Koltukta uyuyan Barış'ı görmemle gülümsedim. Ali Koç'un ağır tehditleri üzerine onu 2 hafta içinde Fenerbahçe'ye transfer edecektim. Yani bana aşık olması her şey için yeterliydi. Ondan gerçekten çok ama çok hoşlanıyorum. Umarım beni affeder...
Tam gitmeye yeltendiğimde,belimden kavrayan Barış beni altına aldı.
Gözleri beni yiyecekmiş gibi baktığından, aşırı heyecanlandım. Dudaklarını dudaklarımda hissetmemle dudaklarının arasına sessiz bir inilti bıraktım. O bunu cezbetnişti. Boynumda iz bırakmaya başlayan Barış, konuşmaya başladı.
"Seni bir ev arkadaşı olarak değil, hayat arkadaşı olarak yanımda görmek istiyorum. "
"Barı...ş"
Tişörtümü çıkartmasıyla karşısında sadece sütyenim ile kaldım. O ise ustalıkla beni soyuyor, arada bir beni öpüyor ve rahatlıkla konuşuyordu.
"Bundan sonra Kent ile bir ilişki yaşayamazsın artık! "
"Biraz, yavaş ol, canım yanıyor. "
Daha da hızlanmasıyla çığlık attım. Boynumu usulca öptükten sonra sırıtarak konuştu,
"Bu geceye anı bırakmamı ister misin? "
Boynuma iz bırakmaya odaklanmıştı. Yönetilmek ona göre değildi. Kıyafetlerini çıkarmasına yardım etmek için onu altıma aldığımda sinirle kendisi soyundu. Yorgunlukla yanyana uzandığımızda Barış'ın şaşkın bakışları altında kaldığımı hissetmemle ona döndüm,
"Neden, ağlıyorsun? "
"Ağlıyor muyum? "
Ağladığımın farkında bile değildim. Gülümseyerek yanağını öptüm,
"Sadece sana uzun uğraşlar sonucu ulaştığım için duygulandım."
"Aslında, ben seni bizimle tanıştığın andan beri seviyorum. Piraye, sadece itiraf edecek kadar cesur değildim. "
