"ဒီကိုခဏလာဦး ဟိုတစ္ေယာက္..."
ဝမ္ရိေပၚေခၚသည္ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ သူ႕ကိုယ္ထက္ဆင္ျမန္းထားသည့္ နို႔ႏွစ္ေရာင္ ဝတ္စုံေလးကိုပင့္၍ေလွ်ာက္လာသည္။ေ႐ႊျခည္ထိုးေျခနင္းကိုမစီးရေသးဘဲ ေျခအိတ္အျဖဴေလးကိုသာဝတ္ဆင္ထားရေသးသည့္ေျခဖဝါးႏုႏုတို႔ကၾကမ္းျပင္ထက္သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕။
တစ္ခုခုခိုင္းဖို႔ထင္၍ အနားသို႔ေရာက္လာခဲ့ၿပီးမွ ဘာမွမေျပာဘဲ သူ႕ကိုေခါင္းအစ ေျခအဆုံး ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားၾကည့္ေနသည့္ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။အၾကည့္မ်ားကနည္းနည္းေလးပင္မလႊဲေတာ့သည့္အခါမလုံေတာ့သလိုျဖစ္လာၿပီး သူ႕ကိုယ္သူျပန္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ကာ...
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"႐ုပ္ဆိုးလိုက္တာ..."
"႐ုပ္ဆိုးရင္မၾကည့္နဲ႕ေပါ့..."
"ကိုယ့္မ်က္လုံးနဲ႕ကိုယ္ၾကည့္တာဘာျဖစ္လဲ..."
"ကိုယ့္႐ုပ္နဲ႕ကိုယ္ဆိုးတာေရာ ဘာျဖစ္လဲ..."
ဝမ္ရိေပၚသူ႕ေရွ႕ကတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနမိသည္။
ဟုတ္သည္။ဒီလို တစ္ခြန္းမက်န္ ခြန္းတုံ႕ျပန္တတ္ပုံေတြကိုအနည္းဆုံးတစ္ရက္မွာသုံးခါေလာက္မၾကားရရင္သူတကယ္မေနနိုင္။
မ်က္ခုံးတန္းသြယ္သြယ္ေတြကဗ်ာဆန္ဆန္တြန့္ေကြးသြားပုံ၊တစ္ခါတစ္ေလမ်က္ေစာင္းမျမည္တဲ့မ်က္ေစာင္းေတြ ဖန္တီးလိုက္ပုံ၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚေျခေဆာင့္ၿပီး အနားမွထထြက္သြားတတ္ပုံေတြနဲ႕ တစ္ရက္တစ္မ်ိဳးကိုမရိုးေစရတဲ့မူဟန္ေတြကသူ႕ကိုတအား...။
ဒီတစ္ေယာက္သူ႕ေဘးမွာရွိေန႐ုံနဲ႕တင္သူ႕ရင္ထဲျဖစ္ ေပၚလာတတ္တဲ့ခံစားခ်က္ကဘာနဲ႕မွမတူသလို အဲ့ဒီခံစားခ်က္ကိုသူေခါင္းစဥ္တပ္လို႔မရ။ေသခ်ာသည္ကသူ႕အေတြးနယ္ထဲ စစ္ေရးအျပင္ေနာက္ထပ္ေနရာယူလာနိုင္သည့္အရာတစ္ခုရွိလာသည္ဆိုတာပဲ။
"ဒီေန႕ပြဲမွာ က်ဳပ္နည္းနည္းပါးပါးေသာက္မိလိမ့္မယ္..."
သူေျပာေတာ့ "အဲ့တာဘာလုပ္ရမွာလဲ"ဆိုသည့္အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လာသည္။အဲ့လိုထုံေပေပပုံကိုလည္းသူအရမ္း...။
YOU ARE READING
Ineluctable
Randomရိုးတံနက်နက် စံပယ်တစ်ပွင့်သည် ကေသရာဇာ၏ နှလုံးသားအလယ်ဗဟိုတွင်တည့်တည့်စိုက်၏။ Cover Photo Crd:
