Whispers of Tomorrow

13

I was busy talking with my senior high classmates when a message popped up on my phone kaya binasa ko iyon.

Deekey:
won't you say goodbye to me?

Napangiwi lang ako bago binulsa ang cellphone at nakinig ulit sa kwentuhan nila. Inis kong kinuha ang cellphone ko nang mag vibrate na naman yon.

Deekey:
I'll go now, hindi ko alam kailan ako babalik.

Napangiwi nalang ako at hindi muli nag reply, kahit huwag na siya bumalik! Nakakainis lang kasi nagbulag bulagan lang siya na parang walang nangyari kanina.

Na parang wala akong nalaman at may kailangan siyang ipaliwanag.

But that's not my position to know right? Kaibigan lang naman ako and it's confusing me. I know what's the reason behind all of my confusion, hindi naman ako tanga o bobo para hindi alam ang naramdaman na ito.

Even though I've never been in a relationship before, I can't shake off these weird feelings I have for him.

It's like I'm lost in a maze, not knowing which way to turn. These emotions are like a big jumble in my head, and I can't make sense of them.

Admitting that I like him feels like jumping off a cliff, scary and uncertain. I'm just not sure if I'm ready for that kind of leap.

But every day, these feelings get stronger, like they're trying to burst out of me.

I'm just afraid to acknowledge it.

Sa sobrang inis, ininom ko nalang ang beer sa baso ko at nilagok iyon. I shook my head nang dumaloy iyon sa lalamunan ko.

I'm afraid to ask Lovi about this because I know for sure she will get anxious and panic, naintindihan ko ang side niya.

Hindi ko lang talaga mapilan ma frustrate because just when I developed feelings for Dk, a gut just sank into my system at mas lalong nagdududa ako dahil sa na witness ko kanina.

Sumpa ba talaga na magkakagusto ako sa lalaki? First with Clay, he tragically died at ngayon kay Dk naman na mukhang hindi pa healed sa trauma.

Baka tatanda talaga akong dalaga nito.

"Kaya mo pa bang sisirin ang isip mo, Daphne Froi?"

Natauhan ako sa mga iniisip ko nang marinig ang boses ni Nicole sa tabi ko. Tinignan ko siya saka napasimangot nalang.

"Gaga ka te, kung gusto mo magmuni-muni pumunta ka sa tahimik na lugar." aniya "Dito pa talaga sa party." napangiwi siya

"Ang sira mo." asik ko

"Eh ano ba kasi iniisip mo diyan?"

"Wala." sagot ko at umayos ng upo. Nakipag kwentuhan naman ako sa classmates ko kanina nang magsimula na ang kainan at party at ngayong nag iinuman na parang naubos na social battery ko.

"Uwi na tayo maya-maya." ani Nicole "Inaantok na ako."

"Okay." sabi ko saka tumayo "Restroom lang."

Pumasok ako sa loob ng bahay at hinanap ang restroom nila Asean, natigilan ako nang aksidente akong napadaan sa isang picture frame na nakalagay sa taas ng maliit na cabinet sa may living room.

It's the Alvarez cousins.

Kaagad na hinanap ng mata ko si Draken sa picture, at nakaupo lang siya sa sahig at nakaakbay kay Asean at Dustin. Mukhang mga bata pa sila nito, sa gitna ng sofa ay nakaupo doon ang isang matandang koreano.

"Si Chairman yan."

Napaigtad ako nang marinig ang boses ni Asean sa gilid ko. I looked at him "Hindi ko tinanong." sabi ko