Քո ձեռքերով

«Պատերազմը դեռ նոր է սկսվում»

[Պապը գրասեղանի դարակից հանեց սև կաշվե նոթատետրը և սկսեց ինչ-որ բան փնտրել]
-Դե ես գնամ,-Արման
-Սպասի,-Մուրադը որդուն տվեց թուղթ ու գրիչ
-Արտագրի: Կզանգես կասես,որ գործ կա: Նա կանի ինչ-որ պետք ա,-Մուրադը մատով ցույց տվեց հեռախոսի համարը
-Այսքա՞ն արագ,-Արման
-Այդ աղջիկը ինձ խանգարում ա ազատվի նրանից ու որքան հնարավոր է մաքուր,-Մուրադը
[Երեկոյան: Տան Ննջարանում]
-Իդեպ ինչպե՞ս անցավ ժողովը,-Էլեն
-Ինձ պապան թողել է մեքենա ևմ բաժնեմասերի 5%,-Միհրան
-Դե լավա,որ արդեն ուժ ունես: Ես ճիշտ հասկացա չէ՞,-Էլեն
-Իրականում պապին ասել էր չասեմ, բայց մի բան էլ կա,-Միհրան
-Ի՞նչ,-Էլեն
-Հայրս վաճառել է իր հանքերը և փողերը պահել բանկում,-Միհրան
-և դրա՞նք քոնն են,-Էլեն
-Ոչ:Հայրս այդ գումարը կտա իր թոռանը երբ երեխան կդառնա 18 տարեկան իսկ % ները կարող է տնօրինել մայրը,-Միհրան
-Հայրդ այդ գումարը տվել է իր թոռանը և հարսին,-Էլեն
-Այո այսինքն քեզ,-Միհրան
-Ո՞նց: Ի՞նձ: Հա էլի,-Էլենը բերանը բաց մնաց
-Իմ հիշելով ես մի կին ունեմ,-Միհրանը մոտեցավ Էլենին:
-Պետք է իջնենք ճաշի,-Էլենը ուզում էր առաջանալ
-Ոչ,-Միհրանը գրկեց Էլենին
-Ողջ օրը դու ես եղել մտքիս,-Միհրանը ասաց և ձեռքերից բաց թողեց Էլենին մահճակալի վրա:
-Բոլորը մեզ են սպասում,-Էլենը նայեց Միհրանին ով հանեց շապիկը
-Մենք հետո կուտենք,-Միհրան համբուեց Էլենին արձակելով աղջկա զգեստի կոճակները
[Պապու ննջարանում]
-Պապ հանդիպել եմ,-Արման
-Շատ լավա գինը որ ասի ինձ կասես,-Պապ
[Ընթրիքի ժամանակ]
-Միհրանը և իր կինը ու՞ր են,-Մուրադ
-Պապ իրենք հետո կուտեն,-Նարինե
-Լավ, բարի ախոռժակ բոլորին,-Մուրադ
-Նրանք էլ ննջարանից դուրս չեն գա մինչև Էլենը չհղիանա,-Կարինեն ամսունու ականջին
-Հեսա կլսեն,-Կարո
[Հաջորդ օր արդեն Կեսօր էր: Նարինեն Սևանի հյուրանոցներից մեկում կիսամերկ պարկած էր]
-Փաստորեն Արսենը քեզ բան չի տվել,-Լոգարանից եկավ մոտ 35 տարեկան տղամարդ:
[Դա այն տղամարդն էր ով մտել էր ավտոտնակ վթարից մեկ օր առաջ և գերեզմանից վերցրել գումարը]
-ՄեկնՄեքենա: Ունեցվածքի 95% ապագա թոռանս է պատկանում և իր մորը,-Նարինե
-Այ Հիմա պարզա,-Տղամարդը նստեց մահճակալին
-Ի՞նչը հասկացար,-Նարինե
-Երեկ Արմանն էր եկել մոտս,-Տղամարդ
-Հո չեն իմացել Արսենի մասին,-Նարինեն վախեցավ
-Չէ ընդհակառակը: Նոր անունա տվել,-Տղամարդ
-հո իմը չի,-Նարինեն բռնեց տղամարդը ձեռքը
-Չէ, հարսիդ անունը է տվել,-Տղամարդ

-Ո՞նց հարսիս անունը ,-Նարինե
-Ես հո չեմ ստի քեզ,-Վան
-Էլենը իրեն ինչ ա արել: Ծերուկի ուղեղը լրիվ գցելա, նա լրիվ անմեղ գառա,-Նարինե
-Այ հենց այդ անմեղ գառներից էլ հետո գիշատիչ գազաններն են դուրս գալիս,-Վանը սկսեց հագնվել
-Չէ Էլենը այդպիսին չի,-Նարինե
-Էտ քո ասած անմեղ գառները իրենց սեփական հանգստության համար բոլորին փուռը կտան մենակ թե իրենց լավ լինի,-Վան
-Ե՞րբ ես ասել,որ կանես գործը,-Նարինե
-Ժամկետ չեմ ասել, բայց գիտես չեմ կարող չանել,-Վան
-Եթե չանես մի բան կկասկածեն,-Նարինե
-Ասում եմ կարողա՞ Բիձուն արանքից հանենք,-Վան
-Ինձ իմ փողնա պետք: Առանց Մուրադի փող չի լինի,-Նարինե
-Փողը ստանանք ու գնանք հեռու-հեռու,-Վան համբուրեց Նարինեին
[Էլենը և Միհրանը Երևանում էին]
-Ինչու՞ ենք եկել Երևան,-Էլեն
-Մենք պետք է մեղրամսի թռչեինք,բայց դու վիզա չունեիր դրա համար հիմա ենք մեկնում,-Միհրան
-Ո՞նց հենց հիմա՞,-Էլեն
-Այո,-Միհրան
[Անցում առանձնատուն: Կարինեն սուրճ էր խմում]
-Բարի ախորժակ,-Արման
-Շնորհակալ եմ,-Կարինե
-Կարծեմ Գոռի պատճառով էիք եկել չէ եկել այս տուն:Նայում եմ տղադ չկա բայց դուք տնավորվել եք,-Արման
-Ինչպես դու,-Կարինեն խմեց սուրճը
-Ես այս տան ապագա տերն եմ,-Արման
-Երեկ մեկ այսօր երկու արդեն տան տեր..վատ չի,-Կարինեն կանգնեց
-Մորդ ես քաշել նա նույնպես այդպես էր խոսում ,երբ փորը ցցած եկավ առանձ անտուն,-Կարինե
-Չափերդ անցնում ես,-Արման
-Սպասի ես քեզ շարունակությունը կպատմեմ: Մորդ լուսահոգի սկեսուրս ուղարկեց երկրից դուրս: Խեղճ կինը երևի կգժվեր եթե քեզ այստեղ տեսներ,-Կարինե
-Մենք վաղը կխոսենք Կարինե ես հիմա պետք է գնամ,-Արմանը գնաց
-Սա իմ դուրը չի գալիս,-Կարինե
[Գործակալությունում]
-Պարոն Մուրադ մենք կարող ենք խոսել,-Հաշվապահ
-Արի նստի,-Մուրադ
-Պարոն միանգամից ասեմ, ինձ թվում է պարոն Կարոն գումարներ է շորթում ընկերության բյուջեից,-Հաշվապահ
-Իմ տղա՞ն,-Մուրադ
-Այո, ահա փոխանցումները որոնք արվել են անհայտ ու գոյություն չունեցող ընկերությունների անունով տարբեր ծառությունների դիմաց,-Հաշվապահ
-Տուր թղթերը,-Մուրադը մեկնեց ձեռքը
-Խնդրեմ: Պարոն սա արդեն երկար ժամանակ է և ընդանուր վնասի չափը մոտ կես միլիարդ դրամ է,-Հաշվապահ