Harry Potter And The Shadowed Light

A Complete Soul - More Or Less

Bölüm 28; Tam bir ruh - Aşağı yukarı

Önceki bölümden;

"Sen kimsin, Harrison'ım?"

"O benim efendim," dedi Ölüm, Marvolo'nun başını keskin bir şekilde çevirmesine ve refleks olarak orada olmayan bir asaya uzanmasına neden oldu, ancak Harry gözlerini devirmeden önce atladı.

"Ölüm," dedi varlığın varlığını unuttuğu için kendini hafifçe azarlayarak. Ölümün yaydığı aura boğucu olduğundan bunu nasıl yaptığını bilmiyordu.

"Sen kimsin?" Odada başka kimsenin olmadığını düşünen Marvolo şaşırarak neredeyse tısladı.

“En çok korktuğun şey benim, Tom Marvolo Riddle. Ben insanların gördüğü son şeyim, sessiz gölge-”

Harry buna gözlerini devirdi ve Ölüm'ün şiirsel konuşmasını kesti, "Bu Ölüm, vücut bulmuş hali, koruyucusu, varlığı, neye inanmak istersen."

Panik içindeki bakışları Harry'yi bulmadan önce Marvolo, Ölüm'e dehşet içinde bakarken şoktan hareketsiz ve bembeyaz kesilmişti.

"Sanırım küçük dostumla konuşman gerekiyor." Her ne kadar kırmızı gözleri ona kilitlenmiş olsa da, Harry bunun daha çok bir tehdit gibi göründüğünü hissetti.

~

Harry göndermek istediği bakışı gizli tutmaya dikkat ederek - Efendisi olsanız da olmasanız da Ölüm'ü kızdırmak istemezdiniz- odanın köşesindeki varlığa döndü.

“Ölüm , geldiğin ve Marvolo'nun geri dönmesine izin verdiğin için teşekkür ederim. Gerçekten minnettarım ama şimdilik ortadan kaybolsan daha iyi olur diye düşünüyorum. Eğer sana ihtiyacım olursa ya da ritüel hakkında daha fazla konuşmak istersen tekrar yanıma gel ama şimdi zamanı değil.”

Ölüm, Marvolo'ya dönmeden önce, "Nasıl istersen efendi " dedi, "yeniden görüşmek üzere" Bununla birlikte varlık, havadaki ağırlığın bir kısmını da beraberinde alarak yavaş yavaş gölgelerin içinde erimiş gibi göründü.

"Harrison , konuşmalıyız " dedi Marvolo, gözleri odanın içinde gezinip şüpheyle gölgelerin üzerinde oyalanırken sesi biraz boğulmuş gibi çıkıyordu.

"Sanırım konuşmalıyız ama önce kendini biraz daha toparlasan çok daha iyi olur diye düşünüyorum, sana yemin ederim, yeterince iyileştiğinde sana her şeyi anlatacağım." Harry yavaşça söz verdi çünkü Marvolo'nun zihninin henüz net olmadığını ve bu yükü daha da artırmak istemediğini biliyordu .

"İyiyim," diye ısrar etti Marvolo, acıyı ya da kafa karışıklığını umursamıyordu, onun umursadığı şey eşinin ölümün kendisini nasıl yendiğiydi, kendisinin yapamayacağı bir şeydi bu. Nasıl olduğunu bilmek istiyordu, hayır, buna ihtiyacı vardı . Odaklanmaya çalıştığı bir düşünce üzerinde düşüncelerinin kaydığını hissetmek, zihninin bu kadar kolay deliliğe kapılması onu rahatsız ediyordu... bir şeylerin doğru olmadığını anlayabiliyordu.