Rose on the Grave (အုတ္ဂူထက္ကနှင္းဆီနီနီ)

အပိုင်း ၆

'......'

ဖုန်းဝင်လာခြင်း ဖြစ်သည်။
ဖုန်းကိြုကည့်လိုက်တော့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမင်းနောင်ဖြစ်နေသည်။.

ခွန်းနောင် ဖုန်းကို မကိုင်ဘဲ ထားလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ခွန်းနောင်သည် ဖခင်ဖြစ်သူ၏ နောက်မိန်းမကို အမြင်မကြည်၍ အိမ်ပေါ်မှာမနေချင်တာနဲ့ အခွင်ြ့ကုံသည့် PPTT သင်တန်းကို တက္ကာ ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ ဖြေလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ခွန်းနောင် ရဲ့ မိထွေးက ခွန်းနောင်ထက်အလွန်ဆုံးကြီး ၇ နှစ်ပေါ့။ ဖေဖေ့ကိုပဲ အပြစ်ပြေါရမလား။ မေမေဆုံးတာ တစ်နှစ်ကျော်ရုံပဲ ရှိသေးတာ။
ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့မိန်းမကို အိမ်ပေါ်ခေါ်လာပြီး မေမေ့နေရာ အစားထိုးခဲ့သည်။

ခွန်းနောင်ဘယ်လိုမှ သဘောမတူနိုင်။ ကြည့်ပါအုံးဗျာ။
ဒီလိုငယ်ရွယ်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို အိမ်ပေါ်ခေါ်လာတာ ခွန်းနောင်ဘယ်လိုမှ မကျေနပ်။

အမေအသစ်လိုချင်ပါတယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မပူဆာဖူးပါဘူး ။
ဖေဖေမို့လို့ လုပ်ရက်တယ်။

ခုလည်း ဝင်ခွင့်ဖြေတာ အောင်မြင်ပြီး order ထွက်သည်နှင့် တာဝန်ကျသည့် ရွှေမြောင်ရွာကို ထွက်လာခဲြ့ခင်းဖြစ်သည်။

'ဖေဖေတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပျော်ကြပါ သားရှိနေရင် ဖေဖေ့မိန်းမ ငြူစူနေအုံးမယ် '

ခွန်းနောင် ထိုကဲ့သို့ ပြေါခဲ့စဉ်က ဦးမင်းနောင် မျက်နှာမကောင်းချင်။
သို့သော်လည်း မတက်နိုင်ချေ။
ဘယ်လိုပြဲဖစ်ဖြစ် မေမေ့အတွက် ခွန်းနောင် လုံးဝ စိတ်မကောင်း ။

ခုလည်း ဖုန်းဆက်လာသည်ကို ခွန်းနောင် မကိုင်။
နေကောင်းလား။ အဆင်ပြေလား။ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်နော်။
အဲ့တာတွေကလွဲရင် ဘာဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။

ထို့ကြောင့်လည်း ခွန်းနောင် ဖုန်းမကိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်ကထွက်လာကတည်းက စိတ်ကိုဆုံးဖြတ်ချက်ချထားပြီးသား။
ဖေဖေနဲ့ အဲ့မိန်းမ မကွဲမချင်း ပြန်မလာဟူ၍။

ခဏအျကာ ဖုန်းက ထပ်မြည်လာပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်လည်း မကိုင်ပေ။ ဖုန်းသံမရပ်မချင်း ဒီအတိုင်းထိုင်နေလိုက်သည်။
ဖုန်းကျသွားပြီး နောက်ငါးမိနစ်အကြာ ထပ်မြည်လာပြန်သည်။