12🚨

19.8K 197 58
                                    

နူးညံ့ချင်းကင်းသော ခင်ပွန်း part 12

"အကို...တော်ရအောင်နော်...နှင်း နာနေပြီ"

သူတစ်မနက်လုံး ကြမ်းထား၍ နှင်းက မျော့မျော့ကလေးဖြစ်နေလေသည်။ ဒါတောင် သူက အရှိန်မရပ်ချင်သေးပေ။

"မင်းပဲ နေ့လယ်စာစားပြီးမှ ပြန်ချင်တယ်ဆို"

"အခု နေ့လယ်စာစားချိန်တောင် ရောက်တော့မယ်အကိုရဲ့။ နှင်းကို ကိုကိုစောင့်နေတော့မယ်။ အကိုလုပ်တာ နှင်း မခံနိုင်တော့ဘူး။ တအားနာနေပြီ"

နာနေပြီပြောတော့ နှင်းအသံက ခပ်တိုးတိုးဖြစ်သည်။ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါမှန်း မသိလောက်သည်ထိ သူက ကြမ်းထားတာမို့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခွေခွေလေးဖြစ်နေပြီ။ အဝတ်စားလည်း အခုထိ ပြန်မဝတ်ရသေးပေ။

သူကိုယ်တိုင်လည်း အိပ်ရာထဲမှာ ဘာမှမဝတ်ထားပေ။ သူ့လက်တွေက နှင်းရင်ဘက်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ထိပ်ကလေးတွေကို ဖိချေနေ၏။

"အ...."

"နာလို့လား..."

"အင်း...ကျိမ်းနေပြီ အကိုရဲ့"

နှင်းက သူ့လက်ကလေးကို တွန်းဖယ်ပြီး မျက်နှာလေးရှုံ့နေ၏။ သူက လက်တွေတွန်းဖယ်ခံရသည့်အခါ ပါးစပ်နဲ့ငုံ့ပြီး စုပ်ပေးသည်။

"အကို....တော်ပြီလို့"

"ကျုပ် မဝသေးဘူး"

"အိမ်ရောက်မှလေ...နော်...အကို...အခု မနက်ကတည်းက အကို့စိတ်ကြိုက်လုပ်နေတာ။ နှင်း ထိပ်တွေလည်းတအားကျိမ်းနေလို့ပါ။ နော်...နော်လို့...အကို...."

သူက စိတ်ပျက်သလို ထထိုင်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်၏။ သူ စိတ်မကြည်ဖြစ်သွားမှန်း သိသည့်အခါ နှင်းလည်းနေရခက်လေသည်။ အိပ်ရာပေါ်ကနေ ထပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို စောင်ဖြင့်ပတ်ကာ သူ့အနားလျှောက်လာသည်။ သူက လှည့်တောင်မကြည့်ပေ။ သူ့ဘာသာ အဝတ်စားလဲစရာရှိတာ လဲနေလေသည်။

"အကို....နှင်းကို စိတ်ဆိုးသွားတာလား"

"ကျစ်....ဖယ်စမ်းပါ...."

"အကို...စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်။ နှင်း အိမ်ရောက်ရင် အကိုကျေနပ်တဲ့ထိ ပေးမယ်လေ...နော်...အကို့..."

နူးညံ့ခြင်းကင်းသော ခင်ပွန်း🚨Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα