" ေဒၚလကၤာသံု ! "
" အေရ႔ွကဖယ္ေပး "
အခန္းတံခါးေပါက္မွာပိတ္ရပ္ေနေသာ ဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္ လကၤာသံုအလုပ္မသြားဖို႔အေရး ေခါင္းမာမာႏွင့္ေပကတ္ကာရပ္ေနခဲ့သည္။
" အခုဘယ္ႏွနာရီလို႔ထင္လဲ..... "
" ..... "
" ၆နာရီေတာင္မထိုးေသးဘူး ! ရွင္ျပန္အိပ္ေန "
ခဲျပာေရာင္ေရခ်ိဳးခန္းဝတ္စံုႏွင့္ ေရစက္လက္က်ေနေသာမ်က္ႏွာေလးက အခန္းထဲကမီးေရာင္ေတြႏွင့္တင္လွပလြန္းေနသည္။ အသံတိတ္ႏွင့္ရပ္ေနေသာ ဟန္ေနြႏြံႏွင့္သူမၾကားကအကြာအေဝးဟာ ေလတိုးစရာမရိွေသာအေနအထားမို႔ ၾကည့္ရံုႏွင့္ျမင္ေနရေသာၫွပ္ရိုးကလည္း အသက္ရႈရပ္ေလာက္ေစသည္။
" ရွင္အနားထပ္မတိုးလာနဲ႔ေနာ္..... ကြၽန္မကို အႏိုင္မက်င့္နဲ႔ "
ေဒၚလကၤာသံု ကြၽန္မကိုျပစ္မွားခ်င္ေအာင္ မလုပ္စမ္းနဲ႔.....
စိတ္ထဲကေနေရရြတ္လိုက္ကာ အၾကည့္မခြာႏိုင္ေသာ အသားစိုင္တစ္ေနရာကို စိတ္ထိန္းရင္းၾကည့္ေနမိသည္။ ေရစက္ေလးေတြစီးက်ေနတဲ့အလွက ရင္သက္ရႈေမာစရာေကာင္းလိုက္တာလို႔ ဟန္ေနြႏြံေတြးရင္း။
" ကိုယ့္မ်က္ႏွာက ဒီမွာ "
ေမးဖ်ားေလးကေနဆြဲယူၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆံုေအာင္လုပ္လိုက္ေတာ့ သူခိုးလူမိသြားေသာဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္ လကၤာသံုအၿပံဳးအားရင္မဆိုင္ႏိုင္ေနေခ်။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေသာႏွလံုးသားက အလိုက္ကန္းဆိုးမသိစြာျဖစ္ပ်က္ေန၍ စိတ္ထဲကေနတိတ္တိတ္ေလးက်ိန္ဆဲေနမိသည္။
" ကြၽန္မသိတယ္..... ၾကည့္ခ်င္လို႔ၾကည့္တာ "
ဟန္ေနြႏြံခပ္စြာစြာတံု႔ျပန္ေတာ့ မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနေသာ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းလြန္႔ရံုၿပံဳးလိုက္သည္။ အေလ်ွာ့ေပးထားရေသာ သက္ရိွငယ္ေလးက ထြက္သြားဖို႔အေတြးမရိွပံုမို႔ လကၤာသံုအေတြးမ်ားေနရသည္။
" နီဗားဒါးမွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္သြားေနမလား "
သြားေနမလားလို႔ေမးေနေသာ္လည္း သြားေနလိုက္ပါလို႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ေနသည့္အၾကည့္က ဟန္ေနြႏြံကိုတခဏအတြင္းမွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိေစသည္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ အေဝးကိုထြက္သြားဖို႔သာ ႀကိဳးစားေနျပန္ၿပီရယ္လို႔ ဟန္ေနြႏြံစိတ္ထဲသိလိုက္သည္။
" အဲဒီမွာ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ဇိမ္ခံအိမ္ရိွတယ္ "
" ဘယ္ေလာက္တန္လဲ..... "
