Taehyung in the Lamp

1| Masadaki Gümüş Lamba

Günlerden perşmebe, mevsimlerden yazdı fakat Jungkook'un içinde kopan fırtınalar onu bir kış kadar üşütüyordu. 2 yıllık güzel bir ilişkisi olduğunu düşünüyordu lakin bu sabah evinde ve yatak odasında bastığı sevgilsi ile en yakın dostu aslında hiçbir şeyin güzel olmadığını çok sert bir şekilde yüzüne haykırmıştı. Aklından onlarca şey geçmişti o anda; onları mutfakta duran et bıcağı ile binlerce parçaya ayırmak, sevgilisiyle karanlık gecelerini süslediği yataktaki yastığı ile ikisini de boğmak, dostum diyerek sevgilisini emanet ettiği küçüklük arkadaşını kendi elleri ile boğazlamak.... bunlar sadece birkaçıydı aklından geçenlerin. Ama hiçbir şey yapmadı, yine her zamanki Jungkookluğunu yaparak sessizce bir kağıda 'uyanır uyanmaz evimi terk et.' Yazarak komidinin üstüne bırakmış son kez arkasına bakmıştı. Kalbinde oluşan sızı sadece ihanetin armağanıydı ona. Aşık değildi o kadına sadece mantık ilişkisi vardı ikisi için de ama alışmıştı ve her ne kadar ikisi de duygusal bir ilişki içinde olmasalar da bir ilişkileri vardı. Birbirlerini öper, sevişirler, birlikte alışveriş yapar ve diğer her çift ne yapıyorsa yaparlardı. 2 günlüğüne şehir dışına çıkmıştı, onu büyüten büyükannesi ağır bir hastalık atlatıyordu ve onu görmek istemişti. Uçağı planladığından erken iniş yapmıştı.

Hyeri ile 2 yıldır süren ilişkileri şimdiye kadar pürüzsüz ilerlemişti, 28 yaşına girmek üzereydi ve bu yüzen artık evlenmeleri gerektiğini düşünmüştü Jungkook, tek taş bir yüzük bile almıştı çocuksu heyecanıyla. Şimdi elinde bir şişe bira ve yüzükle öylece gülüyordu. Küçükken ailesi bile ona yüz çevirmişken öylesine bir kadının onu seveceği düşüncesi komik gelmişti ona. İçkisinden bir yudum aldığında bitmiş olduğunu fark etmesi ile sinirle fırlatmıştı yere, her şeyin bir sonu vardı işte. Her güzel şeyin bir sonu vardı. Sinirle akan göz yaşlarını elinin tersiyle silmiş yüzüğü cebine geri koyduktan sonra nereye gideceğini düşünüyordu, evi ona ihaneti hatırlatacaktı, gitmek istemiyordu bu yüzden evden ayrılır ayrılmaz satılığa çıkarmıştı. Yalpalayarak ayağa kalktığında denize düşmemek için bir süre hareket etmemişti, görüşü düzeldiğinde yakınlarda bir otel bulmak için telefonunu eline aldığında kuzeninden aramalar olduğunu görmüş endişe ile onu geri aramıştı, kalbi korkuyla atarken aynı şeyleri sayıklıyordu.

''Sen de bırakma lütfen...''

ikinci aramasında kuzeni telefonu açtığında arkadan gelen ağlama sesleri olduğu yere çakılmasına sebep olurken sabahtan beri tuttuğu hıçkırıkları da sonunda serbest bırakmıştı. Kuzeni konuşamamıştı onunla birlikte ağlamıştı bir süre, ardından Jungkook zar zor ''geliyorum.'' Dedikten sonra içkili olmayı umursamadan yol kenarına gelişigüzel park ettiği arabasına binerek havaalanına sürmüştü. Büyükannesini kaybedeceğini zaten biliyordu çünkü 4 yıldır kanserle savaşıyordu ve galip bugün belli olmuştu. Son bir aydır ruh hali kötüydü, Hyeri ve Eunwoo her şeyi bilmesine rağmen arkasından neler çevirmiş ve onu kandırmışlardı.

Dolan gözlerini hırsla silerken sadece büyükannesini düşünmüştü, biriciğini. Onu ne kadar zorluklarla büyütmüştü o, yememiş yedirmişti. Bir evi yuva yapanın hep bir aile olduğunu söylerlerdi. Bir aileyi de aile yapan anne ve babaydı. Jungkook'un anne ve babası büyükannesiydi, onu bu yaşına kadar getirmiş tüm dertlerini sırtlanmıştı. İşte ondandı o sırtındaki kambur, dertler ağır gelmişti ona.

Göz yaşlarını sildi usulca ve eli altındaki direksiyonu kavradı sıkıca, lanetliydi o. Sahipsiz gelmiş sahipsiz gidecekti bu dünyadan.

...

Küçük bir topu vardı Jungkook'un, en sevdiği oyuncağı oydu çünkü büyükannesi doğum gününde almıştı ona bunu. Hergün akşama kadar bahçede o topuyla oynar büyükannesi de ona daha çok büyümesi için güzel yemekler hazırlar zorla da yedirirdi. Jungkook mızmızlanıp yemek istemese de her zaman aynı yalanla kandırırdı onu: '' Ye ve kocaman, güçlü bir adam ol. Sonra da ben yaşlanınca beni istediğim yere taşıyabilirsin.''