Hasret bile aşktan sayıldı Sarıl bana yalnız değilsin
;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oturduğum bankta etrafı incelerken yanıma gelen beden ile ona döndüm.
Elinde ki eczane poşetini havaya kaldırdığında bakışlarım poşete kaymıştı.
"Seni iyileştirme geldim. " öylesine söylediği söz ile duraksadım.
Seni iyileştirme geldim..
Yanıma oturup poşeti karıştırdığında onu izliyordum.
"Kimsin sen? " ani sorum ile duraksayıp bana baktı.
"Kerem dedim ya. " olumsuz anlamda kafamı salladım.
"Adını sormuyorum, kim olduğunu soruyorum. " gözlerini poşetten çekip yüzüme baktı.
"Futbolcuyum ben. " dediği ile ona baktım.
"İlçe takımında mısın? " sorduğum soru ile kaşlarını çattı.
"Beni tanımıyor musun? " omuz silktim. "Tanımıyorum. " gözlerinde gördüğüm kısa süreli şaşkınlık duygusu ile içimi merak kaplamıştı.
Tanınan biri miydi?
"Şey Kerem ben, Kerem Aktürkoğlu. Galatasaray'da ve Milli Takımda oynuyorum. " şaşırdığımda anladığıma dair mırıltılar çıkarmıştım.
"Haaa anladım, sen Sarı Fırtına denilen çocuksun.. " gözümün önüne gelen kesik kesik Tweetler ile ona baktım.
"Evet.. " utanmış gibi gözlerini kaçırdığında kıkırdadım.
"Stadlarda 50 bin-55 bin kişinin önünde oynuyorsun, ayrı olarak milyonlarca kişide televizyondan izliyor, buna utanmıyorsun ama benden mi utanıyorsun? " inkar etti.
"Hayır utanmadım, sadece garip geldi o kadar. " elindeki batikonu pamuğa sürdüğünde izin ister gibi bana baktı.
Bi yandan yüz ifademi izliyor ve nasıl olduğuma bakıyordu.
"Yanıyor mu? " olumsuz anlamda kafamı salladım. "Çok az. " bana kafasını salladığında geri avuç içime döndü.
Şuan Galatasaray'da oynayan kişi benimle birlikte parkta ki banklardan birine oturmuş ve elimdeki yarayı temizliyordu.
Düşününce çok garipti ama şuan hiç öyle hissetmiyorum.
Elimi gazlı bez ile sardığında bandı yapıştırmıştı.
Bakışları yavaş yavaş bana döndüğünde iç çektim.
Biri beni önemsemiş ve canımın yanmaması için çaba sarf etmişti.
Beni düşünüp iyi olmam için uğraşmıştı.
Ve bunu mecburen yapmamıştı. İçinden geldiği için yapmıştı..
İçime dolan hüzün ile karşımda bana bakan bedene sarıldım.
Ani tepkime şaşırdığında elleri temkinli ve yavaş bir şekilde belimi bulmuştu.
Gözlerim dolduğunda ondan ayrıldım.
Küçük bir kız çocuğuna bakar gibi bakıyordu bana.
"Teşekkür ederim.. " içtenlikle tebessüm etti.
"Rica ederim." bende ona tebessüm ettiğimde ayaklandık.
Elinde ki eczane poşetini bana uzattı.
"İçinde çikolata da var, neyi sevdiğini bilmediğim için birkaç çeşit aldım. Yedikçe beni hatırlarsın. " ince düşüncesi ile gözlerim yeniden parladığında gözlerine baktım.
Kendimi şu an deniz kabuğuna bakar gibi hissediyordum.
Nadir ve özel.
Elinde ki poşeti aldığımda sarılmak ister gibi ona baktım.
"Bu iki oluyor ama sarılabilir miyim?" burukça gülümsediğinde kafasını salladı.
Beklemeden kısaca sarıldığımda ayrılmıştık.
İkimizde gülümsediğimizde nefesimi verdim.
"Bugün benim için yaptığın onca şey için çok teşekkür ederim Kerem.. Ne kadar teşekkür etsem az. Bu günden sonra her maçını izleyeceğim.. " son dediğim ile güldü.
"Rica ederim ve kendini bu kadar değersiz görme Ayça. Hatta hayatta tek değer verdiğin şey sen ol." dediği ile durgunca iç çektim.
"Denerim.. " gülümsedi.
"O zaman.. Belki bir gün görüşürüz? " onay ister gibi bana baktığında gülümsedim.
"Her derdim olduğunda o bankta olacağım. " elimle gösterdiğim bank ile bakışları oraya dönmüştü.
"Ve eminim ki, biz yine orada karşılaşacağız. " kendimden emin çıkan sesim ile gülümsedim.
