-თავი მისკდება...
უთხრა გვანცამ ლილეს დილის 8 საათი იყო რომ გაეღვიძათ და გვანცა გამოდიოდა ნაბახუსევიდან მერე კი უნივერსიტეტში უნდა წასულიყვნენ
-გოგო ლუკა რომ არა გუშინ ბიჭს კოცნისი იცი? ვინ იცის მერე რა მოხდებოდა
-ჰა?
-არ გახსოვს?
-მოიცა...
თავზე მიიდო ხელი თვალები დახუჭა და ყველაფრის გახსენება ცადა ნელ ნელა გაიხსენა
-ჯანდაბა ნიკო...აუ ლუკა მეგონა დამაგიტო უნდა მეკოცნა...
-მოიცა რა?!
-ხო ლუკა მეგონა და მაგიტო ვკოცნიდი მერე კიდე ლუკა მოვარდა და გააჩერა ნიკო მთვრალია და მდგომარეობას ნუ გამოიყენებო გამიკვირდა ახლა რომ ვუფიქრდები...
-გადარეული ხარ ნიკოსთან რა გინდოდა?!
-რავიცი გოგო მთვრალი ვიყავი!
-კაი თუ გამოფხიზლდი წავიდეთ უნივერსიტეტში და გვერდიდან არ მომშორდე!
-კაი წავიდეთ ხოო...
გვანცა ლილეს გაყვა თავი ტკიოდა მაგრამ წამალი დალია და ცოტა გაუარა უნივერსიტეტში სანამ ლექცია დაიწყებოდა ლილესთან ერთად იყო ლილე გიოს ელაპარაკებოდა გვანცა კი კედელს მიყუდებული იდგა პატარა ბავშვივით ეძინებოდა ამ წყვილზე გიჟდებოდა გიო და ლილე ძააან უხდებოდნენ ერთმანეთს გვანცა აქეთ იქით იხედებოდა ლუკა არსად ჩანდა საოცრება პირდაპირ სულ გიოსთან ერთად არის ხოლმე უცებ გვანცასთან ნიკო მოვიდა
-გვანცუ როგორ ხარ?
-ნიკო...რაც გუშინ მოხდა ნუ მოკლედ მთვრალი ვიყავი და დაიკიდე რა
-კი მთვრალები ვიყავით მაგრამ ფხიზელზეც შევხვდეთ ერთმანეთს არ გინდა?
გაუღიმა ბიჭმა გოგომ თვალები აატრიალა ამ ყველაფერს უნივერსიტეტში ახლად შემოსული ლუკა ხედავდა თვალები აატრიალა მათკენ წავიდა და გვანცას გვერდით დაუდგა
-ნიკუშ რას შვრები?
-გუშინდელი არ დამვიწყებია ლუკაა!
-სამაგიეროდ მე დამავიწყდა რაზე ამბობ?
დასცინა ლუკამ ნიკომ თვალები აატრიალა გვანცა კი ლუკას დაბნეული აჰყურებდა ბიჭი თვალებში ჩააჩერდა გაუთიმა და თვალი ჩაუკრა გოგო აწითლდა და ისევ ნიკოს შეხედა რომ ყურადღება გადაეტანა
-ნიკო არ მცალია ნუ მოკლედ სხვადროს იყოს...
-კარგი სხვადროს იყოს ლექციაზეე შევხდებით პრინცეს...
უთხრა ღიმილით ნიკომ და ადგილს აერიდა
-სულელი...
ამოიჩურჩულა გვანცამ
-სულელი ის კიარა შენ ხარ გუშინ იმდეჯი რამ დაგალევია.
წინ დაუდგა ლუკა გოგოს გვანცა ლამის სირცხვილისგან და სიხარულისგან გაქრა ლოყაბი აუწითლდა ლუკა ღიმილით უყურებდა
-დიდად არაფერი მახსოვს...
-არც ის ხელში რომ აგიყვანე და წამოგიყვანე?
ამაზე უფრო აწითლდა ეს მართლა არ ახსოვდა თა ი ჩახარა ბიჭს მისი ჭარხალივით სახე რომ არ დაენახა
-არ მახსოვდა...
-ჰაჰ...მაგარია კაი წავედი ცისფერთვალება...
თქვა ლუკამ და ადგილს გაერიდა
-რაო...
ამოალუღლუღა გოგომ და ისე აჟიტირდა საჭიროოთახში გავარდა წყალი შეისხა სახეზე ყურებამდე იღიმოდა საჭიროოთახიდან გოგონების ხმა მოესმა
-გოგო ის კალანდია(ლუკა) კაი ტიპია ხო?
კითხა ერთმა მეორეს
-საწოლში მაგარია...
გაიცინა მეორემ
-ხომ იცი ყოველ მეორესთან არის...
-ხოო ვიცი მაგრამ მე მოვწონვარ უკვე რამდენიმეჯერ იყო ჩემთან...
ამაზე უკვე გულის რევა იგრძნო გვანცამ ცრემლი ჩამოუგორდა და საჭიროოთახიდან გავარდა ყველანაირად ცადა დამშვიდება ცოტა დამშვიდდა და ლილესთან ერთად შევიდა ლექციაზე მის წინა ორი რიგოთ წინ ოფნავ გვერძე იჯდა ლუკა თმაში ჰქონდა ხელი შეცურებული და იმის მაგივრად რომ მოესმინა ფურცელზე რაღაცას ხატავდა გვანცამ მასზე ყველაფერი იცოდა და სხვათაშორის ძალიან ნიჭიერია ლუკა ხატვაში შესანიშნავად ხატავს ახლაც ალბად რამე მაგარს ხატავდა ლექცია რომ მორცა ლილემ გვანცას უთხრა გიოს მივყვებიო და აუდიტორიიდან გიო და ლილე ერთად გავიდნენ ბავშვებიც ბევრი გავიდნენ გვანცა ჩანთას ალაგებდა მაგიდაზე ნაცნობი ხელი რომ შენიშნა რომელმაც ფურცელი დაუდო გოგომ შეხედა ლუკას რომელსაც მისთვის არ შეუხედავს მშვიდი ნაბიჯებით გავიდა აუდიტორიიდან გოგომ ფურცელი აიღო ზედ თვითონ ეხატა დიახ ლუკას გვანცას პორტრეტი დაეხატა ლექციაზე როგორ იჯდა საყვარელი დაღლილი სახით
-ლუკა...
ამოიჩურჩულა და ნახატი გულში ჩაიკრა მერე ფრთხილად ჩააცურა წიგნში და აუდიტორია ღიმილიანი სახით დატოვა
