İmkansız Bir Aşk

Böʟüᴍ 7 (𝚈𝚎𝚗𝚒 𝚎𝚟)

Evet, artık bir cinle evliydim ve evimize gidiyorduk. Ne kadar mutlu bir an demek isterdim fakat hiçte öyle değil. Araf'ın beni öpmesine neden karşılık verdim bilmiyorum yada yanıma yaklaştığında neden heyecanlandığımı bilmiyorum. Ama bildiğim tek bir şey var, Araf'ı hiç bir zaman sevmiycem. O bir cin ve kötü bir cin. Salih'i acımasızca öldürdü. Ya bana da zarar verirse?

Ormanda Araf'la beraber yürürken ben bunları düşünüyordum Araf'da kolumu sıkı sıkı tutmuş beni çekiştiriyordu. Ben düşünürken birden bana baktı ve başını öne eğerek yürürken konuşmaya başladı:

-Ne saçma şeyler düşünüyorsun. Benim deli gibi aşık olduğum kıza yan gözle bakan olursa geberir.

Evet, Araf yine düşüncelerimi okumuştu. Sanırım çok derin düşündüğümde, düşüncelerimi okuyabiliyordu.

Araf durdu ve bana bakıp gülerek konuştu:

- evimize geldik.

Burası çok büyük eski bir şatoydu ama karanlıktı içerisi de korkutucu gibi dıruyordu. Tıpkı masallardaki gibi çok büyük bir şatoydu. Tek farkı ormanda ıssız bir yerde cinler aleminde biraz yıkık dökük korkutucu karanlık bir şato olmasıydı. Ama nedense çok hoşuma gitmişti içeri doğru adımlar attığımızda huzur buluyordum. Araf'da anlam veremediğim bir şekilde çaktırmadan bana bakıyordu. Hayatımda hiç bu kadar huzurlu hissetmemiştim. Sanki burası bana aitmiş gibiydi. Aslında bu ormanda öyle..

Uzaktan şatonun etrafına baktığımda kanatları olup yukarıda uçan cinniler, odalardan camdan dışarı bakan cinniler, ve bahçede dolaşan, birşeyler yiyen cinniler gördüm. Şatoya artık çok yaklaşmıştık. Araf bana baktıktan sonra elimi daha sıkı bir şekilde tuttu ve şatonun içine girdik. Araf elimi bırakmış duruyordu. Biraz ilerledim, Araf arkamda durmuş bana bakıyordu. Bende etrafa bakıyordum. Etrafta mumlar, önümde bir merdiven, ve bir kapı.

Birden Araf yanıma yaklaştıktan sonra elimi tutup:

- odamıza gidelim.

Şaşkın bir şekilde: