Blackbeard's Legacy

Hoofdstuk 4

Nu het om Alec's leven ging kon ik niet weigeren, maar wel nog onderhandelen. De kapitein lachte weer doods, 'Leighton toch, wat lijk jij op je vader! Hij heeft dit ooit ook geprobeerd en heeft toen ondervonden waar ik wel niet tot in staat ben.' Hij keek verwachtingsvol in mijn richting, ik probeerde mijn gezicht in plooi te houden, ik had verdomd veel zin om deze man te vermoorden. 'Ryn, weet je nog wat ik daarnet tegen je zei?' Caden had daarnet zo veel gezegd, 'dat ik ruzie had met Alec?' Hij grijnsde 'dat wij mensen zijn die onze bedreigingen uitvoeren.' Zijn ogen flikkerden gevaarlijk en hij leek plotseling vreselijk veel op zijn vader. Het onderhandelen ging waarschijnlijk niet meer lukken, maar wat als ik ze zo ver kreeg om met Alec de schat te gaan zoeken en nooit meer terug te keren? 'Oké, ik ga die schat zoeken, maar ik heb Alec nodig om me te helpen.' De kapitein keek me aan alsof hij dit verwacht had, 'dat is goed, maar Caden gaat met jullie mee zodat jullie zeker de schat terugbrengen.' Dit had ik moeten zien aankomen, ik keek naar Caden, die geïrriteerd terug keek, hij wou duidelijk ook niet met ons op zoek naar en schat. In mijn hoofd ontrafelde zich een plan, Caden zou ons waarschijnlijk wel kunnen helpen de schat te vinden, we moesten hem gewoon net voordat we de schat hadden gevonden vermoorden.

'Afgesproken!'

De kapitein glimlachte waardoor zijn hele gezicht nog weerzinwekkender werd, 'Goed, bespreken jullie morgen het hele plan?' Ik knikte, Caden negeerde zijn vader volledig en keek afwezig naar de kaart. 'Bespreken jullie morgen het plan!?' vroeg hij iets luider, Caden tilde verveeld zijn hoofd op en knikte. Ik vroeg me af of het moeilijk zou zijn hem te vermoorden, hij was waarschijnlijk een uitstekende vechter, maar zou hij een 2 tegen 1 gevecht kunnen winnen? Hij zag dat ik naar hem keek en trok zijn wenkbrauwen op, 'wat moet je?' 'Ik ben aan het bedenken hoe ik jou de nek om moet draaien' hij grijnsde, want hij dacht natuurlijk dat ik een grap maakte. 'Doe maar je best, al heel veel mensen hebben dat geprobeerd' hij draaide zijn nek zo dat er een lang wit litteken zichtbaar werd. Ik snoof, ik had een groter litteken op mijn been, maar die ging ik hem niet laten zien. 'Ik ga met Alec spreken' zei ik bot terwijl ik opstond. De kapitein knikte beleefd en Caden stond ook op. 'Moet jij niet nog vader-zoon dingen besproken ofzo!?' Hij draaide met zijn ogen, 'ik kom mee met jou om te zorgen dat jij geen snode plannetjes smeet.' Kon hij verdomme gedachten lezen!? 'Snode plannetjes, ik zou niet durven', ik grijnsde uitdagend terwijl we samen de kajuit uit liepen.

Alec

Dit was zonder twijfel één van de slechtste dagen van mijn leven. Ik lag in de hangmat in mijn kajuit, ik had nog geen seconde mijn ogen gesloten. Ik had verdomme mijn dronken beste vriendin gekust op het schip van de vijand die ons gevangen had genomen, veel slechtere timing kon niet. Ik keek naar het plafond, de planken waren oud en versleten en zaten waarschijnlijk vol met splinters. Iemand klopte voorzichtig op de deur, was dat Kat?

Ik deed aarzelend de deur open, Kat keek me verontschuldigend aan. 'Alec, het spijt me ik was-' Ze aarzelde even op zoek naar de juiste woorden, 'Ik was gewoon even geschokt.' Ik schonk haar een beetje een droevig glimlachje. Hopelijk zou dit niks aan onze vrienschap veranderen, maar dat betwijfelde ik. Toen merkte ik pas op dat er iemand verveeld naast haar stond, Bone. 'Wat doet hij hier!?' Bone grijnsde gemeen, 'We moeten van zijn vader samen de schat zoeken.' Ik trok spottend mijn wenkbrauwen op, 'en waarom zouden wij met die braakbal een schat zoeken?' Kat keek naar mij. 'Omdat hij anders jou ging vermoorden,' Ik kreeg plotseling vreselijk veel zin om haar naar me toe te trekken en mijn lippen weer op de hare te drukken. Maar toen dacht ik aan daarnet en besloot ik het toch maar niet te doen. 'Dankjewel, maar nu zitten we wel met hem opgescheept' ik grijnsde zo breed mogelijk naar Bone. Hij negeerde me gewoon, 'Ryn, we bespreken morgen wel de rest en zorg dat je huisdier ons niet in de weg ligt' Hij keek naar mij, noemde hij me nu net huisdier!? Hij was zelf het schoothondje van zijn vader, ik deed mijn mond open om iets terug te zeggen, maar Kat was me voor: 'Je zult maar met hem om moeten gaan, want in tegenstelling tot jou zou ik hem redden als hij tijdens dat we de schat zoeken in gevaar is!' Ik grijnsde tevreden, Bone trok gewoon zijn schouders op en liep rustig weg naar het roer.

'Dus we gaan samen met iemand die ons waarschijnlijk wilt vermoorden naar een schatje zoeken die nog nooit iemand gevonden heeft, makkie.' Ik grijnsde en Kat kreeg een klein glimlachje op haar gezicht, 'we gaan hem vermoorden.' Ze staarde me fel aan, 'wat!?' Dit was helemaal niks voor Kat, ze had nog nooit iemand vermoord. 'We gaan Bone vermoorden,' herhaalde ze nog een keer, ik keek haar ongelovig aan. 'Ik weet dat hij een vreselijk irritant en vervelend persoon is, maar waarom wil je hem vermoorden?' 'Zo kunnen wij de schat voor onszelf houden en ontsnappen tegelijk.' Er verscheen een glimlach op haar gezicht en ze leek verdomme op een manipulerende piraat. 'Kat, ik weet dat je hem haat, maar we hebben het wel over iemand vermoorden.' Ze keek me strak aan, 'hij zou precies hetzelfde doen met ons, wie zegt dat hij niet onze keel doorsnijdt vanaf dat we de schat hebben gevonden!?' Ik snoof, ze had natuurlijk weer gelijk, maar dat ging ik niet toegeven, ze mocht verdomme niemand vermoorden. 'We kunnen hem ook gewoon opsluiten bij de ratten, dan zit hij bij zijn soortgenoten', opperde ik. 'Daar zou zijn vader hem kunnen vinden, dit is onze beste optie Alec, hopelijk gaat hij gewoon dood voor dat wij iets moeten doen.' Ik zuchtte, als ze iets in haar hoofd had, dan kon je het er nooit meer uitpraten. 'Oké, we doen het, die braakbal mist toch niemand op de wereld.' Er kraakte iets achter ons,

'Welke braakbal mist niemand op de wereld!?