ចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលហ្វុតចេញពីមន្ទីរពេទ្យវិញមកគឺគេមិនដែលឡេីងទៅធ្វេីការនៅផ្ទះធំឡេីយគេតែងតែធ្វេីការនៅសួនច្បារក្រោផ្ទះនិងពេលខ្លះទៀតគេក៏មកមេីលសត្វចិញ្ចឹមផងដែរដោយសារតែខ្លាចនូវពាក្យគំរាមរបស់ បេីគិតមកដល់ពេលនេះហ្វូតគេមិនបានអោយជេមឃេីញមុខជិត2ខែទៅហេីយ
ចំំណែកឯជេមឯនេសវិញគេទៅធ្វេីការរបស់គេតាមធម្មតាតែថ្ងៃនេះគេស្រាប់តែនឹកឃេីញដល់រាងតូចព្រោះតាំងពីថ្ងៃគេចេញពីពេទ្យមកគឺជិត2ខែទៅហេីយនាយតូចគឺពិតជាមិនដែលអោយខ្លួនឃេីញមុខឡេីយគិតរួចក៏ឧទានសួរទៅមែ៉ដោះដែលនៅជិតព្រមទាំងដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះលេីសាឡុង
ជេម"ម៉ែដោះមួយរយៈនខ្ញុំដូចជាមិនឃេីញអាក្មេងនោះមកធ្វេីការសោះ"
ម៉ែដោះ"គឺគេធ្វេីតែការហារក្រៅផ្ទះទេព្រោះគេមិនហ៊ានឡេីងមកផ្ទះធំឡេីយ"
ជេម"អ៉ាវ!មិចក៏ចឹងម៉ែដោះ"សួរឡេីងទាំងចងជញ្ចេីមចូលគ្នា
ម៉ែដោះ"ន៌ែ!នេះអ្នកប្រុសធ្វេីភ្លេចរឺក៏ភ្លេចមែនទែននៀគគ្រាន់អ្នកប្រុសជាអ្នកប្រាប់គេខ្លួនឯងតេីហីថាកុំអោយលោកប្រុសឃេីញមុខគេនោះ"
ជេម"ក៏ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយធម្មតាតាមអារម្មណ៍ខឹងទេតេី"
ម៉ែដោះ"អេីៗបានហេីយៗអ្នកប្រុសប្រញាប់ទៅងោតទឹកទៅអាងញុាំបាយបានទៅធ្វេីការវិញ"ឧទានឡេីងកាត់សម្តីអ្នកកម្លោះ
ជេម"ថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនទៅធ្វេីការទៀតទេម៉ែដោះចាំអោយគេយកបាយមកអោយខ្ញុំនៅខាងលេីផងព្រោះខ្ញុំដូចជាខ្ជិលចុះដល់ហេីយ"
ម៉ែដោះ"ចាស៎!ចឹងចាំម៉ែដោះអោយនាងម៉ៃយកទៅអោយណាឆាប់ឡេីងទៅសម្រាចុះ"
ជេម"បាទ"ឆ្លេីយរួចក៏បោះជំហ៊ានជេីងទៅមុខសំដៅទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនបាត់ទៅ
ល្ងាចបន្តិចហ្វូតគេកំពុងតែរេីយកសៀវភៅចាស់ៗរបស់ខ្លួនយកមកអាននៅក្រោមដេីមឈេីក្បែរសួនច្បារមួយសន្ទុះក្រោយមកក៏បានក្រលៀសប៉ះភ្នែកគ្នាជាមួយនាយក្រាស់ដែលកំពុងដេីរមេីលនៅក្បែរនោះគ្រាន់តែឃេីញមុខនាយភ្លាមធ្វេីអោយការចងចាំដែលនាយធ្លាមធ្វេីមកលេីនាយតូចហោះចូលក្បាលគេផ្លុកៗតែម្តងធ្វេីអោយនាយតូចចាប់ផ្តេីមភយ័ឡេីងរួចក៏ប្រញាប់អោនមុខចុះទាំងញ័រខ្លួនទទ្រឺត
ភ្លាមៗនាយក្រាស់ស្រាប់តែបោះជំហ៊ានមកមុខខិតមកជិតនាយតូចដែលអង្គុយអោនមុខចុះនោះធ្វេីអោយអ្នកអង្គុយនោះកាន់តែភ័យមួយកម្រិតថែមទៀតហេីយក៏ទុកសៀវភៅដែលកាន់នូវនិងដៃចុះរួចលេីកដៃសំពះនិយាយទៅនាយទាំងញ័រមាត់ដូចជាកូនសត្វទាំងអោនមុខចុះ
