- გისმენ!!!
- დედიკოოო.
- ჩემო პატარა მამიკო სად არის???
- მამიკო სატოფოშია.
-რაა?? მამიკოს რა უნდა საავადმყოფოში?
- ადავადა..
- რაა??
- მამიკო ადავადა
ღრმად ჩავისუნთქე. ვცდილობდი პანიკა არ. შემტყობოდა.
- შენი დაიკო სად არის??
- ალ იცი!!.
- სოულ შენთან ეხლა ვინ არის??
- დეიდააა. თეთრი ხალათი აცია!!.
- შეგიძლია მას მისცე ტელეფონი??
- დედიკოს შენთან ლაპარაკი უნდა მგონი გაბაზებულია!!! მამიკო რომ ადავადა.
მისი ხმა მესმოდა ტელეფონში.
- ქალბატონო.
- როგორ არის?? ბავშვები როგორ არიან??
- სამივე კარგად არის!.
ღრმად ჩავისუნთქე. ცოტა შვება ვიგრძენი.
- სად ხართ??
- ცენტრალურ საავადმყოფოში!!.
- მოვდივარ. პატარები არსად არ წაიყვანეოთ ათ წუთში მანდ ვარ!!!.
ტელეფონო ხელში მეჭირა საკიდიდან პლაში მოვხსენი და შენობის კიბეები ჩავირბინე. შუქნიშანს არც დავლოდებივარ მთავარი ქუჩა ისე გადავირბინე სულ არ მადარდებდა არაფერი.
- მისტერ ჯეონი ორ ბავშვთან ერთად შემოიყვანეს სად არიან??
- და თქვენ ვინ ხართ??
- მისი ცოლი!! ვინ ვიქნები!!!. სად არიან??!!!
- მეორე სართულზე. 2014 ოთახში!!.
დერეფანში გავრბოდი მისი ხმა რომ გავიგე!!.კიბეები ავირბინე და მთელს ჩაყოლებაზე დერეფანს გავხედე. მედდა დავინახე
- 2014 კაბინეტი სად არის??
- პირდაპირ, შემდეგ მარჯვნივ და სულ ბოლო ოთახია!!!.
მთელი სისწრაფით გავირბინე დერეფანში, მოსახვევში, ფეხი დამისრიალდა მაგრამ არ წავქცეულვარ!!!.
ორი კარებიცც დაა
- დედიკოო!!!!
სოულის ხმა გავიგე ეგრევე გავჩერდი.
მივედი და ჩავეხუტე.
- ჩემო პატარა როგორ ხარ, რამე ხომ არ იტკინე?.
მის სხეულს ვამოწმებდი!.
იცინოდა.
- გუტუნებააა.. დედიკოოო.
ხელები მაგრად მოვხვიე და გულში ვიკრავდი.
- ერინი სად არის??
- დედიკო მოვიდაა!!!.
დერეფანში ერინი მორბოდა, მთელი მუჭა კამფეტები ეჭირა. გავიქეცი და გულში ჩავიკარი!!.
-ჩემი პატარაები. როგორ ხარ?? გტკივა რამე??
- ალაა. დეეე. გამიშვი კარგად ვარ!!!.
ხელში ავიყვანე, ორივეს გულში ვიკრავდი!!.
- ქალბატონო ბავშვები კარგად არიან!!.
- ჯონგუკი სად არის რა სჭირს?? რა მოუვიდა??
- ხელის დაზიანებით მოვიდა!!!
-რააა?? რა მოხდა?? ხომ კარგად არის??
- მის ბავშვებ ჩვენ დავიტოვებთ პალატაში წამოდით!!
ბავშვები ექთანთან დავტოვე.
