peña | taekook

24 (m)

SLMSLMSLM

bayadir gorusemiyoruz (24 saat olmadi) naber.

😭

dayanamadim, dayanamadim, DAYANAMADİM.

-cok aniden sonradan eklenmis not, bu bolumun yorum sayisi 1K'yi gecene kadar yazar diğer fikleriyle ilgilenecektir cunku onlari oksuz birakmistir, saygiyla duyurur, esenle kalmanizi diler-

hafta sonu atacaktim bekleyemedim ben buyum bu kadarim 😭

cok onemli bir bolum, basi da, sonu da, ortasi da her noktasi onemli olan bir bölüm ve feciiii bir yetiskin icerik var evt

lutfen atlamadan okuyun, lutfen cinsellikten hoslanmiyorum diye (nadir bi vaka) gecmeyin cunku ben oralari da ne kadar acik anlatim kullanirsam kullanayim sadece cinsellik uzerine yazmıyorum, kalemimi az bucuk taniyorsunuzdur...

bolumu tamamiyle louder than bombs ile yazdim, resmen sarkiyi tukettim ve yazarken mahvoldum, siz de onunla okuyabilirsiniz

gercekten onemli bir bolum oldugu icin dusuncelerinizi ekstra merak ediyorum ki benim kadar merakli cok az insan vardir, daha merakli olunca daha fazla beklentiye dusuyorum

dusuncelerinizi degistirecek, farkli bakis acisiyla yorumlatacak seyler yazdikca bunu basarip basaramadigimi sorguluyorum yani istegim bu yuzden

oyu falan sktiredin yorum yapin skdkdkdkdk

bolum sonunda (uzun surucek biraz 9K nerdeyse cunku 😭) gorusuruz cumku asil orada vaaz vericem 🥺

İYİ OKUMALAR!

BTS- Louder than bombs

***

Jeongguk kapıya okutulan kartın çıkardığı onay sesiyle oturduğu minderde bir telaş geriye doğru dönmüş, karartının içine adımlayan bedenin silüetine çevirmişti gözlerini. İçeri doğru adım atmasıyla geniş koridorun lambaları sırasıyla aydınlanmaya başladı. Son ışık tepesinde belirdiğinde acı acı yutkundu Jeongguk. Suçluluk duygusuyla ayaklarını iyice karnına doğru çekmiş, yüreği bir çift koyu kahve gözün yorgunluğuyla yeni yüklere gebe kalmıştı.

Belki de dediğini yapmalıydı. Taehyung'un istediği gibi onu bir süre de olsa yalnız bırakmalı ve acılarının üzerinde adımlamayı bir an evvel kesmeliydi küçük olan. Çünkü görüyordu; Jeongguk Taehyung'a ağır geliyordu. Hayal kırıklığıyla kendisine bakan büyüğü ağlama dürtüsünü azami boyutlara çıkarıyordu. Göremediği için sonuna kadar zorladığı sınırlar şimdi o gözlerine yerleşmişti.

Taehyung bir müddet kapıyı kapatmayı es geçip camdan duvarın önünde, onun gömleğinin içinde, dizlerini kendisine çekerek oturan küçük sevgilisine baktı. Pişman olduğunu anlamak zor değildi belki ama bu Taehyung'un yangınını söndürmüyordu asla. Oysa sevinmişti. Jeongguk ikinci ayın sonunda onu ilk günkü samimiyetiyle kabul ederek geldiğinde, aşkının doğurduğu kimliğini bir yabancı olarak ilan etmekten vazgeçtiğinde; Vante'ye geri döndüğünde gerçekten mutlu olmuştu Taehyung.

Sonra bildirime tıklayıp asıl amacını görmüştü işte. Acele etmesinin ne gibi sorunlar doğuracağını bile bile ikinci defa aynı hataya düşmüştü. Zaafı olduğunu biliyordu çünkü. Taehyung'a kendisini duygusal olarak ifade etme olanağı vermemişti. Dümdüzdü soruları. Tıpkı alacağını bildiği cevaplar kadar düz ve duygudan yoksundu.

Taehyung onun öğrenmeye hakkı olmadığını asla iddia etmemişti. Aksine, en çok Jeongguk bilmeliydi. En iyi Jeongguk tanımalıydı onu. Artık kendisine kırılabilecek kadar sınırına dayandığını bilmeliydi çünkü Taehyung bilmesi gerektiğini düşündüren adımlar atmıştı. İyileşmek, yüzleşmek, bütünleşmek... Adı ne olursa olsun Taehyung bir süreçten geçiyordu ve zayıf bulunduğu ilk anda böyle bir darbe beklemiyordu.