တံုးတိႀကီးေမးလိုက္ေသာစကားအား လကၤာသံုမထင္မွတ္ထားေပမဲ့ နားခ်လို႔ရမည္လို႔ေတြးလိုက္ခဲ့သည္။ သီးသန္႔ဆန္ၿပီး ေအးခ်မ္းေသာေတာင္ကုန္းေပၚမွာရိွတဲ့ ထိုဇိမ္ခံအိမ္ဟာ လကၤာသံုပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာေတြထဲ၌ တန္ေၾကးျမင့္ကားတစ္စီးစာေလာက္မရိွေနေပ။
" ႏွစ္သန္းခြဲ "
" ေစ်းေပါလိုက္တာ..... "
လကၤာသံုအံ့ၾသဟန္ျဖင့္ မ်က္ခံုးပင့္လိုက္မိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ႏွစ္က ထိုဇိမ္ခံအိမ္၏တန္ေၾကးကို ေျပာလိုက္ျခင္းဆိုေသာ္ျငား သူ႔ဆီကျပန္ရလိုက္တာက ေစ်းေပါသည္တဲ့လား။ သူမကိုဒီလိုေျပာရဲတာ ဟန္ေနြႏြံဆိုတဲ့ သက္ရိွေလးသာရိွေသးသည္။
" ရွင္မႏွစ္ကမွာထားတဲ့ roll royceတစ္စီးစာေတာင္မရိွေသးဘူး "
" ကေနဒါကစံအိမ္မွာေနမလား "
" မေနခ်င္ဘူး ဧကတစ္ရာဆိုတာ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့အက်ယ္အဝန္းပဲ "
" ရွင့္မိန္းကေလး တစ္ခုခုျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ရွာေတြ့လိုက္မွာမဟုတ္ဘူး "
" ရွန္ဟိုင္းက အထပ္ျမင့္ကြန္ဒိုဆိုရင္ေရာ "
" မီတာတစ္ရာေက်ာ္လား..... "
အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာႏွင့္ ျငင္းဆိုေနေသာေကာင္မေလးကို လကၤာသံုေခါင္းဆတ္ျပလိုက္သည္။ မီတာတစ္ရာဆိုေသာ အက်ယ္အဝန္းက ေနလို႔အဆင္ေျပေသာကြန္ဒိုတစ္ခန္းပင္။
" ရွင့္ရင္ခြင္ေလာက္လံုၿခံဳလား ဟန္နီ..... "
သို႔ေသာ္ နားထဲဝင္လာေသာစကားတစ္ခြန္းက လကၤာသံုကို မွင္သက္မအံ့ၾသေစဘူးဆိုရင္ လိမ္ညာရာေရာက္သြားလိမ့္မည္။ နားႏွင့္ၾကားရလို႔သာ ယံုရေသာထိုစကားတစ္ခြန္းက ဟန္ေနြႏြံ၏လွည့္စားခ်က္မဟုတ္ဖို႔ လကၤာသံုေမ်ွာ္လင့္ခ်င္မိသည္။
" ရွင္မရိွတဲ့ေနရာကို ႏွင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနျပန္ၿပီ ေဒၚလကၤာသံု "
" အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ "
လကၤာသံုစကားအား ဟန္ေနြႏြံသက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း။
" ဒီတရားပဲရွင္ေဟာဦးမွာလား..... ကြၽန္မသာကြၽတ္တမ္းဝင္တတ္ရင္ နႎဗၺာန္ေရာက္ေနၿပီ "
" ခုနစ္နာရီထိုးၿပီ "
ဟန္ေနြႏြံပိတ္ရပ္ထားေသာတံခါးေပါက္ေဘးက အလွတင္စားပြဲေပၚမွသစ္သားနာရီအားၾကည့္ကာ လကၤာသံုေျပာလိုက္သည္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္အျပာေရာင္မီးက အခန္းနံရံမွာထင္ဟပ္ေနသည္က ခုနစ္နာရီဟုအမွန္တကယ္ေဖာ္ျပေနေလသည္။
" ကြၽန္မေခါင္းမာတာ ရွင္သိပါတယ္ "
................................................................
