Arsız Doyumsuzluk (+18)

16.

Herkese merhabalar.

Kısa bir bölüm oldu ama atmak istedim çünkü yazmaya pek vaktim olmuyor o yüzden daha fazla bekletmek istemedim.

Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar seviliyorsunuz 🤍🫶🏻

Artık gözyaşım kalmamıştı sanırım, boş boş çiçeklere bakıyordum.

"Güzelim?"

Demir'in sesini duyduğumda başımı kaldırdım.

"Senin ne işin var burda?"

"Burası benim için özel bir yer arada gelirim, senin?"

"Benim içinde çok özel bir yer kendimi çıkmazda hissettiğimde ya da şu an burada olmayan ama yanımda hissetmek istediğim birini görmek istediğimde buraya gelirim."

"Sanırım ikimizi de aynı çıkmaza sokan birileri var."

"Evet benim olduğu kesin."

"Kim?"

"Çiçek kızım."

"Çiçek kız mı? O kim?"

"Kimsemdi, kimsesiz kaldım."

Söylediğim duraksamasına sebep olmuştu.

"Seni çıkmaza sokan kim?"

"Benimde kimsemdi o gidince ikimizde iki tarafta kimsesiz kaldık."

"Sevgilin falan mıydı?"

Bu düşünce bile karnımda sancıya sebep olmuştu. Yanlış bir şeydi böyle hissetmem ama elimde değildi.

"Hayır. Kız kardeşimdi."

Söylediğiyle öylece kaldım.

"Benimde kan bağım yoktu ama kız kardeşimdi. Her anım, her gülümsemem, her mutluluğum, her şeyimdi. Kendisi gitti her şeyimi götürdü."

"Benim güzel kızımda her şeyimdi. Masumdu en masum insan olabilirdi ama gitti işte."

"Adı neydi?"

"Açelya. İsmi gibi narin, sakin ve güzeldi."

Söylediği isim yerimde dona kalmama sebep oldu. Böyle bir şeyin olması mümkün olmamalıydı, böyle bir şey olamazdı.

"İntihar mı etti kardeşin?"

"Neden böyle bir soru sordun?"

"Soruma cevap ver ne olur sonra anlarsın."

"Evet."

"Sen, sen benim çiçek kızımın herkesten sır gibi sakladığı ama her şeyi olan abisisin. Sen Açelya'nın abisi olamazsın nasıl böyle bir şey olur."

"Sen Açelya'nın arkadaşı mıydın? Nasıl olur ben onun her arkadaşını bilirim."

"Beni bilme imkanın yoktu çünkü kimse arkadaşlığımızı bilmezdi ben bunun bilinmesini istemiyordum."

"Neden?"

"Ona benim hayatımdan bir zarar gelirse diye."

"Senin hayatından nasıl bir zarar gelebilirdi?"

"Bilmiyorum ama işte istemedim. O ve ben dışında bilen yoktu bildiğime göre."

"Sen benim güzel kızımın her anında yanında mıydın?"

"O benim her anımda yanımdaydı. Her şeyimdi, beni ayakta tutan tek şey onun varlığıydı. Ama gitti beni bırakıp gitti. Onu bu sefer koruyamadım."