I'm okay I think.. D.J.G ~Deel 2 van Braviour or more J.W.

~NINETHEEN~

Anne-Mae point of view

Ik vind het toch zo knap dat Kate nog steeds op 2 benen staat na alles wat ze heeft meegemaakt. Ik vind het ook echt kut dat de relatie tussen haar en Di op deze manier moest eindigen, ze zag haar hele toekomst met hem voor zich. 

'ANNE waar ben je met je gedachten.' schreeuwt Mara 'Wat?' vraag ik 'Waar zit je met je gedachten niet hier in ieder geval.' zegt Bram 'Nergens.' zeg ik 'Heel zeker, want je was bijna 10 minuten compleet afwezig.' zucht Kate 'Yeah I'm fine, wat heb ik gemist?' vraag ik 'Uhh Kate en Sam mogen morgen weer naar huis en we wouden graag een feestje houden van dat we er allemaal nog zijn.' zegt Jai 'Ohh gezel, jaa dat kunnen we wel doen.' lach ik 'Girl weet je zeker dat alles okay is? Want meestal doe je nie zo. Je bent de meest oplettende persoon die ik ken.' zucht Mara 'Yees guys ik ben okay, ik vind het gewoon kut dat Kate zoveel heeft moeten meemaken, meer niet.' zeg ik 'Girl je weet dat je altijd eerlijk tegen ons kan zijn, we zagen namelijk heel erg goed dat er iets was en dat je ergens aan dacht.' zegt Kate 'We zijn je allerbeste vriendinnen Anne en we kennen je door en door, we houden zo ontzettend veel van je en daarom willen wij allemaal niet zien dat jij het moeilijk hebt.' zegt Mara 'Ik heb het nooit moeilijk en dan ook echt nooit. Daarom weet ook niet goed van hoe ik het allemaal moet doen en wat. Ik houd van jullie ookal ken ik sommigen nog maar een paar uur. Jullie zijn belangrijk voor mij en ik wou Kate niet met nog meer shit opzadelen.' zucht ik 'Okay laten we het please ergens anders over hebben, ik ben zo klaar met dit depri gedoe. Wij verdienen allemaal wel wat happiness.' zegt Kaj 'Preach to that.' zegt Sam

Kate point of view

Ik weet niet zo goed wat ik aan moet met Anne-Mae, ze heeft nooit problemen gehad, naja misschien heeft ze dat wel gehad, maar nooit laten zien. Ik herken haar zo niet terug en Mara herkent haar ook zo niet en hun kennen elkaar al zo lang. Ik weet ook niet of ik haar moet confronteren hiermee, want ze stond net bijna op het punt om in woede uit te barsten als we door gingen vragen. Een deel in mij zegt dat ik met haar moet gaan praten, maar een ander deel zegt dat ik het los moet laten en dat Anne zelf oud genoeg is om haar eigen shit op te lossen. 

'Kate yeez waar zit jij nu met je gedachten?' vraagt Sam 'Iedereen lijkt wel in hun eigen wereldje te zitten op dit moment, bij Kate kan ik het nog begrijpen, want ze zit aan die o zo leuke morfine en pijnstilling.' zucht Jai 'Anne kun je ff met me meelopen naar mijn kamer?' vraag ik 'Uhh yeah sure.' antwoordt ze

Samen lopen we naar mijn kamer in het ziekenhuis, als we daar aankomen wil ze meteen weer weglopen, maar ik doe de deur op slot zodat ze niet weg kan.

'Yeez Kate wtf is dit!' sist Anne-Mae 'Wij gaan praten.' zeg ik 'Er valt niks te praten.' zegt ze 'Anne hoor jezelf eens, je doet anders. Ik weet hoe het is om je anders te voelen en ik kan zien dat je met jezelf in de knoei zit. Please talk to me.' zeg ik 'Serieus wil je het daar weer over hebben, ik heb geen zin om hierover te praten.' sist ze 'Anne ik ben je allerbeste vriendin en ik zeg dit, omdat ik van je houd. Pak die hulp aan anders vind je jezelf straks in een afgrond of nog erger ergens dood op straat.' zeg ik 'Wil je zo graag weten wat er bij mij speelt, fine jij je zin. Ik ben als kind mishandelt thuis en ben verkracht door mijn eigen vader. Ik wou stoppen met leven toen ik 13 was. Ben je nu happy!' schreeuwt Anne-Mae

Ik ben in mijn hoofd alles opnieuw aan het afspelen wat Anne zojuist allemaal tegen mij heeft zitten schreeuwen. Ik denk dat ik de eerste ben die dit weet, anders had ze het niet zo gezegd. Dat ze hier al die tijd mee heeft rond gelopen en dat niemand iets heeft gemerkt, vind ik vooral bijzonder. Ze is het meest positieve persoon die ik ken en ze zei altijd dat ze nooit problemen heeft gehad, maar dat is een groot leugen. Waarschijnlijk heeft ze altijd met een masker op geleefd, of ze heeft de waarheid zover weg gestopt zodat ze er niet meer aan dacht. 

'Jesus Anne, I'm so sorry dat je dat hebt moeten meemaken. Ben ik de eerste aan wie je dit hebt verteld?' vraag ik 'Sorry het moest er niet zo uitkomen, maar ja jij bent de eerste die hier van weet.' huilt ze 'Hoezo heb je dit nooit aan Mara of aan Levi verteld? Ik weet zeker dat ze je hadden kunnen helpen.' zeg ik 'Ik kon het hun niet vertellen, Mara ging zelf ook door een shittie periode toen ik haar leerde kennen en bij Levi kon ik het gewoon niet.' zucht ze 'Hoe voelt het nu dat je het aan iemand hebt verteld? Ik weet zelf namelijk van ervaring dat het een opluchting kan zijn.' zeg ik 'Ja het is wel een opluchting dat iemand het nu weet, maar ik weet dat ik dit de rest ook een keertje moet gaan vertellen. Maar ik ben toch blij dat jij de eerste bent die het weet.' huilt Anne 'Kom hier girl het komt allemaal goed. Ik ga je helpen wij gaan samen vechten.' sus ik en trek haar in een knuffel en voel haar tranen op mijn shirt vallen.