|| က်ဳံးခ်ိဳးပြဲေတာ္ ညေနခင္းဝယ္ လၾကည့္ရင္း မီးပုံးယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမယ္ [ အပိုင္း ၁] ||
" ခၽြင္ "
မီးပြားေတြဟာ လြင့္ပ်ံထြက္လာတယ္ ။
ဓားသြားဟာ ေက်ာက္သားၾကမ္းျပင္ထဲ နက္ရွိုင္းစြာ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္သြားၿပီး ရွဲ႕လ်န္ဟာ လက္ႏွစ္ဖက္လုံးနဲ႔ ဓားကို တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားကာ ေခါင္းကိုငုံ႔ထားရင္း ဓားရိုးေပၚမွာ သူ႔ရဲ့ နဖူးကို ေတ့ထိထားတယ္ ။ အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားလြန္းတာေၾကာင့္ သြားေတြဟာ သူ႔ပါးစပ္ထဲမွာ အမွုန႔္ျဖစ္သြားေတာ့မလိုဘဲ ။
" အသုံးမက်တဲ့ အမွိုက္သရိုက္ ! "
ခ်ီ႐ုံက တဟားဟားေအာ္ရယ္တယ္ ။
" ဘာ အသုံးမက်တဲ့ အမွိုက္သရိုက္လဲ ! ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကို မသတ္ရဲဘူးဆိုတာ က်ဳပ္သိတာေပါ့ ! က်ဳပ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခင္ဗ်ားကို ေလွာင္ေလွာင္ က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ခင္ဗ်ားကို ရႊံ့ထဲ ဆြဲခ် ဆြဲခ် .. တျခားသူရဲ့ လည္ပင္းကိုေထာက္ထားတဲ့ ဓားတစ္ေခ်ာင္း က်ဳပ္လက္ထဲမွာရွိေနသ၍ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကို ဘာမွမလုပ္နိုင္ဘူး ! ခင္ဗ်ားက အသုံးမက်တဲ့ ငေၾကာက္ပဲ ! ခင္ဗ်ားလို နတ္မင္းက ဘာလုပ္ဖို႔ အတြက္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနရေသးတာလဲ !?"
ဒါေပမဲ့ ရွဲ႕လ်န္က လုံးဝ တည္ၿငိမ္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ ။ တစ္ခ်က္ၾကည့္လာတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ေအးစက္ေနခဲ့တယ္ ။
" သိပ္လည္း ဆႏၵေစာၿပီး ဝမ္းသာမေနနဲ႔ဦး ငါမင္းကို ဘာမွ မလုပ္နိုင္ေပမဲ့ လုပ္နိုင္တဲ့သူ ရွိေသးတယ္ "
ခ်ီ႐ုံက ဟြန႔္ကနဲ ေရရြတ္တယ္ ။
" ခင္ဗ်ားက ကၽြင္းဝူကို ေျခသလုံးဖက္ၿပီး ကူညီေပးဖို႔ ေတာင္းခံမလို႔ စဥ္းစားေနတာလား ? အိမ္မက္မက္မေနနဲ႔ ! အခုသူက ခင္ဗ်ားကို အဖက္လုပ္လို႔လား ? ဟမ္ ? ခင္ဗ်ား အရွက္မရွိဘဲ သူ႔ရဲ့ဦးေဆာင္မွုေနာက္ကို လိုက္ေနတုန္းလား ? ခင္ဗ်ား အဲဒီေလာက္ပဲ တုံးရလား ?"
ရွဲ႕လ်န္က ခ်ီ႐ုံကိုယ္ေပၚက ခန႔္ညားထည္ဝါၿပီး သားနားေက်ာ့ရွင္းတဲ့ ယြဲ႕ရွန္ ဝတ္႐ုံကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး ေရာ့ယယ္ကို ေခၚလိုက္ကာ သူ႔ကို တုတ္ေႏွာင္ၿပီး ေဘးကို ပစ္လိုက္တယ္ ။
