"ya siz kafayı mı yediniz çocuk daha o çocuk iki gün önce papucu yırtıldı diye ağlayan kızı gelmiş bana koynuna al diyorsunuz o yetmezmiş gibi bide çocuk yap diyorsunuz çocukla çocukmu yapılır Allah aşkına" bütün konak sesiyle yankılanıyordu
Xece...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Not :arkadaşlar sürgün sevdam hikayesinede bir göz atar mısınız bu arada ben bir karar aldım ailem olarak size danışmak istiyorum bir kitap yayınlıycam ve bu kitapta bir çok yazarın bir tanıtımı olacak hem yeni yazarlarımız büyüsün hem siz fikir sahibi olun çünkü bir çok yeni yazarın desteği ihtiyacı var .
İstgram:@penumbra36/@avin.elif
İyi okumalar....
~~~8.Bölüm~~~~
Ayşe yerinden rahatsızca kıpırdandı o hareket ettikçe sanki etinden parçalar koparıyorlarmış gibiydiydi.
Başıyla etrafına bakındı burası ne bir hastane odasına nede evinin küflü iz kokan duvarlarına başlıca zenginlik temsil ediyordu ne dişim var burda veya nasıl geldim diye geçirdi içinden sonra gözlerini yumdu biraz düşündü .
"Tabi ya Azîz abi getirdi beni buraya ama neresi ki burası "
Kafasını sağ tarafa çevirdiğinde kocaman bir pencere ve kocaman bir avluyu gösteriyordu.
Yerinden usulca kalkıp pencereye doğru yavaş bir şekilde ilerliyordu gün daha yeni doğuyordu güneşin günün en güzel ışıkları pencereye daha sonra yüzüne vuruyordu.
Pencerenin camına yasladı küçük avucunu güneşi hapsetmek istermişcesine.
"Kırlangıç"
Ayşe duyduğu hitapla yüzünde güller açtı.
Bir rivayete göre kırlangıç ve Güneşin aslında çok iyi dost olduklarını söylenir.
Kırlanğıçların mefsimi geldiğinde Güneş Güneş hasretinden erkenden doğarmış am gün gelip göç vakti çattığında yası başlar doğmamak için direnirmiş .
Aziz ağa içinde küçük kız artık onun kırlangıçıydı .
Yüzüne dünyanın yedi harikasını kıskandıracak bir gülüşle genç adama döndü.
"Aziz abi sen mi? beni kurtardın."
Genç adam bu duyduğu cümlede tek dikkat ettiği kurtardın kelimesiydi .
Oysa evlat canı yandığında ilk annesine koşmaz mıydı?
Anneler çocuklarını gözünden sakınmaz mıydı?
Hayatın adalet terazisinde hep zalimler mi ağır basıcaktı mahsumlar ezilecek hor görülecekti .
Ama Azîz ağa buna izin vermeyecek kızı zalimlere kurban etmeyecekti bu sefer olmayacaktı masumlar kazanacaktı.
Hemen kızın yanına gidip kolundan tuttuğu gibi tekrar yatağına geri götürdü tabi bu sırada kızı azarlamayıda ihmal etmedi doğrusu.
"Ah be bücür ben sana kalkma dedikçe inadımamı kalkıyorsun anlamadım yaw"