သက္ျပင္းဖြဖြကိုခ်လိုက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာ အၿပံဳးေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္တင္သြားသည္။ ထပ္ၿပီး မရုန္းကန္ႏိုင္ေသာႏြံထဲကို သူမသက္ဆင္းမိခဲ့ျပန္ၿပီ။ ေနာက္ထပ္ နာက်င္မႈေပးလာလ်ွင္ေတာင္ ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံေနဦးမည္ဆိုေပမဲ့ ႏြံငယ္ကိုေတာ့ သူမအနားကေနထြက္သြားေစခ်င္သည္။
သူမဘဝမွာ အႏၲရာယ္သာဆီးႀကိဳေနတဲ့လမ္းေတြရိွၿပီး သာယာေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့သာမန္ဘဝမ်ိဳး ႏြံငယ္ကိုမေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိသင့္ပါသည္။ နံေဘးကအသက္ရႈသံေလးကို လွည့္မၾကည့္ဘဲသိႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုမ်က္ႏွာေလးကို မက္မက္ေမာေမာလွည့္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ခါးကိုအတင္းဖက္တြယ္ထားတဲ့လက္ေတြကို သူမဆြဲဖယ္ဖို႔ခြန္အားရိွေပမဲ့ ႏိုးသြားမွာစိုးတဲ့အသိေၾကာင့္ ဖုန္းလာေနတာကိုေတာင္ အသံပိတ္ထားမိသည္။
မင္းေခါင္းမာတာ ကိုယ္သိပါတယ္.....
စိတ္ထဲကေနသာေျပာရင္း မ်က္ႏွာေပၚက်ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔အသာသပ္တင္ေပးလိုက္သည္။ အတင္းအက်ပ္နမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကေတာ့ ၿပံဳးလိုက္လ်ွင္နာက်င္တာကလြဲလို႔ အရင္ကႏွင့္မတူေသာအျပဳအမူေၾကာင့္ လကၤာသံုၿပံဳးေနခဲ့သည္။
" ႏိုးၿပီလား "
မ်က္လံုးေလးပြင့္လာတဲ့ ဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္ မ်က္စိေရ႔ွကအလွတရားကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ၾကည္လင္တဲ့အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးရဲ့ ေမးျမန္းသံကိုလည္း မၾကားဟန္ျပဳကာေနလိုက္သည္။
" မႏိုးေသးဘူး "
အေျပာင္းအလဲႀကီးေျပာင္းလဲသြားေသာ ဟန္ေနြႏြံကိုၾကည့္ၿပီး လကၤာသံုစိတ္ေတြက ေတြေဝစျပဳလာသည္။ အနားမွာထားလို႔မျဖစ္ဟူေသာအသိႏွင့္ ဆြဲထားခ်င္ေသာစိတ္က သူမေခါင္းထဲမွာစီးခ်င္းထိုးေနၾကသည္။ မ်က္ႏွာျပန္လႊဲလိုက္ေတာ့ တိုးကပ္လာတဲ့အထိအေတြ့ေၾကာင့္ ဆြဲထားခ်င္ေသာစိတ္က အႏိုင္ရသြားခဲ့ျပန္သည္။
ဖြင့္ဟမေျပာေပမဲ့ မင္းကိုဆြဲထားခ်င္မိတယ္.....
ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ဆိုေသာ အရိွန္အဝါႏွင့္အတူတြဲပါလာေသာ ေဘးဒုကၡေတြဟာ အခ်စ္ႏွင့္မထိေတြ့သင့္ဖို႔ အခ်က္ေပးေနေသာေခါင္းေလာင္းသံပင္။ ေရြးခ်ယ္လိုက္ၿပီးမွ မွားယြင္းသြားခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ ထိုေကာင္မေလးကို လကၤာသံုထပ္ေတြ့ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
" ကိုယ္ပိုင္ကြၽန္းမွာ တစ္ႏွစ္သြားေနပါ "
မ်က္စိစံုမိွတ္ကာေျပာလိုက္ရေသာ ထိုစကားတစ္ခြန္းဟာ ထိုေကာင္မေလးအႏၲရာယ္ကင္းဖို႔ဆိုတာ သိဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါသည္။ ခါးေပၚကဖယ္ခြာလိုက္တဲ့လက္ပိုင္ရွင္ကို အထိအခိုက္မရိွေစဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
" အျပင္သြားေတာ့မယ္ ဟန္နီ "
အိပ္ရာေပၚကဆင္းသြားတဲ့ ေနာက္ေက်ာေလးကို အသံတိတ္ေလးသာၾကည့္ေနမိသည္။ လွမ္းဆြဲခ်င္ေသာစိတ္ကို ၿမိဳသိပ္လိုက္ရင္း လကၤာသံုစိတ္မပါလက္မပါၿပံဳးလိုက္ခဲ့သည္။
" ဒီည အိမ္ျပန္လာျဖစ္မွာမဟုတ္လို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနပါ "
အိပ္ခန္းတံခါးကိုပိတ္သြားတဲ့အသံၾကားမွ ေျပေလ်ာ့ေနေသာေရခ်ိဳးခန္းဝတ္စံုကိုျပန္ခ်ည္ၿပီး အိပ္ရာေပၚကေနဆင္းလာခဲ့သည္။ အစီအရင္ခံစာတင္ဖို႔ လက်ာ္ရွင္ေစာင့္ေနတာ ညေနပင္ေစာင္းေနၿပီျဖစ္၍ အိပ္ခန္းထဲကအိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားကိုထုတ္ယူလိုက္သည္။
အဝတ္အစားလဲၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုဖုန္းဆက္ေနၿပီး ခပ္တိုးတိုးအမိန္႔ေပးေနခဲ့သည္။ ဖုန္းေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အိပ္ခန္းအျပင္ကိုထြက္လာကာ စာၾကည့္ခန္းဘက္ကိုဆက္ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
မင္းကိုသတိမရဖို႔ အလုပ္ေတြလုပ္ေနမျွဖစ္မယ္.....
...............................................................
" သမီး ထမင္းစားေတာ့မလား..... "
အိမ္မျပန္လာတာၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ ႏြံကို အေမတို႔ကအရင္ထက္ေနြးေထြးမႈေပးေပမဲ့ ေအးစက္ေသာအၿပံဳးကိုသာလြမ္းေနမိသည္။ ဖုန္းတစ္လံုးႏွင့္လိုင္းသံုးေနေသာ္လည္း အာရံုကပ်ံ့လြင့္လို႔သာေနေလသည္။ အရြဲ႔တိုက္ခ်င္စိတ္ျဖင့္ မိဘအိမ္ကိုျပန္လာေပမဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ႏြံသတိရေနမိၿပီ။
" ထမင္းမစားခ်င္ရင္ ဘာစားခ်င္လဲ သမီးေလး..... ေမေမ ဘာမုန္႔လုပ္ေကြၽးရမလဲ "
" ႏြံ ဝိတ္ခ်ေနလို႔ပါ ေမေမ "
ေဒၚလင္းရည္ သူမသမီးေလးရဲ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး အၿပံဳးတစ္ပြင့္ႏွင့္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ကာ အခန္းအျပင္သို႔သာထြက္လာခဲ့သည္။ သူမခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးေဇထိုက္ကေတာ့ အခန္းအျပင္မွာရပ္ေစာင့္ေနၿပီး သက္ျပင္းကိုသာခ်ေနေတာ့သည္။
" သမီးေလးကို ျပန္မလႊတ္ရင္ေကာင္းမယ္ "
ဦးေဇထိုက္ထံမွထြက္လာေသာ ေလးပင္သည့္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ေဒၚလင္းရည္ေတြးေတြးဆဆရိွေနသည္။ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးမို႔ တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္တာက မိဘတို႔သဘာဝမဟုတ္လား။
" က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ေလးက ရန္သူမ်ားလြန္းတယ္..... ၾကားထဲမွာ အစ္ကို႔သမီးကို ေျမစာပင္အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး လင္းရည္ရယ္ "
