CHAINED TO AN UNCHOSEN FATE

CHAPTER 18

CHAINED TO AN UNCHOSEN FATE

Krizzybabes

"WHAT ARE YOU STILL DOING HERE?". Napalingon ako sa aking likuran ng marinig ang tanong na iyon and there I saw Abcdef standing right behind the swing I've been sitting on.

"I'm not yet sleepy that's why I'm here. Pag antok ka na pwede namang mauna ka na sa kwarto ehh, susunod nalang ako." Tugon ko at tipid na ngumiti sa kaniya but instead of leaving ay umupo pa sya sa katabing swing nang sakin kaya kunot noong napatingin ako sa kaniya habang sya naman ay nasa mga bituin ang tingin.

"What?"  Masungit na tanong nito nang napabaling sakin at nakitang kunot noo akong nakatingin sa kaniya.

"Aren't you sleepy? Ba't andito ka pa?" Masungit din'g tanong ko sa kaniya, hindi nag patalo sa kasungitan nya sakin.

"E sa ayaw ko pang pumasok eh, paki mo ba?".

Nailing na lamang ako at nanahimik dahil baka mag talo pa kami, nandito pa naman kami sa bahay ng parents ko, ok lang sana kung sa bahay nya dahil kahit mag sigawan pa kami doon hindi ako mag papatalo dahilan para matahimik kaming pareho.

"I didn't know that your parents don't have any idea about you knowing how to cook. I thought kasi alam nila na nag aral ka tungkol doon." Basag nito sa katahimikan kaya muli akong napatingin sa kaniya.

"Nope." Pabuntong hininga kong tugon. "Hindi ko sinasabi eh."

"Why not?". He asked kaya nag kibit balikat ako tila sinasabi na normal na gawain ko lang 'yon.

"Hindi naman kasi ako palasalita at palakuwentong tao." Dagdag ko pa na tila ba nasagot na ng mga katagang 'yun ang lahat ng magiging tanong nya.

Napatitig ito ng matagal sa akin tila ba inaarok kung ano yung laman ng isip ko kaya nagusot na naman ang ilong kong sinalubong ang mga tingin nya. "What?". Umiling ito ngunit sandali pang tumitig sakin bago muling tinapon ang kaniyang paningin sa itaas.

"Nothing. You're just, silent the whole dinner. Kung umasta ka parang hindi mo pamilya ang kasama natin dahil ramdam ko ang ilang mo kaya nag tataka lang ako." Ika nito at muli na namang sumulyap sakin.

Agad naman akong napaiwas ng tingin tsaka nag kibit balikat. "Ewan. Ganito naman kasi talaga ako eh, and my parents knows that kaya siguro nakasanayan na nila?" Hindi siguradong sagot ko. It's just that, I think I don't belong to the family when my siblings are present kaya nanahimik nalang ako.

Tumango sya at muli na naman kaming naging tahimik kaya naging awkward na. Ito kasi ang unang beses na nag usap kami matapos ang hiwalayan nila ng girlfriend nya kaya kinasanayan ko na rin na walang nakakausap sa bahay and this sudden conversation makes me feel awkward at talagang hindi ko rin alam kung papaanong magbukas ng topic.

It's already 10:00 PM at tulog na ang ibang tao sa bahay at kaming dalawa nalang ang naiwan dito sa labas, sa swing na palaging tambayan ko noong dito pa ako nakatira kaya sa sobrang tahimik ay tanging ingay ng mga kuliglig lamang ang naririnig naming dalawa.

"Hindi ka ba na bo-bored na palaging walang kausap or do you even have friends? Sa isang taon natin sa iisang bahay ay never kitang nakitang lumabas to meet your friends or something about your social life. For the entire year, you were just inside the house cleaning or reading books kaya nag tataka ako kung may kaibigan ka rin ba?" Sunod-sunod na tanong nito kaya tipid akong ngumiti at umiling.