Chapter 2

46 21 9
                                    

My momentary fun is over, because it's getting late and we have to say goodbye to each other.

"Paano ba yan sis, kailangan nanaming umuwi, kung may kailangan ka chat, or tawag kalang samin, bukas ang mga bahay namin para sa'yo" Sabi ni Daniela

"Oo, mag-iingat kayo sa pag-uwi niyo" Sabi ko sa kanila, kahit ayaw ko pa sila pauwiin, pero wala akong magagawa dahil kailangan na nilang umuwi

"Ingatan mo yang kaibigan na'min Gian, ihatid mo ng maayos sa bahay nila! Pag may nangyaring masama jan hinding hindi ka namin mapapatawad!" Bilin ni Rica kay Gio

They are so protective when they come to me, so I can't say anything to them but I love them so much. I just don't know what will happen when it comes to the point where I disappear next to them.

"Sino bang nag sabi na kaya kong pabayaan ang pangalawang prinsesa ko ha!" Pagyayabang nito kay Daniela

"Sabi mo yan! Tsaka alam naman namin na dimo pababayaan bestfriend namin, kaya alagaan mo ng mabuti yan, wag mong papabayaan na masaktan siya ng magulang niya" Malungkot na sabi ni Daniela

"I will madam" Sabi nito

My heart immediately softened because of their pure protection for me.

Among my friends, Daniela is the one who hurts the most when she sees me hurt because of my family. Sometimes she just thinks that I should live with him so that I don't get hurt by what my family does.  but I keep trying to say that I'm okay, I can handle myself, even though the truth is that I'm in too much pain.

Mas pinipili ko nalang nasarilihin ang sakit kesa na sabihin sa kanila na ikaka pressure pa nila. Okay nako na nasa tabi ko sila pag kailangan ko sila, ok nako nakaikita ko sila masaya nako.

Tuluyan na silang umalis kasama ang tropa ni Gian. Naiwan nalang kaming dalawa ni Gian dito sa mall, kailangan niya pa akong ihatid sa bahay bago siya umuwi, sinisigurado niya lagi kung safe akong umuwi.

"Bago tayo umuwi kain muna tayo, kasi alam kung hindi ka kakain pag dating sainyo" Seryosong sabi nito.

"Busog pa naman ako e" Pagdadahilan ko sa kanya

"Wag ka ng mag dahilan, kakain ka sa ayaw at gusto mo" Kalma nitong sabi, wala nakong nagawa kundi sumunod sa kanya

Andito kami sa kalenderya, si Gian naman bumibili ng pagkain namin.

"Ubusin mo'to" Sabi niya tsaka nilapag ang gulay at isang pritong liempo sa harap ko

"Kailangan mong kumain, mukhang wala ka nanamang kakain pag dating sainyo" Saad nito

"Salamat" Pasasalamat ko sa kanya

"Lahat gagawin ko para sa'yo, kaya wag kang mag-alala dika nag iisa!, andito lang kami nila Daniela" Saad nito na napaluha naman ako.

Kinuha niya ang panyo saka siya lumapit sa'kin para punasan ang mga luha na tumutulo sa pisnge ko.

"Mahal na Mahal kita Nika! Diko kayang mawala ka sakin, ikaw lang ang babaeng kaya kong pakasalanan at iharap sa altar Nika" he said with sadness

After our drama, we will eat, so that I can go home immediately and have a good rest. As we got closer and closer to the house, I walked ahead of him, because papa might see us and Gian might be caught.

"Nika" Seryosong tawag nito sa'kin

"Oh"  Sagot ko saka ako humarap sa kanya

"Pagkailangan mo ng mahihigaan andito lang ako sa tabi mo!" Malungkot na sabi nito

"Oo" Sagot ko saka lumapit sa kanya para yakapin siya

"I love you, thanks sa lahat lahat" Sabi ko sa kanya habang nakayakap ako sa kanya

THEY ARE ALL HATE YOU UNTIL (ON-GOING)Where stories live. Discover now