Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
fotoğraf: Nigar Conk
Kasvetli bir sonbahar sabahına uyandım, yatağımdan çıkarak pencereye yanaştım. Saat sekizi geçmiş olmalıydı çünkü evimizin hemen karşısındaki liseye zil çalmadan yetişmeye çalışan ergenleri görüyordum. Onların yerinde olmak için feda etmeyeceğim şey sayısı çok azdı.
Geçen sene liseden mezun olmuştum. Üniversite sınavında istediğim sonucu elde edemeyince babamın söylenmelerine ve azarlarına rağmen mezuna kalmıştım.
Annemin "Nigar baban kahvaltı bekliyor uyan artık" diye bağıran sesiyle oflayarak camdan uzaklaştım. Mezuna kalmaya karar verdiğim günden beridir hayatım bu şekilde ilerliyordu. Annemin zoruyla bulaşık yıkayıp yemek yapıyordum . Sınav dönemimde elimi sıcak sudan soğuk suya sokturmayan annem tam zıttı bir insana dönüşmüştü. Her işi bana yaptırıyor sanki üniversite kazanamamamin acısını çıkarıyordu.
Pijamalarimdan kurtulup günlük kıyafetlerimi giydim. Mutfaga doğru ilerlerken annemle babamın fısıldadığını duydum. Belki yaptığım yanlıştı ama meraklı tarafima yenik düşerek kulak kabarttım.
"Bilmiyorum Davut. Nigar çocuğu tanımıyor bile."
"Tanışırlar Sakine. Hemen evlenmeyecekler ya. Bir yıl içinde olacak diye söz verdim Murat'a."
"Ama daha geçen ay Muratlar tehlikeli insanlar dememiş miydin? Emanet edemeyiz kızımızı o insanlara." dedi annem. Sesi ağlamaklı çıkıyordu.
"Fabrikayı yakmakla tehtid ediyorlar Sakine. Adamlarını gönderdiler yine bugün. Evet demek zorundaydım. Uzatma artık." diye bağırdı babam.
Annemin cevabını beklemeden yaşlı gözlerle odama geri döndüm. İnanmak istemiyordum duyduklarıma. Murat denen herifin oğlunu bir ya da iki kere görmüştüm. Muhtemelen benden dört yaş büyüktü. Annemin yıllar önce anlattığına göre beni evlendirmeye çalıştıkları bu herif, babamı haraç vermeyi kabul etmediği için tüm hayatını adayarak kurduğu fabrikayı ateşe vermekle tehdit etmişti. Muhtemelen yine aynı şeyler oluyordu. Yüzüme vuran gerçekle titredim. Babam resmen kendi kârını korumak için beni satıyordu!!Vücuduma yayılan öfkeyle gözlerimden yaşlar boşaldı. Bu evde bir dakika daha duramayacağımı o an anladım.
Gözlerimdeki taze yaşları kararlılıkla sildim. Hemen yatağımın altından valizimi kapıp içini doldurmaya başladım. Yıllarca yaz tatillerinde çalışarak biriktirdiğim az sayılmayacak miktardaki paramı el çantama koydum. Gitmeye hazırdım. Kapıdan çıkmadan önce arkamı dönüp son kez 19 yılımı geçirdiğim odama baktım. Akmaya çalışan göz yaşlarımla savaşarak arka kapıya yöneldim. Hızlı adımlarla bahçe kapısına vardım. Bitmişti. Kurtulmuştum bu evden. Hayatımın yeni evresine resmen girmiştim. Evet bu okuyacaklarınız benim hayatım. Ben Nigar. Nigar Conk ve işte bu benim hikayem.
