Üniversite Yolculuğu

21. Bölüm Doğum günü Laboratuvar'da

Esin'in Anlatımıyla...
Sabah kalktım hala Zeynep uyuyordu. Banyoya girdim duş aldım çıktım. Hala uyuyordu eren'e yazdım sonra kalktım canım sıkılıyordu Zeynep uyandırmaya çalıştım ama olmadı kaç kere denedim kalkmıyordu annemleri aradım konuştum teyzemleri, kuzenleri, halamları ama hala Zeynep kalkmamıştı. Kontörüm bitti olacak iş değil dedim yedek kartım takıp babama yazdım kontör yüklesin diye Eren beni aradı konuştuk biraz sonra aşağı inecektim. Zeynep'in komidinin altında kart gördüm anlamadım elime aldım kimliğiymiş. Zeynep Alparslan soyadını nasıl bulmuşlar acaba dördümüzün soyadı çok farklı ama gerçekten Harun Koçoğlu, Zeynep Alparslan,Esin Karahanlı, Eren Gürleyen soy isimlere bak ya dedim kendi kendime sonra tarihe baktım Zeynep'in doğum günü bugünmüş ya dedim içimden 10/12/2000 bugün 10 Aralık sonra düşündüm düşündüm... Eren'i arayıp haber verdim akşama hazırlık için onlar harun'la hallederken Ben de yardım edecektim tabii Zeynep'i belli etmeden Zeynep uyandı.

Kalktım ya Ne istiyorsun Esin?

Kalk bir duş al kendine gel, söylene söyle ne kalktı.

Söylenmeye söylenme.

Duştan çıktı. "hazırsan gidelim yemekhaneye" dedi. Ben her zamanki gibi "hazırım" dedim gülerek odadan çıktık, aşağı indik.

Hayır olamaz Esin yemekhane kartımı yukarıda unuttum.

Merak etme zeynoşum ben aldım sen acele ile unutursun diye cebime koymuştum.

"Ya süpersin" deyip yanağımdan öptü.

Harun ve derin'in de gelmesiyle masamıza geçmiştik.

Eren: Evet 1 dönem karnelerini 2 hafta sonra alıyoruz ne düşünüyorsunuz?

Zeynep: ben karneyi değil! Anne yemeklerini özledim gidip ilk işim akşamdan liste hazırlayıp onları yapmaları.

Harun: sen bayağı bayağı buradaki yemeklerden bıkmışsın (gülerek)

Zeynep: evet bayağı özledim buradaki yemekler onların yerini tutmuyor ki.

Ümit aşçı: Yok yok! Sen sevmiyorsun çocuklar sizde şahitsiniz artık Zeynep'e buradan yemek yok. Zeynep artık Harun yapsın sana, Esin yapsın, Eren yapsın.

Zeynep: iyi de Ümit abi Esin Tamam yapar Eren de esin'e bakıp yapar ama Harun asla yapamaz beni onların eline düşürme!

Harun: öyle mi Zeynep Alparslan bak yaparım.

Zeynep: yapamazsın Ankaralı.

Harun: görüşürüz Manisalı.

Ümit aşçı: Ben güveniyorum harun'a ya yaparım. Neyse çocuklar ben kaçar akşam yemekleriniz Hatice annenizin elinden zaten birileri anne yemeyi özlemişti.

Zeynep: ya Ümit usta trip atamıyorsun bile.

Ümit Aşçı: o senin işin,

Harun: olsun ben yemek de yaparım Zeynep için.

Zeynep: güveniyorum zaten yaparsın.

Eren'in koluna vurdum. Bak milletin sevdiği yemek yapar Sen benden bekle.

Eren: ya canım o yapamaz ben sana daha iyisini yaparım.

Ne zaman ? kaşımı kaldırarak.

Eren: evlenince.

Evleninceye kadar ölmezsek bu üniversite yollarında görürüm.

Eren: Yok yok ölmezsin daha mezun olacağız.

Harun: tabii geçersen. (Gülerek)

Hadi kalkalım daha 2 yıl sonrasından bahsediyoruz. Kalktık gittik ve daha çıkar çıkmaz yemekhane kapısına nöbetçi öğrenci, Zeynep Alparslan, Harun Koçoğlu, Esin Karahanlı, Eren Gürleyen dördünüzü Berkay hoca tarafından çağrılıyorsunuz.