nervous, yeongyu

not allowed

🎀

Dakikalar geçmişti o can sıkan telefon konuşmasının üstünden. Genç olan, elindeki telefonu kapattığı gibi yanındaki komodinin üstüne yerleştirmiş, yaslandığı yatak bazasından kendini çekerek yatağa uzanmıştı.

Duvar tarafına döndürdüğü vücudu soğuktan mı yoksa üzüntüden mi bilinmez, içten içten titriyor, hıçkırarak gözyaşlarını döken bedenin daha da zayıf hâle gelmesini sağlıyordu.

Belki de yapmamalıydı. En başından kalbini ona kaptırmak gibi bir hata yapmamalı, bu denli bağlanmamalıydı büyük olana. Belki de gelip geçici hislerdi onu bu kadar yoran. Ama ne olursa olsun bunu istemezdi, kafasında tonlarca senaryo dönerken, olabilecek en kötü olanların bir bir yaşanması sadece umudunu kaybedip boşa çabaladığını düşünmesine sebebiyet veriyordu.

Onsuz yaşayamazdı, onunla beraber olmaya, beraber yatmaya ve kalkmaya, gününü birlikte geçirmeye çok alışıktı. Ve ömrünün sonuna kadar da buna devam etmeye her şeyden çok hazırdı.

O kendini bu kadar hazırlarken, aldığı karşılık hiç de olması gerektiği gibi değildi. Duygusal olarak hassas bir dönemden geçiyordu. Bu nedenle olabilecek her şey kafasında daha da büyüyor, tüm gün dert etmesine neden oluyordu.

Bugün gitti, benimle kalmak istemedi diye düşündü. Yarın da isteyecek, sonraki gün de.

Her şeyi batırmıştı ona göre. Bunca zamandır hiç bu kadar soğuk olduklarını hissetmemiş, hiç bu kadar çaresiz kalmamıştı hislerine karşı.

Sadece sevmek yetmiyordu, sevilmeye de ihtiyacı vardı.

Gözlerinden akan yaşlar yastığa doğru dökülüp kumaşı ıslatırken göz kenarları yanmaya başlamış, burnu ise çoktan tıkanıklığını belli etmişti.

Başı ağrıyordu. Emindi ki hyung'u bunu çok kez daha tekrarlayacaktı. Kendinden rahatsız olmuş olmalıydı, yoksa gitmezdi, ondan kaçmazdı. Ne olursa olsun soğuk yapmazdı, en azından bunu bekliyordu genç olan.

Bu gece tek başına kalacaktı, onsuz. Tek kalacaktı çünkü büyük olan onunla kalmak istemiyordu.
Tek kalacaktı çünkü bunu hak ediyordu.

Çok şımardım belki, diye düşündü hıçkırıklarının arasından. Şu ana kadar neden bu kadar alttan aldı, bu kadar mı zorladı kendini de şu an artık katlanamıyor?

Midesinden boğazına doğru yükselen iğrenç his ile ıslak gözlerini sıkıca kapattı ve dudağını ısırmaya başladı stresle. Kötü düşünmemeye çalışsa da engel olamıyordu, sevmek böyle bir şeydi belki de.

Bağlıydın, her şeyden çok bağımlı olsan da seni en çok korkutan şeydir belki de etkilenmek.

Sevmenin tek çare olduğuna her şeyinle inandığın an, en büyük derdin aslında sevmek olduğunu fark etmek.

Ya da kendini birisi için bu kadar hırpalamak, kendini bu denli mahvetmek.

Kimisi onsuz yaşar, kimisinin asıl hikayesidir sevmek.

Gerçek aşk'ı bulan herkesin bildiği bir şey varsa o da zahirdi ki, en güzel his aşk'ı tatmaktır.

Getirdiği acı her acıdan tatlı, verdiği huzur her dertten uzaktır.