Doruk'un mesajını görür görmez hızla terasa çıktım. Modum dakikalar içinde yükselmişti. Beni gerçekten anlıyordu.
Teras açıklığında onu orada bulunca istemsizce yüzüme bir gülümseme eklendi.
"Anlat." dedi. İnkar etmeyecektim. Buraya kendimi kötü hissettiğimden gelmiştim.
"Bir insanın boşluğunu diğer bir insan dolduramaz o boşluk sadece o innsanın yokluğuna alışınca dolar. O evreye alışmaya çalışıyorum diyelim. Özellikle o hayatıma sürekli dahil olmaya çalışırken alışmak daha zor oluyor."
"İstersen onunla konuşabilirim."
"Hayır, gerçekten buna gerek yok. Ben bunu kendim başarmalıyım."
"Peki, öğle arşının geri kalanı seninle geçirmemi kabul eder misin? Seni dışarı çıkartabilirim. Sonuçta doğru düzgün yemek yemdin."
"Çok güzel olurdu doğrusu."
🌟
BINABASA MO ANG
Düşler Ağlarsa || Texting
Teen FictionSalih: İzin ver kapatayım sende açılan yaraları. Ailen seni anlamıyor olabilir ama ben buradayım. Bengü: Sen neyden bahsediyorsun be? Bengü: Ailem en kötü günümde yanında olmamış olabilir Bengü: Ama ben en kötü günümü sen gittiğin gün yaşadım. Ben...