" အစ္ကိုေျပာတဲ့အတိုင္းဆို ေခါင္းေဆာင္ေလးက တကယ္ပဲ..... အစိုးရနဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ့မွာလား "
" အစ္ကိုမသိဘူး လင္းရည္..... အစ္ကိုသိတာ အစ္ကို႔သမီးေလး တစ္ခုခုမျဖစ္ဖို႔ပဲ "
" အစ္ကိုၾကားထားတဲ့သတင္းအရဆို ထူးဝင့္ဇာလြင္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ့ဖို႔ျဖစ္ေနၿပီ ! အဲဒီအမႈစစ္က ေငြနံ႔မႀကိဳက္တဲ့ အမွန္သမား "
ဟန္ေနြႏြံ၏အိပ္ခန္းႏွင့္ အေတာ္ေလးလွမ္းတဲ့ေနရာမွာ စကားေျပာရင္းသက္ျပင္းခ်ေနၾကေသာ ဦးေဇထိုက္ႏွင့္ ေဒၚလင္းရည္။ ရုတ္တရပ္ပြင့္လာေသာ အိပ္ခန္းတံခါးေရ႔ွ၌ရပ္ေနေသာ သူတို႔သမီးကိုျမင္ေတာ့မွ စကားသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။
" သမီး..... ထမင္းစားမလို႔လား "
" သမီး ေဖေဖေျပာစရာရိွတယ္ "
ေဒၚလင္းရည္ႏွင့္ ဦးေဇထိုက္စကားသံတို႔ ေရ႔ွဆင့္ေနာက္ဆင့္ထြက္လာၾကသည္။ ဘာေျပာေတာ့မလဲဆိုတာကို ႀကိဳသိေနေသာဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာထက္မွာ ျပတ္သားေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်ထားႏွင့္သည့္သူလို မတုန္မလႈပ္ရိွေနသည္။
" ေဒၚလကၤာသံုလို တရားခ်ဖို႔ဆိုရင္ ေဖေဖတို႔လက္ေလ်ွာ့လိုက္ပါေတာ့..... "
" သမီး !! "
" ႏြံ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုမျပင္ေပးႏိုင္ဘူး "
" မိုက္ရူးရဲမဆန္နဲ႔ သမီး..... ေဖေဖတို႔ သမီးအတြက္ေျပာေနတာ မိန္းကေလးခ်င္းတြဲတာ လက္ခံေပးလို႔ရတယ္ သမီးတစ္ခုခုျဖစ္မွာကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ဘူး "
" သမီးရယ္ ေမေမတို႔စကားကို နားေထာင္ၿပီးလိမၼာပါကြယ္..... သမီးရဲ့မမလည္း ျပန္မရွင္လာႏိုင္ေတာ့မွာကို လက္စားမေခ်ပါနဲ႔ေတာ့လား "
" က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ေလးက မရိုးရွင္းဘူး သမီး..... ေဒါက္တာမေလးကလည္း သမီးကိုသံသယဝင္ေနပံုရတယ္ အႏၲရာယ္မ်ားတာမလုပ္ပါနဲ႔ကြယ္ "
မိဘႏွစ္ပါး၏တားျမစ္စကားေတြကို ဟန္ေနြႏြံ ေခါင္းမာစြာျငင္းဆန္ခ်င္ေပသည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုမျပင္ေပးႏိုင္လို႔ မိဘေတြစိတ္ပူရမည္ဆိုတာသိေသာ္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးထံကေန ဟန္ေနြႏြံထြက္မလာခ်င္ေပ။
" လင္းရည္ အစ္ကိုေျပာလိုက္မယ္ "
ဦးေဇထိုက္ ဇနီးျဖစ္သူအားထပ္မေျပာေစဘဲ ကိုယ္တိုင္နားခ်ရန္ဆံုးျဖတ္ထားသည္မို႔ သမီးျဖစ္သူဘက္လွည့္ကာ။
" သမီးသိဖို႔ ေဖေဖေျပာျပခ်င္တာရိွတယ္ "
" ကလဲ့စားေခ်ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အေနာက္မွာ သမီးအတြက္အႏၲရာယ္ေတြေစာင့္ေနတာ သမီးသိလား "
" ႏြံသိပါတယ္ ေဖေဖ..... ဒါေပမဲ့ "
ဟန္ေနြႏြံဆက္ေျပာမည့္စကားအား ဦးေဇထိုက္မွဆက္မေျပာရန္ လက္ကာျပလိုက္သည္။
" က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ေလး စိန္ေခၚလိုက္တဲ့သူက ဘယ္လိုအမႈစစ္လည္း သမီးသိလား..... အဲဒီအမႈစစ္ေနာက္မွာ သူ႔ခ်စ္သူက ဘယ္ေလာက္ေပါက္ေရာက္လည္းသမီးသိလား "
" ေဖေဖတို႔ေလာကသားေတြက ေငြသာေပါတယ္ အသက္ေတြမေပါဘူး သမီး..... ေျမေအာက္အဖြဲ႔အစည္းမို႔ သူတို႔လိုလူေတြနဲ႔ နင္လားငါလားယွဥ္လို႔မရဘူး သူတို႔ကိုသြားမထိသ၍ ေဖေဖတို႔ေဘးကင္းတယ္ "
" ေဖေဖ..... ေဖေဖေျပာတဲ့ အဲဒီအမႈစစ္က အားနည္းခ်က္ႀကီးရိွရင္ေရာ "
.............................................................
