my eyes on me, so do I.

   “Excuse me po, I am Earah, the little girl who clumsily entered the room. Nais ko pong humingi ng paumanhin sa aking nagawa pero nandito po ako para sabihing walang kahit anong ka bias-bias ang naganap.” Amusement dance into my eyes as the little girl speak up. What a brave little girl.

   I am never like this little girl before. I am a coward, afraid of everything. Kahanga-hanga ang lakas ng loob at determinasyong meron siya. She’s really great.