Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti.
Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti.
Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl...
Biraz olsun yumuşarken gözlerimi kaçırıp "Ben ne diyorum sen ne diyorsun." dedim.
Berzan'a dönüp "Bir daha böyle bir şey yapma." dediğimde sıkıntılı bir soluk çekti içine. "Hareketleriniz çok tuhaftı. Benden bir şey saklamıyorsunuz değil mi Berzan?"
Üçünün de bakışları bendeyken Esra'da merakla onlara döndü.
Ferzan gözlerimin içine bakarak "Ne saklayabiliriz senden Bade'm. Kurt gibisin mübarek, senden bir şey saklanır mı?" dedi gülmeye çalışarak.
"Ben söyleyeyim de.. Sonra bir şeyler karıştırdığınızı öğrenince başka bir Bade ile karşılaşınca şaşırmayın."
Kafamı yana yatırıp tane tane konuşmamla Adar ayağa kalkarken Ferzan'ın telefonu çalınca hızla dışarı çıktı. Berzan'da bakışlarını halıya indirmiş, tuhaf bir ifadeyle bir şeyler düşünüyordu.
Aşağıdan gelen seslerle hızla ayağa kalkıp merdivenlerden indim.
Bawer bey ceketini çıkartırken "Ne oldu?" dedim meraklı çıkan sesimle. "Sonuç ne?"
Aram yanıma gelip bana sarıldığında kollarımı ona dolamadım çünkü kızgındım hâlâ. "O dallama evlenmelerinin kararını verdi."
Şaşkınlıkla geri çekilip "Boran denen adam mı? Berdel falan peki?" deyince "Anma o adamın adını." dedi gözlerini sinirle kaçırıp.
Karmaşık bir ifadeyle ona baktığımda "Yok berdel falan." dedi kafasını iki yana sallarken.
Düşünceli bir ifadeye bürünürken "Bende şaşırdım, normalde dedesi eski geleneklere en bağlı olan ağadır. Nasıl böyle bir şeye ikna etti bütün aşiretleri bilmiyorum." dediğinde bakışlarımı Bawer beye çevirdim.
"Bunların aşireti sizden güçlü o zaman?"
Bawer bey yorgun gözlerini bana çevirip "Geçmişte dedelerimiz sorun yaşayınca aşiretler ikiye bölünmüş. Onlar en büyük aşirete sahip aile, sonra da biz geliriz. Dedesi geçen yıl aşiret ağalığını torununa bırakmıştır." dediğinde donuk bir ifadeyle konuşuyordu.
Gerçekten iki aile arasında büyük bir sorun olmalıydı ki o adamın adını duymaya bile tahammülleri yoktu.
"Yani siz benim o adamı o yüzden görmemi engellediniz öyle mi?" dediğimde Aram bana bakmadan kafasını salladı.
Bawer bey'e baktığımda iç çekerek "Ben çok yorgunum kızım. Odaya çıkıp dinleneceğim biraz." dedi ve merdivenlere yürüdü.
Arkasından seslenip "O eve gittiğim için bana kızmayacak mısın?" diye sorduğumda adımları duraksarken kafasını bana çevirdi ve ufak bir tebessüm ederek "Kızmayacağım.. Böyle bir hakkım yok benim." dedi ve yürümeye devam etti.
Söyledikleriyle karmakarışık olmuştum. Neden gülümsemesine rağmen üzgün gibi duruyordu? Kendini babam olmaya mı layık görmüyordu?
O gidene kadar arkasından bakarken omzumda hissettiğim dokunuşla bakışlarım Adar'ı buldu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
