Başka Bir Evrende (İtalyan Mafya)

⚜️14.BÖLÜM ⚜️

Canlar, dostlar öncelikle kitabıma hoş geldiniz. Her bir okuyucuma tek tek keyifli okumalar diliyorum ve bol yorum beğenilerinizi bekliyorum. Sizden ricam lütfen benimle görüş öneri ve yapıcı eleştirilerinizi paylaşınız.

Beni instegram dan da takip edebilirsiniz güzel editler ile tanıtım paylaşıp okuduğunuz bu romanın zihninizde daha canlı kalmasını sağlayabilirsiniz . INSTEGRAM LiNKİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.

INSTEGRAM KULLANICI ADIM: hanne_neva

Son Bir Umut' un devam kitabına yine profilimden ulaşabilirsiniz. Devam kitabının adı: Başka Bir Evrende.

Yazardan:

Yıllar onlardan çok şey alıp götürmüştü. Gençlik, güzellik, yakışıklılık, güç, kuvvet. Ama iki şeyi götürememişti Armani' nin aşkını Hanne' nin umudunu.

Hanne etrafı yavaş ama emin bir şekilde taradı ve evladından bir iz aramaya çalıştı. Kutalp bu gece onun bu yarışa ve eğlenceye katılacağını söylediğinde akşamı zor etmişti. Yaşlı kalbi göğüs kafesinin içinde bir kuş gibi çırpınırken gördü oğlunu.

''İşte...'' Dedi heyecanla yanındaki adamlarına. Yanında onu korumakla görevli adam endişeli ses tonunda.

''Efendim güvenliğiniz için artık bu kadarı yeter. Bir sonraki...'' Sözlerini yarıda kesen yaşlı kadının hüzün dolu sesi olmuştu.

''Ben... Ona gitmek istiyorum... Beni ona götür Levent.'' Dedi. Levent bir yaşlı kadına bir de onun mavi gözlerinin takıldığı noktaya baktı. Kara yağız bir delikanlı keskin bakışları ile etrafı izliyordu. Belli ki bu Hanne hanımın aradığı evladı Timur diye geçirdi aklından.

''Efendim, sizi ona götüremem. Bakın Kirman bey bir kaç güne kadar burada olacak onu beklememiz gerek sizin güvenliğiniz için.'' Dedi Levent ama karşısında ki yaşlı kadını da iyi tanıyordu. Eğer bu gün evladı ile görüşmeyi göze aldıysa onu kimse tutamaycaktı.

''Levent o... O benim oğlum. '' Dedi Hanne göz yaşları içinde. Zira aşağıda dolanan onun canından bir parçaydı ve oradaydı. Bir annenin evladına dokunup, koklayıp, öpmekten başka en doğal isteği ne olabilirdi ki. Ama yıllarca ona haram etmişlerdi oğlunu şimdi ise yalnızca bir kaç metre uzağında ve kimse buna engel olamayacaktı.

''Efendim anlıyorum ama takdir edersiniz ki Armani beyin ölüp ölmediğini bile bilmiyoruz. Eğer yaşıyorsa...''

''Levent!... Beni oğluma götür.'' Dedi Hanne gergin bir ses tonunda. Hüznü öfkesi harman olmuş gözlerinden akarken dik durmaya çalışarak. ''O adı batasıcanın da adını bir daha alma ağzına...'' Dedi. Levent sözlerinden pişman olarak mahcup bir şekilde dudaklarını birbirine bastırdı ve.

''Özür dilerim efendim. Madem görüşmek istiyorsunuz o zaman ben önden güvenliği sağlatayım lütfen sabırlı olun ve ben gelene kadar buradan ayrılmayın. '' Dedi. Levent ve Hanne ' nin ona bir cevap vermesini beklemeden adamlarına yöneldi. İki kişiyi Hanne ile bırakıp kalan beş kişi ile tribünlerin etrafını dolanıp güvenli olduğuna emin olmak istiyordu bir de başarabilirse Timur'u daha tenha bir yere çekecekti.

Bu esnada Hanne' nin yanından ayrılan korumaları fark eden kişi Armani olmuştu. Yıllarca hayali ile yaşadığı kadın şimdi tam karşısındaydı ve tüm zarafeti ile duruyordu. Neredeyse aramadığı ülke kalmamıştı onu bulabilmek için.

''Efendim ne emredersiniz.'' Dedi Salvatore yorgun sesi ile. Yıllar herkesten bir şeyler alıp götürmüştü. Armani derin bir nefes aldı ve.

''Bilmiyorum... İlk defa bilmiyorum Salvatore. '' Dedi. Salvatore yaşlı efendisine baktı ve gözlerinde o duyguyu gördü. Yıllar önce Hanne hanıma ne zaman baksa ortaya çıkan o tanıdık duygu.