" သမီးေျပာတာ ေသခ်ာလား "
ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနၾကၿပီး ဟန္ေနြႏြံဆီမွစကားကို ေသခ်ာေစရန္ထပ္ေမးလိုက္သည္။ ဦးေဇထိုက္အေနျဖင့္ နားႏွင့္ၾကားရလို႔သာယံုရတယ္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္စရာေကာင္းသည္ကအမွန္။ သမီးျဖစ္သူကလည္း လိမ္ညာၿပီးမေျပာတန္ရာမို႔ ေသခ်ာတဲ့အေျဖရလိုက္သည့္အခါ ဆိုဖာကိုေက်ာမွီကာေတြေဝသြားရသည္။
" ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ေလး တစ္ခုခုျပင္ဆင္ထားဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ရတယ္..... လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကိုကိုင္ထားတဲ့သူက ကစားပြဲမွာ အားသာႏိုင္သလို ရႈံးလည္းရႈံးနိမ့္သြားႏိုင္တယ္ "
" ႏြံ အဲဒါေတြမသိဘူး..... ႏြံသိခ်င္တာ ေဖေဖမတားဖို႔တစ္ခုပဲ "
" ၿပီးေတာ့ ေဖေဖ့ဆက္ခံသူလုပ္ဖို႔ ႏြံဆံုးျဖတ္ထားတယ္..... အနည္းဆံုးေတာ့ သူလူသတ္ရင္ ႏြံအေလာင္းေဖ်ာက္ေပးမယ့္သူျဖစ္ခ်င္တယ္ "
ဘယ္ေတာ့မွသတင္းေရာင္းဝယ္ေရးရဲ့ ဆက္ခံသူမလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ ျငင္းဆန္ထားေသာသမီးျဖစ္သူထံက ျပတ္သားေသာစကားေတြၾကားရေတာ့ ကလဲ့စားေခ်လိုေနတာမဟုတ္မွန္း ဖခင္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္သိလိုက္ရေလသည္။
" သမီး..... ဒီေလာကထဲဝင္ၿပီးရင္ ျပန္ထြက္မရတာကို သမီးေသခ်ာသိတယ္မဟုတ္လား "
" ဟုတ္ ႏြံေသခ်ာသိပါတယ္ ေဖေဖ "
" ေဖေဖ့အလုပ္ကို ဆက္ခံမယ္ဆိုတာ တကယ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီလား "
" ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ငယ္သားတစ္ေယာက္ထက္ ဒီေလာကကႏုတ္ထြက္ဖို႔ အခြင့္အေရးနည္းတယ္ေနာ္ သမီး "
" ႏြံေသခ်ာဆံုးျဖတ္ထားတာပါ ေဖေဖ "
ရွင္ႏွင္ထုတ္လို႔မရမယ့္လမ္းကို ႏြံေရြးခ်ယ္လိုက္ၿပီ ဟန္နီ။ ျပဒါးတစ္လမ္းသံတစ္လမ္းမဟုတ္လို႔ ရွင္နဲ႔လည္းအေနနီးလို႔ရတယ္။ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္လို႔ ရွင္အစခ်ီတတ္တဲ့ တရားေတြလည္းနားေထာင္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူး။ ႏြံက ရွင္ထင္တာထက္ ပိုေခါင္းမာတယ္ဆိုတာ ရွင္သိေစရမယ္ ဟန္နီ။ ရွင့္ဆီကအခ်စ္ကိုလည္း ႏြံက ရေအာင္ယူဦးမွာမို႔ ျငင္းလို႔ရတုန္းျငင္းထားပါ။
..............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
