იღბალი, სიყვარული და სხვა.

Separate Room, Why..?

    
                         გაბრიელი

დადგა ეს დღეც როდესაც ელენამ საბოლოოდ გამოიჩინა ინიციატივა და ჩემსკენ გადმოდგა ნაბიჯი. მან მკაფიოდ მანიშნა რომ ვუნდოდი!

სიმართლე რომ ვთქვა, უკვე მოთმინება მეწურებოდა და მზად ვიყავი შეტევაზე მე თვითონ გადავსულიყავი მაგრამ მაინც ვიტოვებდი იმედს.

და ჩემი ამდენი თვის თავშეკავების შემდეგ როგორც იქნა ელენა თავისი სურვილით მოვიდა ჩემთან, როგორც მე მას დავპირდი! თუმცა მან არც კი იცოდა წინ რა ელოდა როცა მგლის ხახაში დგამდა ნაბიჯს.

მე ნაზად ნამდვილად არ მოვექცეოდი.

მე გავჟიმავდი მისი სხეულის თითოეულ ნაწილს ბევრჯერ და ძალიან უხეშად იქამდე სანამ ძალაგამოცლილი არ დაემხობოდა საწოლზე..

თუმცა ადრიანმა ყველაფერი გააფუჭა როცა დაუპატიჟებლად დაგვადგა თავს.

ახლა ისეთი აღზნებული, გაღიზიანებული და აგრესიული ვიყავი, მზად ვიყავი ვინმე მომეკლა. ადრიანი სახლში კი მომადგა და მართალია მომენტიც გამიფუჭა, მაგრამ მართლაც მნიშვნელოვანი ინფორმაცია მომიტანა. მან ის იპოვა ვინც მილანის ქუჩებში დღისით მზისით ჩვენი მიმართულებით სროლა გაბედა. ის უკვე დაჭერილი და ასალაპარაკებლად მზად იყო. ახლა მხოლოდ დამკვეთის კვალზე გასვლა იყო საჭირო. სასწრაფოდ მოვემზადე და იმ მიტოვებული ქარხნისსკენ დავიძარით სადაც ასეთ საქმეებს ვაგვარებდი.

ჩემი ბიჭები მას მთელი საათი ამუშავებდნენ. ჯერ დააბეს, დაუმუქრნენ, სცემეს, აწამეს მაგარამ ის ხმას არ იღებდა ამიტომ ბოლოს ჩემი ჩარევა გახდა საჭირო.

მივუახლოვდი თვალებში ჩავხედე და ვკითხე

-იცი მე ვინ ვარ? უნდა იცოდე რადგან შენ ჩემი მისამართით გაბედე იარაღის დამიზნება. ახლა აქ ხარ, ჩემს ხელში და თუ გინდა იცოცხლო უნდა მითხრა ვისზე მუშაობ.