Feryat 2/Kazımcan Karataş

Yalnız Kendime Güvenim

Dağın başındaki o eve vardığımızda sinirle içeri girdim ve girmemle Murat'ın yüzüne yumruklarımı indirmem bir olmuştu. "Ulan kızımdan ne istedin! Çocuğumdan ne istedin karımdan ne istiyorsun!"

"Karın taş gibi Kazım" Diyip güldüğünde ise kendine gelmesine fırsat vermeden bir tane daha vurdum. "Karımın adını ağzına almayacaksın! Sikerim lan seni yeminim olsun ölmek için yalvarırsın bana duydun mu!"

Barış'ın elini omuzumda hissettiğimde durarak ona doğru döndüm. "Biraz bana da bırak" Diyerek sırıttı. Bende Murat'ın üstünden çekildim.

Barış Murat'a doğru yaklaşıp tekmelemeye başladı. Öldüresiye dövecektik bu adamı. Başka türlü içimin soğuma imkanı yoktu.

"Çekil Barış. Son darbeyi ben vuracağım bu ibneye"

Ölmek üzereydi neredeyse. Üstüne eğilip bir yumruk daha attım. "Ben sana bunu yıllar önce de yapmıştım. Karıma, kızıma uzanan eli kırarım!" Dedim ve elini kırdım. Acıyla bağırırken ben ise bundan keyif alıyordum.

"Seni öldürmediysem çocuğumu karımla beraber büyütebilmek için öldürmedim ya kalkonlara dua et orospu çocuğu seni" Karnına son bir tekme atıp sinirle orayı terk ettim. Barış'ta benimle beraber gelmişti. O sürücü koltuğuna geçerken bende yan koltuğa otırdum.

"Abi kurbanın olayım çabuk sür karımı özledim öpüp koklayacağım" Barış gülerek arabayı çalıştırdı. "Tamam Karataş sakin. Gidiyoruz. Kardeşimi bu kadar sevdiğini bilmiyordum"

"Hemde ne sevmek abi" Barış beni eve bırakıp kendisi de gitmişti. Eve girip Ceren'e seslendim. Ses yoktu fakat çocuk odasından Asel'in ağlama sesleri geliyordu. Güzel kızım benim öyle güçlü ağlıyordu ki biraz daha susmazsa boğazları acıyacaktı.

Koşarak üst kata çıktım ve çocuk odasına girdim. Ceren ne yapacağını bilemez şekilde beşiğin başında duruyordu. Ben odaya girdiğimde bana döndü. "Kazım" Dedi ağlamaklı bir sesle.

Onun yanına yaklaştım. "Birtanem neden ağlıyor bu çocuk? Boğazı yırtılacak" Ona bakarken fark etmiştim de günlerdir sadece 3 saat uyumaktan göz altları çökmüş durumdaydı. Asel ile ilgilenirken yemek yemeyi bile ihmal etmişti ve ben hasta olacak diye korkuyordum.

"Keşke bilsem. Ya Kazımcan ben bakamıyorum bu çocuğa ben annelik yapamıyorum" Gözleri dolmuştu, sesi titremişti. Kıyamam ulan. Çok korkuyordu çocuğuna yetememekten. Ama görmüyordu ki mükemmel bir anne olduğunu. Ah benim güzelim.

"Güzelim saçmalama. Ne güzel çiçek gibisiniz ne demek bakamıyorum?"

"Ama ağlıyor"

"Ya vardır bir derdi. Doyurdun mu? Gazını çıkarttı mı?"

"Ya evet. Altını da değiştirdim uykudan da yeni kalktı zaten her şeyi tam" Biz konuşurken Asel'in ağlaması daha da şiddetlenmişti. Bir ona, bir Ceren'e baktım ve alnına uzun bir öpücük bırakıp yanağını okşadım. "Yat dinlen kelebeğim benim ben bakarım kızıma" Diyerek Asel'e döndüm ve canını yakmamaya dikkat ederek kucağıma aldım.

"Babasının prensesi" Diyerek uzaktan uzaktan kokusunu içime çektim. Kıyamıyordum. Öpmeye kıyamıyordum. Ya hastalık geçerse? Canı ney ki onun?

Kucağıma alır almaz susmuştu. Gülümsedim. "Sen beni mi istedin babam. Kurban olurum ben sana" Ceren ise yorgun ve ters bakışlar atıyordu.

"Ya aşk olsun be. Ben burada çocuğuma yetemiyorum bakamıyorum diye kendimi yırtıyorum çocuğuma bak. Varsa yoksa babası" Ben gülerken o kendisini yatağa bırakmıştı. "Uyu biraz karıcım bir şey olursa uyandırırım" Diyerek rahat uyuması için odadan çıktım.

Kızımla konuşarak oturma odasına indim ve koltuğa oturdum. "Bak şimdi babam ben her zaman evde olamayabilirim ağlayıp anneyi üzmek yok burada bir anlaşalım" Beni anlıyormuş gibi agucuk sesleri çıkartıyordu ve bende buna gülümsüyordum.

Asel'im... Dünyamdaki en güzel manzaraydı belkide.

Nasıl olmuştu? Ben imkansız gözüyle baktığım kadından olan çocuğu nasıl tutuyordum kucağımda? Nasıl oldu nasıl bitti anlayamamıştım bile.

Her şey Ceren'in attığı mesajla başlamıştı aslında. Benim gösteremediğim cesareti göstermişti ve şuan karımdı. Kelebeğim...

"Sana söz babacım hayatının her anında kapı gibi arkanda olacağım senin. Hiçbir şeyden korkmana izin vermeyeceğim senin kimsenin ucuz laflarla kandırmasına izin vermeyeceğim. Tüm sevgimi vereceğim sana. Vereceğim ki erkeklerin yalan sevgi oyunlarına gelme. Ha ileride kardeşin olur olmaz annene bağlı" Güldüm. "İlk göz ağrımsın. Başımın tacısın benim asla birinizi birinizden ayırt etmem. Kızım, iyi ki geldin be. İyi ki benim kızım oldun. Benim meleğim"

Sözümü bitirdikten sonra boynuna yaslandım ve mis kokusunu uzun uzun içime çektim. Oda bebeksi sesler çıkartıp beni neredeyse yiyordu.

Akşam olduğunda biraz huysuzlanmaya başlamıştı. "Acıktın mı babam sen? Sana kurban olsun baba. Gel anneye gidelim aşkım" Oturduğum koltuktan kalkıp yukarı çıkıyordum ki merdivende Ceren'le karşılsşmıştık. Yeni uyanmıştı ve bu hali çok tatlıydı. Gülümseyerek boynuna derin bir öpücük bıraktım.

"Günaydın annesi. Bizde sana geliyorduk" Uykulu halde gülümserken gamzesini izledim. "Acıktı demi?"

"Galiba"

"Tamam ver sen bana ben emzireyim. Sende acıkmışsındır yemekler var mutfakta ye onları" Diyerek Asel'i aldı. "Yo aç değilim. Hatta ben sizi beraber izlemek istiyorum gelin bakalım yukarı" Diyerek Ceren'in beline dokunarak yukarı çıktım.

O Asel'i emzirirken ben kilitlenmiş gibi onu izliyordum. Sonunda Asel uyuyup onu beşiğe yatırdığında yataktan kalktım ve yavaşça ona yaklaştım. Yüzüme anlamazca bakıyordu.

"Sıra bende" Diyip sırıttığımda ne söylediğimi anlamıştı ki utanmıştı. "Ya Kazım saçmalama" Diyerek çekilmeye çalıştığında onu belinden sımsıkı tutup kendime çektim ve dudaklarına kapandım.

Tutkuyla öperken nefes almak için ayrılmıştık. "Saçmalamıyorum. Kızım kocanım senin çocuğumuz var o çocuk nasıl oldu? Utanma bunlardan. Hani bana dedin ya aşağıda sen açsındır diye. Evet açım, ben sana açım Ceren. Günlerdir uzaktan uzaktan öpmekten yoruldum" Diyerek onu yatağa yatırdım.

...

(Atlıyoruz ayıp anne baba arasında dkdmdşxödldm)

Canını yaktığımı biliyordum. Fakat ne kadar dikkat etsemde olan bir şeydi bu. Bittiğinde ikimizde çok yorgunduk. Çok fazla konuşmadan yanına yattım ve ona sarılarak uyudum.

Varlığı unutulan aşk kurguma iyi geceler bölümüü

İyi geceleerr🤍