Koruyucu Melek

Bölüm 7:İhtiyacım Var

"Gün geceye kavuşur ama ben sana bir adım bile atamam.Senin gram umurunda olmayan şeyler benim içimdekileri söker, sen bilmezsin.Yıllar geçse bile zerre kadar sevmezsin."

Multimedya:Milan ve Kamer

♫Starlight Tears

Bölüm 7:İhtiyacım Var

Yoksa avuç içim gibi biliyorum seni...

Aklımda dönüp dolaşan bu cümle beni yerle bir etmeye başlamışken motorun hızını daha da arttırdım.Hayır buna etkilenme denemezdi ama hiç duymadığım sözleri ve alışık olmadığım ilgiyi görünce bünyem ters tepki veriyordu.
Şaşkınlık,alışılmamışlık...
Hepsi ondan ötürüydü.

Yarın pazartesiydi ve Nehir 11. sınıfın ilk gününü yaşıyıcaktı.Ne de çabuk geçiyordu günler...Koskoca 14 sene.Yalnız başıma geçirdiğim,hayatımı Nehire adadığım 14 sene..Pişman mıyım,asla.Ama içimde bir yerde yaşayamadığım gençliğimi de istemiyor değilim ama böyle olmak zorundayım.

Kamerin beni öpmesinin ardından söylediği cümlelerden sonra hızla yanından çıkıp gitmiştim.Alışık olmadığım şeyler yaşıyordum ama yaşamamalıydım.Benim aşık olma diye bir lüksüm yoktu.Kaybetmenin acısıyla yaşarken bir de aşk acısı çekemezdim.

Eve geldiğimde saat çok geç olduğundan Nehir uyuyordu.Yanına gidip kıvrıldım hemen,miniğimdi hala o benim.Gözlerini hafif aralayıp beni görünce belimden sıkıca sarıldı ve mırıldanarak "iyiki geldin" dedi.Gülümseyerek alnından öptüm ve huzurlu bir şekilde gözlerimi yumdum...

"Abla kravatım nerde ya?!!!" sabahın köründe bağıran Nehire karşılık olarak "Çekmecene bak Nehir ne bağırıyosun" dedim uykulu uykulu.

"Bulamı- aa buldum tamam" dedi.Ne kadar da heyecanlıydı kuzucuk.Ben yatağında yatarken hala hazırlandığını görünce gülümsedim.Aynaya baktığımda saçlarının bir tutamını arkaya toplayıp o güzel bal rengi gözlerini ortaya çıkarmıştı.Tıpkı babamın gözleri gibiydi...Babamı tanısa ne de çok severdi ama hiç bir şey hatırlamıyordu ki.

Yavaşça yataktan kalkıp odama üzerimi değiştirmeye gittim.Aynanın karşısında koyu mavi kotumu giyerken Nehir hızlıca odama girip "Abla ay ne kadar hoş olmuşsun" dedi yanıma gelerek.Güldüm."Her zaman ki halim" dedim."Hayır siyahlardan kurtulmuşsun" dedi bir yandan saçını düzeltirken.

"Hadi hadi çok konuşma hazırsan seni bırakıyım" dedim.Yerinde zıplayarak "Hazırım hemde çok hazırım güzel oldum dimi abla?" diye sordu."Evet ablam" dedim."İlk günümde motorla bırakıcaksın dimi?" diye sordu.Aslında yürüyerek gitmeyi düşünüyordum ama kırılmasın diye "Tamam olur hadi inelim" dedim.Ayağıma kalın topuklu botlarımı geçirdikten sonra anahtarımı alıp aşağıya indim.Nehir de hemen ardımdan geldi.Motora bindikten sonra elimde ki kaskı ona uzattım.Takıp arkama bindi ve okula doğru sürmeye başladım.

Kısa bir süreden sonra okulun kapısının önüne gelmiştik.Kapının önü bir sürü öğrenciyle doluydu.Hepsi ayrı kafadan çalıyordu.Kaskımı çıkarıp elime aldım ve Nehirin çıkardığı kaskı arkama koydum.Nehir yanağımdan öpüp "Görüşürüz abla şans dile bana" dedi gülerek."Günün güzel geçsin ablam" dedim.Nehir okula ilerlerken arkasından bir çocuk "Nehir bu kim?" diye sesleniyordu.Beni kastediyordu.Nehir çocuğu takmayınca çocuk sırıtarak yanıma geldi.Tek kaşımı kaldırmış ona bakıyorken "Nehirin böyle güzel arkadaşı olduğunu bilmiyordum" dedi.Güldüm."Arkadaşı değilim ondandır" dedim.Kafasını yana atıp ardından "Neyisin bakalım?" dedi."Ablasıyım" dedim.Gözleri hafif açıldı ve beni bir güzel süzdü.Ardından "Vay be ne abla ama.." dedi.Kahkaha attım ve saçını karıştırarak "Görüşürüz ufaklık" dedim ve kaskımı taktım.
Her yaştan hayranım vardı...