(CHAPTER 47)
(SAMANTHA PO'V)
Nakasandal ngayon ang ulo ko sa balikat ni Justine habang mag ka hawak kamay kaming dalawa..
Gusto ko ng makita si dad pero ang sabi ni Justine hindi pa daw pwede.. tinanong ko din sa kanya kung paano nya nalaman ang lugar nato
At kung paano sya naka pasok, but he did not told me, gusto ko mang malaman ay hinayaan ko nalang I know he have a reason kung bakit hindi nya oa pwedeng sabihin saken..
Marami pa pala talaga akong hindi alam tungkol sa kanya, samantalang sya alam na alam ang tungkol saken..
Hindi nga kami nag sasalita pareho kaya naman binasag kona ang katahimikang yun " paano mo pala nalaman na ako yung babaeng niligtas mo date"- Seryosong sabe ko dito...
" Siguro stalker ka, o kaya naman na love at first sight ka saken before kaya naman iniistalk moko"- pabirong sabe ko dito...
" Sino kaya yung lageng nag aantay sa gate after class para makita ako"- sabe neto na ikinagulat ko...
Wait how did he know?? " A- ang kapal mo naman hindi naman ikaw ang inaantay ko nun"- pag dadahilan ko
But his right always ko syang inaabangan nag babakasakali na baka mag kita kaming muli...
" Don't lie"- tipid na sabe nya " fine, totoong inaantay nga kita, but don't think too much gusto ko lang mag pasalamat sayo nun"- sabe ko dito at tyaka inalis ang ulo ko sa Balikat nya pero binalik nya lang ulit..
" Actually i always wait you too"- sabe nya na ikinagulat ko " w- what do you mean?"- takang tanong ko..
" Kapag last subject na hindi nako papasok, cuz i want to see you waiting for me"- Seryosong sabe neto
Bigla namang uminit ang pisnge ko sa sinabi nya " so- so you see me, pero bakit hindi moko nilapitan"- malungkot na sabe ko..
Lage kase akong nag babaka sakali that time na makita ko sya, or malaman man lang kung anong pangalan nya..
Ang totoo, unang kita ko palang sa kanya before humanga nako sa kanya, syempre bata pako nun, kaya mabilis lang akong humanga lalo nat iniligtas nya ako...
Hindi na nga sya nawala sa isip ko nun, sya ang unang naging crush ko nung bata pako, wala namang masama dun dahil crush lang yun..
" hindi sa ayaw kong lapitan ka, gusto ko lang na tanawin ka mula sa malayo"- malalim na sabe nya...
" By the way how did you know kung asan ako? I mean after mamatay ng mom ko lumipat na kami ng bahay, tinransfer nadin kami ni dad ng school- tanong ko dito...
" Don't ask too much"- walang emosyong sabe nya " basta I'm always here by your side since the day we met"- mahinang sabe pa nya pero narinig ko naman...
" Thank you Justine"- nakangiting sabe ko dito, naramdaman ko naman ang pag higpit Lalo ng hawak nya sa kamay ko " thank you for what?"- tanong nya...
" For everything, siguro kung wala ka, baka mag Kasama na kami ni mommy sa heaven"- pabirong sabe kopa dito...
" You don't need to thank me, I'm doing this because i wanted"- Seryosong sabe nya...
Hindi ko naman na sya sinagot pa, inalis kona ang ulo ko na naka sandal sa kanya at tyaka sya tinignan ng seryoso, nag taka naman sya Kaya tinignan nya lang din ako..
" Siguro naman this time payagan mo nakong pag katiwalaan ka"- nakangiting sabe ko.. però iniwas lng nya ang tingin saken
" Why? What's wrong?"- takang tanong ko " nothing"- walang emosyong sabe nya " bakit ba ayaw mong pag ka tiwalaan kita?"- takang tanong ko dito
" Just do what i said don't trust me"- sabe nya na ikinainis ko " at bakit nga? Tell me your reason then tyaka ako mag dedecide kung pag kakatiwalaan ba kita or hindi "- inis na sabe ko, hindi ko kase maintindihan bakit ayaw nyang mag tiwala ako sa kanya..
" Don't ask me, just do what i said"- pag pupumilit nya " fine, but answer my question first! , bakit moko paulit ulit na nililigtas?, bakit kelangan mo pang isugal yang buhay mo para lang hindi ako mapahamak?"- seryosong sabe ko na nag patahimik sa kanya..
" Alam mo ang weird mo, sabihin mo nga saken ang totoo, may nag uutos ba sayo para gawin to?"- inis na sabe ko dito
Hindi naman sya ulit naka sagot, mas lalo lang tuloy akong naguluhan ngayon " kung ayaw mong pag katiwalaan kita, umalis kana hayaan mona ako dito"- sabe ko at akmang tatayo na mula sa pag kaka upo sa higaan ng hawakan nya ang kamay ko..
" what if i tell you, may kinalaman din ako sa pag ka matay ng mommy mo?pag kakatiwalaan mo Paba ako?"- sabe nya na ikinagulat ko ...
A- ano bang sinasabi nya " what do you mean?"- takang tanong ko ..
Bigla akong nakaramdam ng kaba, ano bang sinasabi nyang may kinalaman sya? Hindi ko sya maintindihan
" Please tell me? What do you mean??"- inis na sabe ko dito..
" I think you already know that your mom got poison right?"- tanong nya na ipinag taka ko
" Pa- pano mo nalaman na nalason ang mommy ko? Walang ibang nakaka alam nyan kundi ako lang at ang doctor na nag check kay mom"- sabe ko dito...
Mas lalo na akong kinakabahan sa sinasabi nya, parang gusto ko nalang takpan ang mga tenga ko, I'm not ready to know what next he would say...
" I'm the one who got that poison, i give it to Mr. Ramon"- sabe nya na mas lalong nag pa nginig saken
What the fuc*k!!!!
Tama bang pinag katiwalaan ko sya?? Talaga bang dapat hindi ko sya pàg ka tiwalaan!!!!
" Why!!! Why would you do that!!!"- galit na sigaw ko na may halong iyak...
Wala akong pake elam kung mahal ko pa sya, kung may kinalaman sya sa pag ka matay ni mommy, hinding hindi ko sya mapapatawad!!!!!
...
