Chapter. 27

4 2 0
                                    

- Você vai mesmo cabular aula? - Athena pergunta, olhando Elijah sentado numa arquibancada

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

- Você vai mesmo cabular aula? - Athena pergunta, olhando Elijah sentado numa arquibancada.

- Bem... Digamos que... Não te interessa. - Ele responde, olhando de cima para a garota.

- Não sei o porquê ainda falo contigo, sinceramente.

- Também não sei, agora pode ir vazando. - Ele diz, e a menina revira os olhos começando a caminhar.

Duas semanas tinham passado desde a travessura deles.
O professor que teve seu carro vandalizado, estava se achando mais do que nunca, pois havia reformado seu carro e ainda comprado algumas coisas com o dinheiro que Lopez lhe entregou.

E digamos que não tinha nada de muito diferente acontecendo na vida de ninguém. Só a mesma coisa de sempre.

Elijah olha para o chão, e percebe que Athena deve ter deixado algo cair. Ele desce as arquibancadas, e pega um papel.
Ou melhor, uma foto.

Ele vê duas pessoas. Duas meninas.
Uma delas ele percebe que é Athena, e deve ser uma foto mais antiga, pois ela parece mais jovem.
A outra mulher Elijah não conhece, mas percebe que ela se parece muito com Athena.
Ou melhor, Athena se parece muito com ela, já que a outra aparenta ser mais velha.

O garoto suspira, e pensa se deveria ir atrás da menina, para entregar a foto.
Mas sinceramente? Ele não tá nem aí.
Por isso ele volta para a arquibancada, e começa a mexer no celular.

Sua tia tinha confiscado seu celular, como forma de castigo.
"Está proibido de pegar esse celular".
Mas ela não disse nada sobre pegar o celular na bolsa dela.

[...]

- Ophelia? - Thomas chama, percebendo que mais uma vez a mulher olhava o janelão da sala de reuniões, pensativa.

A mulher balança a cabeça, espantando os pensamentos que estava tendo.
Ela olha para Thomas, e volta a expressão fria de sempre.

- Sempre pontual, não é? - Ela diz, olhando o relógio da sala.

- Fazer o que, né? Eu sou um bom funcionário. - Ele diz, fingindo se gabar, e ela se senta em sua respectiva cadeira, nem aí.

Thomas olha para aquela mulher, que sempre está séria. Ele se pergunta como é um sorriso dela, e o que uma pessoa tem de passar para ficar naquele estado de espírito.

- Tem algo no meu rosto, Sr. Garred? - Ela pergunta, notando o olhar de Thomas nela.

- Ah... Não eu... - Ele fica sem graça, mas logo percebe do que ela o chamou. - Ophelia, eu já disse, por favor, me chame de Thomas.

Ela revira os olhos, e pega alguns relatórios que estavam sobre a mesa, começando a folhear cada um.
Ela pretendia focar em analisar os relatórios, até que todos da reunião chegassem.
Tinha um aviso para dar, e precisava de todos juntos.
Por isso, preferia o silêncio.
Mas Thomas estava ali, logo...

Família (Nada) PerfeitaNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