Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti.
Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti.
Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl...
Bu bölümü çok kontrol etmedim. Ufak tefek yazım hatalarıma takılmayın olur mu? 🥹 Bekletmeden hemen bölüme geçelim canlarım ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 18: Karşı Koyulamaz Duygular
Bir kaç haftadır içimde büyüyen bir mutluluk vardı.
İstanbul'da uyandığım sabah Ömer içerdeki koltukta uzanıyordu. Uyumadığını kıpkırmızı olan gözlerinden anladığımda kahkaha atmak istemiştim ama öyle başım ağrıyordu ki suratım buruşmuştu.
Gözlerinden uyku akarken, o haline rağmen halimi fark edip hemen bana atıştırmalık bir şeyler hazırlayıp ilaç içirmişti.
O gece yaşananları hayal meyal hatırlıyordum. Elbisemin askılarını indirmeye çalıştığım aklıma geldiğinde aniden kızarınca Ömer sırıtarak "Hayırdır güzelim?" demişti şero.
Kurt gibi bakışlarından da bir şey kaçmıyordu mübarek adamın.
Urfaya geri döndüğümde evdekiler tarafından büyük bir coşkuyla karşılanmıştım. Berzan abimin bana pasta yaptırdığını görünce saçma bir şekilde duygulanınca bana hep birlikte sarılmışlardı.
Az kalsın öküzler tarafından boğulacakken babam imdadıma koşup beni aralarından alarak bir süre yanından ayırmamıştı.
Ailesi tarafından hiç doğum günü kutlanmayan o kız çocuğunun ilk kez doğum günü kutlanıyordu. Bu yüzdendi o pastayı yerken hayatım boyunca ilk kez mutluluktan gözlerimin doluşu..
Sırayla herkesle uyumaya alışmıştım. Gece asla yalnız kalmıyordum. Şirketten geldiklerinde ilk işleri beni öpmek oluyordu. Hiç olmayacak kişiyi küçük bir prensese dönüştürme yolunda ilerliyordu bizim aşolar.
Sabah kahvaltı yaparken babamın yüzünden düşen bin parçaydı. Diğerlerine baktığımda onlarında aynı olduğunu görüp "Ne oldu?" diye aniden sorarken bütün bakışlar beni buldu.
"Burnuma kötü kokular geliyor. Benim bilmediğim bir şey mi oldu?"
Aram hafifçe gülümseyerek "Hayır güzelim, bir şey olduğu yok." dediğinde gözlerimi kısıp "Sence bende bunu yiyecek göz var mı?" dedim ağzıma peynir tıkıştırarak.
Sırıtarak "Yerim o gözleri." deyince sinirle çatalımı masaya bırakıp "Beni yine manipüle ediyor görüyorsunuz değil mi?" diye söylendim diğerlerine.
Berzan kahkaha atarken yanağımdan makas aldı ve "Çok tatlısın." dedi.
Aklıma gelenle gülerek "Birileri de senin için aynısını diyor." dediğimde kaşları çatılmıştı.
"Kim lan o bana tatlı diyen?"
Keyifle geriye yaslandım ve "Söylemem." dedim. Berzan ısrarla soracağı anda babam hafifçe öksürdüğünde ona baktım.
